Beste lezers,

Afgelopen juli las ik deze memo aan het personeel en legde uit waarom ik de moeilijke beslissing had genomen om mijn rol als Quanta's hoofdredacteur. Dit tijdschrift heeft alles voor mij betekend sinds ik het concept aan de organisatie pitchte Simons Foundation in 2012. Het opbouwen, laten groeien, koesteren en leiden van de publicatie en het personeel – en deel uitmaken van wat we gezamenlijk hebben bereikt – is de meest opmerkelijke en lonende ervaring uit mijn carrière geweest. En het was bijzonder bevredigend om te zien dat het gewaardeerd werd Quanta lezers zoals jij zijn de afgelopen tien jaar vertwintigvoudigd, waarbij nog vele miljoenen meer betrokken zijn bij onze wetenschaps- en wiskunde-inhoud sociaal gemiddeld en YouTubeen via onze podcasts en in vertaalde herdrukken rond de wereld.

Vandaag is mijn laatste dag bij het tijdschrift. Vanaf maandag 15 april is Samir Patel – meest recentelijk hoofdredacteur van Atlas Obscura - zal leiden Quanta's redactiekamer. Ik hoop dat u hem samen met mij wilt verwelkomen en dat u net zo enthousiast bent als ik om te zien hoe het tijdschrift onder zijn leiding evolueert en groeit. Van mijn kant zal ik delen wat ik weet over wat wel en niet heeft gewerkt, terwijl ik voor hem en het hele team pleit. Quanta naar nieuwe hoogten.

Wanneer je een persoon, plaats of baan met een diepe betekenis achterlaat, is het niet altijd gemakkelijk om terug te kijken. Maar als ik terugkijk, word ik herinnerd aan zoveel gelukkige momenten, waarvoor deze brief te kort is om te bevatten. Staat u mij toe er slechts enkele uit te lichten, en bij voorbaat mijn excuses aan te bieden voor de sentimentaliteit en de onvermijdelijke weglatingen. Ik begin met mei 2013, wanneer Quanta was in zijn vroegste incarnatie als Simons Wetenschap Nieuws. Op een dag waarschuwde wiskundeschrijfster Erica Klarreich mij voor het feit dat een onbekende docent een groot probleem over begrensde priemgetallen had opgelost. Wetende dat het onder de dekking zou kunnen vallen The New York Times' online wetenschapssectie de daaropvolgende maandag werkte ik het weekend door met Erica en ons stuk gepubliceerd op zondag avond. De volgende ochtend kreeg ik tijdens het bijwonen van een workshop een dringend telefoontje van onze webontwikkelaar: de site was offline gehaald vanwege een enorme verkeerspiek naar het artikel. (We hebben de serverbronnen onmiddellijk opgeschaald.)

Die zomer hebben we het tijdschrift een nieuwe naam gegeven Quanta en kondigde de nieuwe naam aan naast Carl Zimmer's diepgaande blik op de oorsprong van de complexiteit van het leven, dat mede werd gepubliceerd in Scientific American's gedrukte tijdschrift. In het najaar verschijnt het hersenkrakende artikel van Natalie Wolchover over een juweelachtig exemplaar geometrisch object dat een amplituhedron wordt genoemd ging zo viraal dat Conan O'Brien ernaar verwees in zijn openingsmonoloog – en er prompt een marihuana-grap van maakte. Kort daarna, ik interviewde Freeman Dyson bij het Institute for Advanced Study, onder leiding van a video gebaseerd op dat interview en leidde onze exclusieve berichtgeving over de 2014 Fields-medaillewinnaars, waaronder Erica's geweldig profiel van Maryam Mirzakhani, de eerste vrouw die de meest prestigieuze wiskundeonderscheiding heeft gewonnen.

In 2015 werkten Natalie en ik samen met oprichtend art director Olena Shmahalo en interactief ontwerper Emily Fuhrman om te bouwen Quanta's eerste meeslepende visuele uitlegger in kaart gebracht fundamentele vragen en voorgestelde oplossingen in de theoretische natuurkunde. Het blijft een van de meest populaire functies die we hebben gepubliceerd. Datzelfde jaar werkte ik samen met natuurkundige David Kaplan om de In theorie videoserie, die begint met een heerlijke uitleg over de zwart gat informatieparadox en de initiële reeks afdekken met a VR-tour rond ons zonnestelsel dat later werd omgezet in een planetariumshow.

In 2016 sloot ik mij aan bij Natalie, Siobhan Roberts en Emily Singer op het gebied van profilering vier masterdocenten natuurwetenschappen en wiskunde als onderdeel van een educatieve serie met videovignetten geproduceerd door mijn voormalige New York Times collega Lisa Iaboni, an interactieve enquête van de ervaringen van lezers met wiskunde en wetenschappen, gebouwd door Emily Fuhrman, my interview met de theoretische deeltjesfysicus en hervormer van het wetenschappelijk onderwijs Helen Quinn, en de slimme analyse van Kevin Hartnett van de Common Core-wiskundestandaarden.

In 2017 lanceerden we een compleet vernieuwde tijdschriftensite, dat een paar jaar later een Webby People's Voice Award voor beste wetenschappelijke website won. Sinds 2017 vind ik het leuk om wiskundeconcepten op de middelbare school opnieuw te bekijken en een betere waardering te krijgen voor hun verband met modern onderzoek, terwijl ik Patrick Honners vermakelijke Gekwantiseerde Academy-kolommen. In 2018 had ik het voorrecht om te redigeren twee collecties van Quanta artikelen die zijn gepubliceerd door de MIT Press. Om de boeken te promoten, modereerde ik een brede bijeenkomst paneldiscussie met Natalie, Kevin, adjunct-hoofdredacteur John Rennie en wiskundig natuurkundige Robbert Dijkgraaf (toen directeur van het Institute for Advanced Study, en nu minister van onderwijs, cultuur en wetenschap in Nederland), en ontmoette een paar honderd van jullie persoonlijk.

