Een team van onderzoekers van het MD Anderson Cancer Center van de Universiteit van Texas heeft een nanotechnologieplatform ontwikkeld dat de manier kan veranderen waarop het immuunsysteem solide tumorcellen ziet, waardoor ze ontvankelijker worden voor immunotherapie. De preklinische bevindingen suggereren dat deze aanpasbare immuunconversiebenadering het potentieel heeft voor brede toepassing bij veel kankertypes.

De studie, vandaag gepubliceerd in Natuur Nanotechnologie, beschrijft het gebruik van dit platform om kunstmatig een activeringsmolecuul aan het oppervlak van tumorcellen te hechten, waardoor een immuunrespons wordt opgewekt in beide in vivo en in vitro modellen. Wen Jiang, MD, Ph.D., assistent-professor Radiation Oncology, en Betty Kim, MD, Ph.D., professor Neurochirurgie, leidden samen de studie.

“Met dit nieuwe platform hebben we nu een strategie om een ​​solide tumor, althans immunologisch, om te zetten in een hematologische tumor, die vaak een veel hoger responspercentage heeft op immunotherapiebehandelingen,” zei Jiang. "Als we deze aanpak in de kliniek kunnen vertalen en valideren, kan dit ons in staat stellen dichter bij het maximale activiteitsniveau te komen van immunotherapiemedicijnen bij kankers die traditioneel niet goed hebben gereageerd."

Immunotherapie kent hoge responspercentages bloedkanker zoals leukemie en lymfoom, maar het succes was wisselend bij solide tumoren. Wetenschappers hebben gewerkt aan een beter begrip van de mechanismen die een betere reactie verhinderen. Eén verklaring is dat de expressie van immuunregulerende moleculen gevarieerd is Leukemie versus solide tumorcellen beïnvloeden de manier waarop ze interageren met immuuncellen.

De signalerende lymfocytische activeringsmolecuulfamilielid 7 (SLAMF7)-receptor is van cruciaal belang bij het activeren van de immuuncellen van het lichaam tegen kankercellen, fungerend als een ‘eet mij’-signaal. Het wordt echter bijna uitsluitend aangetroffen op het oppervlak van bloedkankercellen en niet in vaste tumorcellen, waardoor het een aantrekkelijk doelwit is voor de immuunconversiebenadering van de onderzoekers.

Om de expressie van SLAMF7 op solide tumorcellen te bevorderen, ontwikkelden de onderzoekers hun bispecifieke tumor-transformerende nanoconjugaat (BiTN) platform. Deze nanosystemen zijn ontworpen met één molecuul om zich te binden aan het oppervlak van gerichte tumorcellen en een tweede molecuul om een ​​cel te activeren. immuunrespons.

In deze studie gebruikten de onderzoekers BiTN met SLAMF7 en een HER2-herkennend antilichaam om zich te richten op HER2-positieve borstkankercellen. In laboratoriummodellen hechtte het nanoconjugaat met succes SLAMF7 aan de borstkankercellen, wat resulteerde in fagocytose of inname door immune cellen. De aanpak maakte de borstkankercellen ook gevoelig voor behandeling met een anti-CD47-antilichaam, dat het 'eet me niet'-signaal van tumorcellen blokkeert om de respons bij solide tumoren verder te verhogen.

Volgens de auteurs zijn de brede potentiële toepassingen een van de meest opwindende dingen van dit platform. De aanpak zou niet specifiek zijn voor één kankertype of één regulerend molecuul, maar heeft het potentieel om een ​​universele strategie te zijn voor verschillende soorten solide tumoren. Als proof of concept ontwikkelden de auteurs ook BiTN met foliumzuur in plaats van het anti-HER2-antilichaam om zich op te richten triple-negatieve borstkanker met vergelijkbare resultaten.

“Omdat dit technische constructies zijn, kan dit worden gebruikt als een plug-and-play-aanpak om verschillende tumorgerichte middelen of immuunmoleculen op het oppervlak van het nanodeeltje te incorporeren”, aldus Kim. “Voor patiënten met vaste tumoren die niet hebben gereageerd op immunotherapie, zien we dit als een bijkomend voordeel om ons te richten op het deel van de tumor dat niet reageerde.”