Label: overweging
Australië en NZ: 'redelijke inspanningen' om toe te treden tot de Haagse overeenkomst inzake industriële ontwerpen betekenen niets
Onlangs hebben zowel Australië als Nieuw-Zeeland 'principeovereenkomst' bereikt over voorgestelde vrijhandelsovereenkomsten (FTA's) met het VK. Details van de principiële overeenkomst tussen Australië en het VK is te vinden op de website van het Australische ministerie van Buitenlandse Zaken en Handel (DFAT), terwijl de NZ-VK-overeenkomst in principe is beschikbaar op de NZ Foreign Affairs and Trade website. In elk document staat dat Australië/NZ alle redelijke inspanningen zullen leveren om lid te worden van het VK als leden van de Haagse Overeenkomst, die voorziet in een internationaal registratiesysteem voor industriële ontwerpen. Een artikel dat vorige maand op de Lexology-site verscheen verklaarde dat deze ontwikkelingen impliceren dat 'Australië (eindelijk!) heeft toegezegd toe te treden tot het Haags Akkoord inzake Industriële Ontwerpen'.
Dit is niet waar. Ik zie Australië niet in de nabije toekomst toetreden tot de Overeenkomst van Den Haag, ondanks de vrijhandelsovereenkomst tussen Australië en het VK. Ik ben minder bekend met de politieke positie in Nieuw-Zeeland, maar vermoed dat de situatie in het Land van de Lange Witte Wolk niet veel anders is.
Hier is een leuk weetje… Artikel 17.1, lid 5, van de vrijhandelsovereenkomst tussen Australië en de VS (AUSFTA), die op 1 januari 2005 in werking is getreden, stelt dat:
Elke partij stelt alles in het werk om te voldoen aan de bepalingen van de Akte van Genève van de Overeenkomst van Den Haag betreffende de internationale registratie van modellen van nijverheid (1999) en het Verdrag inzake octrooirecht (2000), onder voorbehoud van de vaststelling van wetten die nodig zijn om deze toe te passen. voorzieningen op zijn grondgebied.
Maar hier zijn we, bijna 17 jaar later, en Australië is nog steeds geen lid van het Haags Akkoord. Het lijkt erop dat de term 'inspanningen' in een handelsovereenkomst in wezen niets meer is dan een belofte om erover na te denken over een niet nader - en mogelijk onbepaald - tijdsbestek. Ik vermoed daarom dat een toezegging om 'redelijke inspanningen' te leveren in een principeakkoord code is voor 'ze willen dat we het doen; we hebben geen plannen om het te doen; maar we willen de onderhandelingen niet ophouden door daadwerkelijk nee te zeggen.'
En er zijn zeer goede redenen – namelijk drie afzonderlijke evaluatie- en raadplegingsprocessen sinds 2012 – om aan te nemen dat Australië niet van plan is op korte termijn toe te treden tot het Haags Akkoord.
Lees verder "DABUS opnieuw geweigerd in de VS en het VK, deel II - de gesplitste beslissing in het VK
In in het eerste artikel in deze serie keek ik naar de Amerikaanse benadering van de rol van de uitvinder in het octrooirecht en de praktijk, en bij de recente beslissing van rechter Leonie M Brinkema in de United States District Court for the Eastern District of Virginia ('EDVA'), waarin hij het besluit van de USPTO om twee octrooiaanvragen af te wijzen op grond van het feit dat de 'AI'-machine DABUS geen mens en kan daarom geen uitvinder zijn volgens de Amerikaanse wetgeving (Stephen Thaler v Andrew Hirshfeld en het US Patent and Trademark Office, Mem. Op. [PDF 998 kB]). In dit artikel zal ik mijn aandacht richten op de gesplitste beslissing van de Court of Appeal of England and Wales in Thaler tegen Comptroller General of Patents Trade Marks And Designs [2021] EWCA Civ 1374, waarin parallelle pogingen om DABUS als uitvinder te noemen ook zijn afgewezen, waarbij het beroep van Thaler werd afgewezen ondanks een zwaarwegende meningsverschil van Lord Justice Birss.
De problemen in het VK zijn iets anders en genuanceerder dan in de VS. Hoewel alle drie de rechters van het Court of Appeal het erover eens waren dat een 'uitvinder' volgens de Britse wet een mens moet zijn, was het feit dat DABUS een machine is niet direct bepalend voor de uitkomst. Een uitvinder is niet verplicht om een actieve rol te spelen bij het indienen, vervolgen of verlenen van een octrooi in het VK, dus het blijft een vraag of een aanvraag kan worden toegestaan, zelfs als een rechtsgeldige uitvinder niet is – of kan niet worden – genoemd. In het geval dat het antwoord op deze vraag draaide om de vraag of de aanvrager (dwz Dr. Thaler) al dan niet kon voldoen aan de wettelijke vereisten om de uitvinder te noemen, en om aan te geven hoe hij recht heeft op octrooien op uitvindingen waarvan hij niet beweerde te hebben zelf bedacht.
Lord Justice Arnold en Lord Justice Birss waren het niet eens over de uitkomst, waarbij de gelijkspel werd verbroken door Vrouwe Justitia Elisabeth Laing, en was het eens met Arnold LJ dat de DABUS-aanvragen als ingetrokken moeten worden beschouwd.
Arnold LJ is dé octrooirechtspecialist bij het Hof. Hij werd in 2019 verheven tot het Hof van Beroep, nadat hij in 2008 was benoemd tot lid van het Hooggerechtshof en in april 2013 tot Rechter in Charge van het Octrooigerecht. In maart 2016 werd hij benoemd tot Extern lid van de Grote Kamer van Beroep van het Europees Octrooibureau. Hoe indrukwekkend dit ook is, de Birss LJ is geen lichtgewicht. In 2010 werd hij benoemd tot Specialist Circuit Judge in wat toen de Patents County Court was. In 2013 werd hij benoemd tot lid van het Hooggerechtshof en in 2019 bekleedde hij de plaats die voorheen door Arnold LJ werd bekleed als rechter in het octrooigerecht, voordat hij in januari 2021 werd verheven tot het hof van beroep.
Dit is dus een zaak waarin het afwijkende oordeel serieus moet worden genomen, zeker met de mogelijkheid nog in beroep te gaan bij de Hoge Raad. Maar voorlopig blijft de wet in ieder geval tegen DABUS in het VK.
Lees verder "Laatste intelligentie