Begin 2020 leidden Kevin en adjunct-hoofdredacteur Michael Moyer de ontwikkeling van ons uitgebreide en aantrekkelijke interactieve kaart van de wiskunde. Later dat jaar genoot ik van de gezamenlijke samensmelting van wiskundige, visuele en redactionele ideeën die getaltheoreticus Alex Kontorovich, senior video-editor Emily Buder en ik naar ons toe brachten. Riemann-hypothesevideo. Ik herinner me de opwinding toen Quanta won een National Magazine Award voor algemene uitmuntendheid tijdens het hoogtepunt van de Covid-19-pandemie (toen we iets nodig hadden om enthousiast over te zijn), en hoe blij we waren om te vernemen dat het tijdschrift in 2022 een Pulitzerprijs had gewonnen voor verklarende berichtgeving voor het hoogtepunt pakket op de James Webb Space Telescope door Natalie en haar collega's. Ook in 2022 reisde ik naar Lausanne, Zwitserland, om Maryna Viazovska te interviewen, de tweede vrouw die een Fields Medal won, en had het genoegen om mede schrijven van het profiel met oude medewerker Erica Klarreich.

Een van de grootste vreugden van de afgelopen jaren was het samenwerken met Steve Strogatz, John, art director Samuel Velasco en senior engagement editor Matt Carlstrom – en het afgelopen jaar met co-host Janna Levin – aan de Vreugde van waarom podcast. En het was een absoluut feest om onze te ontwerpen en te bouwen Hypersprongen wiskundespel met Samuel en interactieve ontwikkelaar Paul Chaikin gebaseerd op een concept van puzzel columnist Pradeep Mutalik.

Deze herinneringen, en nog veel meer, hebben een voor de hand liggend feit over de wereld versterkt dat desalniettemin geweldig is om te ervaren: dat wanneer de juiste mensen op het juiste moment samenkomen, er goede dingen gebeuren. Het begon allemaal met Marilyn en Jim Simons, die een gokje waagden op mijn onconventionele ideeën en wier standvastige steun ervoor zorgde dat ik Quanta mogelijk. Ik ben de huidige voorzitter van de stichting, David Spergel, dankbaar voor zijn enthousiaste inzet voor de journalistiek die wij beoefenen. Ik kan onze vooraanstaande leden van de adviesraad niet genoeg bedanken voor hun genereuze advies door de jaren heen. En niets van dit alles is mogelijk zonder de vele getalenteerde verslaggevers, redacteuren, ontwerpers en producenten die ik het geluk heb gehad mijn collega te mogen noemen.”Quantade mechanica.”

Als ik naar de toekomst kijk, word ik bemoedigd door de uitstekende journalisten die voor het tijdschrift schrijven, met als headliner onze vaste schrijvers Jordana Cepelewicz (die dit briljante profiel schreef van 2022 Fields-medaillewinnaar Jun Huh), Charlie Wood (onze eerste schrijfstagiair in 2018), Yasemin Saplakoglu en Ben Brubaker.

Ik wil jou en het team graag achterlaten met één woord dat definieert wat Quanta betekent voor mij: dienstverlening. Daarmee bedoel ik zowel de publieke dienstverlening – het kloppende hart dat bepaalt wat we doen en waarom we het doen – als de dienstverlening aan elkaar. Journalistiek is een teamsport. Hoe bevredigend het ook is geweest om het soort journalistiek te produceren waarvan ik dacht dat de wereld deze nodig had, ik ben net zo trots op de redactiecultuur die we hebben gecreëerd, een cultuur van dienstverlening aan het publiek en elkaar, van journalistieke integriteit en open samenwerking. (Ik ben ook trots op die van de 169 Vraag en antwoord-interviews we hebben gepubliceerd, bevat meer dan 50% vrouwelijke wetenschappers en wiskundigen. Het betekende alles voor mij toen, op een publieksevenement met Steve Strogatz, vertelde een middelbare scholier me hoeveel die interviews haar als beginnend wetenschapper hebben geïnspireerd.)

Waarom ga ik nu weg? In mijn memo aan de staf zei ik dat het tijdschrift volwassen is, en ik wees op de ‘geest van meer leren en het zoeken naar nieuwe uitdagingen’. Sterker nog, mijn oorspronkelijke visie voor Quanta is gerealiseerd en ons uitzonderlijke team is goed uitgerust om onze journalistieke missie voort te zetten zonder deze hoofdredacteur, cheerleader en hoofdpieker. Ik geloof ook in verandering, in frisse ideeën en in het maken van ruimte voor een nieuwe generatie leiders om de uitdaging aan te gaan.

Niet dat ik heel ver ga. Mijn nieuwe uitdaging is om hier bij de Simons Stichting een wetenschappelijke boekafdruk op te bouwen. Simpel gezegd, het doel is om wat voor het publiceren van boeken te doen Quanta heeft gedaan voor de wetenschapsjournalistiek. Sommige belangrijke details zijn nog in ontwikkeling, dus houd de officiële aankondiging in de gaten. Als u in de tussentijd een populair-wetenschappelijk boekvoorstel heeft dat u door ons wilt laten overwegen, stuur het dan naar [e-mail beveiligd].

ik hoop Quanta uw hersenen net zo heeft geprikkeld als de mijne, en dat dit nog vele aardse banen zal blijven gebeuren.

Met vriendelijke groet,

Thomas Lin