De feestdagen zijn belangrijk voor liefdadigheidsinstellingen - zoals we allemaal weten, is 'Giving Season' wanneer het grootste volume aan donaties de hele...
De Brave-browser en zijn native Basic Attention Token (BAT) is een van de meest revolutionaire concepten in online digitale reclame tot nu toe. Deze...
Dit artikel is geschreven door Daryl Hatton, CEO van FundRazr. Daryl was uitgenodigd om een TEDx-lezing te geven over het onderwerp “Filantropie als...
Is het iemand onlangs opgevallen dat je linkedin-feed vol zit met een heleboel technologie die op zoek is naar een reden van bestaan en allerlei soorten conventies en andere evenementen die mensen bijwonen? Toen ik voor het eerst bij Linkedin kwam (ja, ik ben een eerdere gebruiker), was het een gemeenschap van beoefenaars die ideeën en gedachten uitwisselden over echte problemen, megatrends en andere, meer praktische onderdelen van de toeleveringsketen. Toen viel de "Facebook"-wereld binnen. En FOMO begon.
Ten eerste, als je niet weet wat FOMO is, is het de "Fear of Missing Out" en ik denk dat het de gevaarlijkste marketingtooltechnologie is geworden die anderen in een lange tijd hebben gebruikt. Mensen weten soms niet eens waarom ze iets nodig hebben of willen, maar wat ze wel weten (dankzij "sociale media") is dat iedereen het doet, dus ik kan maar beter aan boord springen voordat ik iets mis. Harvard MBA Peter McGinnis bedacht deze uitdrukking en waarschuwde ons ook voor de problemen die het voor het bedrijfsleven zal veroorzaken. In een INC-artikel, het is gedefinieerd als:
"Hij gebruikte FOMO om managers te beschrijven die te veel initiatieven uitvoeren of te veel potentiële paden volgen, uit angst om een positieve trend of kans te missen"
Het wapen dat de leveranciers van FOMO in het bedrijfsleven gebruiken, is LinkedIn. Het is hier dat iedereen post over een of andere mooie technologie of een conventie waar je gewoon "moet zijn" of "moet hebben". Let wel, de meeste van deze berichten zijn geen beoefenaars, ze zijn gewoon reclame. In plaats van advertenties te kopen, creëren ze gewoon een omgeving waarin u het gevoel heeft dat u 'misschien' als u niet betrokken bent.
Er is een uitvloeisel van dit fenomeen en het heet FOBO - Angst voor een betere optie. Dit is de keerzijde van de medaille: managers worden overspoeld met zoveel informatie dat ze zich gedragen als een hert in koplampen. Ze bevriezen. Ze wachten en gaan ervan uit dat er iets beters moet zijn en dus wachten ze niet langer op een "betere optie".
Volgens het hierboven aangehaalde artikel kan FOBO een direct gevolg zijn van onze "big data"-wereld. We hebben zoveel gegevens en zoveel manieren om het weer te geven, te schuiven en in blokjes te snijden, en het te analyseren dat we dat blijven doen, in de veronderstelling dat als ik het "op nog een manier doorsnijd, misschien het antwoord eruit komt". Met andere woorden, we blijven naar de gegevens kijken in de hoop dat er een "betere optie" uitkomt.
Dit zijn beide problemen. Als je besmet bent met FOMO, bewandel je alle bekende paden en krijg je te veel onsamenhangende initiatieven zonder duidelijke richting. Als je besmet bent met FOBO stop je met alles. Je gaat niet innoveren. Je zult zijn als je vader met Kerstmis die zegt: "Koop die tv niet, volgend jaar komt er iets beters". Natuurlijk is dit waar elk jaar en het leidt tot passiviteit en gebrek aan innovatie.
Mijn advies is om voorzichtig te zijn met je LinkedIn-feed en heel voorzichtig te zijn met wie je uitnodigingen accepteert. Het staat vol met "adverteerders". Blijf gefocust door diepgaand over onderwerpen te lezen en blijf meer bij de academische wereld voor studies en gedachten over de toekomst. Laat je niet meeslepen in deze ziekten.
Als je er meer over wilt weten, Peter heeft een podcast genaamd FOMO sapiens en je kunt ernaar luisteren op je favoriete podcastspeler.
