Volgens een analyse van onderzoekers van de Universiteit van Auckland wordt het Nieuw-Zeelandse Emissions Trading Scheme (ETS) door verschillende cruciale sectoren in de steek gelaten.

Het plan, dat is ontworpen om de uitstoot terug te dringen en de economische groei te stimuleren, zou een veel grotere impact kunnen hebben op de doelstellingen van het land, zeggen de onderzoekers.

Uit hun onderzoek blijkt dat vijf belangrijke sectoren – landbouw, transport, energie, aardolie en diesel, en afval – ondermaats presteren.

Hoewel het ETS de emissies op brede schaal effectief vermindert, zeggen de onderzoekers: dr. Le Wen, universitair hoofddocent Stephen Poletti, dr. Selena Sheng en Simon Tao, dat het er niet in slaagt tegelijkertijd de economische expansie te stimuleren en de emissies in te perken.

In hun krant, Verbetering van het Nieuw-Zeelandse emissiehandelssysteem: een uitgebreide beoordeling op sectorniveau voor een sterker regelgevingskaderonderzochten de auteurs het emissiereductiepotentieel van het ETS per sector.

“We wilden begrijpen waar de effectiviteit van het programma vandaan komt en waar het ontbreekt”, zegt hoofdonderzoeker, PhD-kandidaat Simon Tao van de Business School.

“We laten zien dat het ETS de economie beter zou kunnen stimuleren en de uitstoot van broeikasgassen zou kunnen terugdringen als de planningsautoriteiten zich op deze vijf sleutelsectoren zouden concentreren.”

De studie wijst erop dat de energie-, afval- en landbouwsectoren van cruciaal belang zijn voor de Nieuw-Zeelandse economie en belangrijke bronnen van emissies.

Omdat het terugdringen van investeringen op deze gebieden om de uitstoot terug te dringen de economische groei zou kunnen vertragen, zegt Tao dat de regering moet zoeken naar manieren om de uitstoot te verlagen en tegelijkertijd de groei moet stimuleren door te investeren in innovatie en energiealternatieven zoals waterstof.

Ondertussen zeggen de auteurs dat de uitstoot van broeikasgassen in de landbouwsector op de eerste plaats staat onder de uitstoot van alle industrieën. Tegelijkertijd zeggen ze dat er geen praktische, impactvolle oplossingen beschikbaar zijn om de uitstoot van deze sector terug te dringen. 

“Er wordt aangenomen dat marktdeelnemers hun verplichtingen op het gebied van emissiereductie zullen nakomen, maar dat is een lastige opgave als er geen substantiële initiatieven beschikbaar zijn”, zegt senior research fellow dr. Selena Sheng.

“Een optie zou kunnen zijn om een ​​vast koolstofprijsplafond in te voeren. Wij stellen ook dat toezichthouders belasting kunnen opleggen aan die sectoren in de landbouwsector waar de uitstoot boven het gemiddelde ligt.”