Weg 96, het procedurele liftspel, was een titel met een interessante presentatie en een hoop goede ideeën. Ontwikkelaar DigixArt nam die geweldige basis en draaide dingen om Weg 96: mijl 0, een verhaalgerichte prequel die de procedurele elementen weghaalt en vervangt door ritmische gameplay.
De wereld gepresenteerd in Road 96 is een interessante, zij het deprimerend vooruitziende blik. Je leeft onder de duim van president Tyrak en speelt de dubbele rol van beste vrienden Zoe, een personage uit Road 96, en Kaito, een personage in Lost In Harmony (ook van DigixArt) terwijl ze fantaseren over samen weglopen van de natie Petria. De vrienden komen uit totaal verschillende opvoedingen en hebben een hechte band, en hun relatie is verreweg het sterkste onderdeel van de titel, hoewel ze hun meningsverschillen hebben.
De gameplay wordt uniek gepresenteerd en functioneert meestal als een Telltale-spel, moraliteitssysteem en zo. Je observeert de omgeving en praat met mensen, standaarddingen. Maar af en toe voegt het spel een aantal oneindige hardloopritmesegmenten toe. Het omgevingsontwerp op deze niveaus is creatief en biedt een aantal opvallende beelden, en ze voelen allemaal uniek aan terwijl ze gebruik maken van geweldige gelicentieerde muziek. Het werpt echter ook direct een licht op het grootste probleem waarmee de game te kampen heeft: tonale incongruentie.
Hoewel de muzikale sequenties worden gepresenteerd als een vorm van ontsnapping aan de ontberingen van het bestaan voor Zoe en Kaito, slaagt het script er niet in om een buffer te plaatsen tussen het plezier van deze niveaus en de meer ontnuchterende verhalende elementen in de rest van het verhaal. Hoewel het één ding is om te bespreken dat Zoe getuige was van een terroristische aanslag in haar jeugd, is het iets anders om het te presenteren als een leuk muzikaal decorstuk.
Het script zelf is ook niet goed in evenwicht, waarbij onderwerpen als een herkauwer over klassenongelijkheid vaak direct overgaan in een slapstick-komische sketch voordat een nieuwsbulletin over een naderende natuurramp wordt ingelast. Het is op zijn zachtst gezegd een puinhoop. En dit gebeurt keer op keer gedurende de 4-5 uur die nodig zijn om het spel te voltooien. Hoewel pikzwarte komedie kan werken, is het schrijven in Mile 0 zo onhandig dat het eerder toevallig dan opzettelijk oneerbiedig aanvoelt. Wat je overhoudt is een leuk ritmespel omgeven door een overvloed aan twijfelachtige schrijfbeslissingen.
- Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
- Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
- Bron: https://www.pushsquare.com/reviews/ps5/road-96-mile-0
