Verborgen object-spellen van Artifex Mundi zijn de laatste tijd langzamer geworden en we zullen niet ontkennen dat we ze missen. Er is iets in de ontmoeting van vlezige verhaallijnen, eenvoudige grafische avonturen en scènes met verborgen voorwerpen die ons op ons gemak stelt. Wie wist dat we een mentale massage konden krijgen door rommelige kamers en een boodschappenlijstje?

Artifex Mundi heeft de neiging om op elk moment een aantal doorlopende series te hebben. Je kunt je voorstellen dat ze over hun kin strelen, kijkend naar de vele verhaallijnen die ze hebben, zich afvragend waar ze hun nieuwste moeten plaatsen. Misdaadgeheimen: Crimson Lily het lijkt er in eerste instantie op dat het tegen die trend ingaat: er is geen ander spel geweest met het voorvoegsel Crime Secrets. Maar dit heeft dezelfde hoofdrolspeler en mechanica als de verhaallijn van 9 Clues. Behandel het als een rebranding. 

We zullen niet liegen, we waren een beetje teleurgesteld toen we ontdekten dat het weer een 9 Clues-game was. We hebben in 2022 relatief weinig Artifex Mundi-spellen met verborgen voorwerpen gehad, en 9 Clues waren er drie. Ter wille van de afwisseling zou het leuk geweest zijn om ergens anders heen te gaan. En, als we eerlijk zijn – de 9 Clues-serie is tot nu toe een saaie oude aangelegenheid geweest, met onderzoeksmechanismen die neigen naar duff. 9 Aanwijzingen kunnen doen alsof je een rechercheur van een plaats delict wordt, maar ze geven ons het gevoel dat we zo slim zijn als een fles luminol. 

Het goede nieuws is dat het CSI-gedoe een beetje opgefleurd is. Het slechte nieuws is dat Crime Secrets: Crimson Lily net zo pijnlijk algemeen is als wat ervoor kwam. 

In Crime Secrets: Crimson Lily speel je een privédetective die een plekje R&R krijgt tijdens een winterretraite. Maar als Artifex Mundi ons iets heeft geleerd, dan is het wel dat iedereen die geen dienst heeft, kan verwachten snel verstrikt te raken in allerlei shenanigans. Je bent dus aan het spartelen op een landweggetje in de sneeuw, als er een politieauto voorbij raast. Maar er is een mysterieuze figuur op de weg die een sneeuwbril draagt, en zowel jij als de politieauto wijken uit om in een nabijgelegen greppel te parkeren. We kunnen onthullen dat, als de politieauto de griezelige kerel had overreden, dit een veel kortere game zou zijn geweest. 

Als de naamloze privédetective volg je de voetafdrukken van de politieagent en de mysterieuze man, maar ontdek je dat de arme politieagent in ijs is ingekapseld. Je verdachte heeft ofwel een aantal magische ijs-superkrachten, of draagt ​​een wapen dat kan doden met een enkele ijzige aanraking. De plaats van de moord bevindt zich op het terrein van een landhuis dat - nogal onverklaarbaar - zijn eigen politiebureau, journalistenkantoor en andere heeft, waardoor het een soort campus is. Logica is geen misdaadgeheimen: het sterke punt van Crimson Lily. 

Er zijn tal van achterdochtige professionals in het landhuis, die flauwvallen of hun snor laten ronddraaien, en het is vrij duidelijk dat je een B-tarief bent binnengelopen Agatha Christie roman. Je moet de moordenaar vinden, terwijl je weet dat een van de vier mensen die je hebt ontmoet de persoon achter het masker zal zijn. Maar de privédetective vertrouwt ze allemaal volledig en brengt zichzelf in situaties waarin ze met het grootste gemak kan worden gevangengenomen of vermoord, en dat doet ze (gevangen genomen worden, dat wil zeggen). Je zult de moordenaar veel eerder zien dan zij, en je zou een carrière als privédetective kunnen overwegen. 

Het zorgt voor een behoorlijk pijnlijke verhaalervaring. Een moordmysterie is alleen leuk als het mysterie enigszins moeilijk op te lossen is, en als je de capaciteiten van de Miss Marple of Poirot respecteert om het op te lossen. Crime Secrets: Crimson Lily slaagt er ook in om een ​​vrij eenvoudig plot te verwarren en ingewikkeld te maken. Er is meer achtergrondgeschiedenis en dubbele oversteek dan nodig is, en de plot begon als ruis in onze oren te klinken. 

Gelukkig komt het puzzelen naar Crime Secrets: Crimson Lily's redding. Het is allemaal uitzonderlijk eenvoudig, zelfs in termen van verborgen objecten, en de prestaties zijn zo afgeschuurd dat je het heel moeilijk zult vinden om niet te eindigen met 1000G. Maar er is een soepel verloop door het hele spel, van de zoek-en-vind-scènes die schaarser en gemakkelijker te lezen zijn dan in andere titels, en grafische avonturendingen die je zelden meer dan een paar kamers geven om in te spelen. Misdaadgeheimen: Crimson Lily maakt je inventaris regelmatig leeg, zodat je niet te veel in de war raakt. Het is de meest vereenvoudigde en eenvoudige van alle spellen met verborgen voorwerpen, en dat hoeft geen slechte zaak te zijn. 

Maar het onderzoek op de plaats delict is er nog steeds, hangend aan 9 Clues. Het begint op dezelfde manier: je komt een kamer binnen die duidelijk het toneel is geweest van een snode gebeurtenis. Je eerste taak is om alle bewijzen van een handgemeen te markeren. Zelfs zonder de hulp die de game je geeft, zou dit geestdodend eenvoudig zijn: je klikt op omgevallen stoelen, gescheurde gordijnen, gemorste dossiers en al het andere dat er rommelig uitziet. Maar Crime Secrets: Crimson Lily komt je te hulp, als een sidekick die arriveert nadat er een gevecht is gebeurd, en laat doorschemeren waar elk element is. Het is allemaal nogal snurkend. 

Wat er daarna gebeurt, is verbeterd en krijgt vanaf hier een duim omhoog. De volgorde van bewijzen wordt op een rij gepresenteerd en het is aan jou om ze in chronologische volgorde te plaatsen. In de andere 9 Clues-spellen zou dit goedaardig en herhaald zijn geweest, omdat elk bewijsstuk dezelfde lintachtige achtergrond heeft en je gewoon hetzelfde patroon van linten moest opstellen. Ik heb genoeg Cracker gezien om te weten dat het oplossen van misdaden niet draait om het vastbinden van linten. In Crime Secrets: Crimson Lily zijn er nog linten, maar het patroon van de linten verandert met elke scène, dus je bent niet afhankelijk van elke keer dezelfde legpuzzel, wat leuk is.

Al het andere past bij de formule voor verborgen voorwerpen, met één uitzondering. Er is geen necromancer die een jonkvrouw ontvoert om een ​​heilig ritueel te voltooien. In ieder geval Crime Secrets: Crimson Lily negeert die ene verrassend veel voorkomende trope uit andere spellen met verborgen voorwerpen. Maar dezelfde minigames duiken op die je al talloze keren eerder hebt gespeeld, van de puzzels die een bundel knopen zijn die moeten worden losgemaakt, tot de kaart met knooppunten, waar je elk knooppunt moet verbinden zonder een pad opnieuw te kruisen . Het is net een Artifex Mundi Greatest Hits-afspeellijst. 

Nadat we vrijwel elk spel met verborgen voorwerpen hebben gespeeld, hebben we er een denkbeeldige ranglijst van opgebouwd. In dat opzicht zou Crime Secrets: Crimson Lily midden op de tafel zitten, af en toe dreigend in een degradatiestrijd terecht te komen. Hoewel Crime Secrets: Crimson Lily punten krijgt vanwege de afwezigheid van knelpunten en de vastberadenheid om de deductiesequenties te verbeteren, blijft het mislopen dankzij de krakende verhalen en de doordringende flauwheid die voelde alsof we droge toast onder dwang kregen. 

Als Crime Secrets: Crimson Lily het begin is van een nieuwe Artifex Mundi-franchise, willen we graag een voorzichtige hand opsteken en vragen of we ons de volgende keer meer een detective voelen. 

Je kunt Crime Secrets: Crimson Lily kopen bij de Xbox Store

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/crime-secrets-crimson-lily-review/