Ik heb geen kennis of ervaring met de Evil Dead-serie, alleen dat het een gerespecteerde horrorfilm en tv-franchise is met een cultstatus, vergelijkbaar met series als Friday the 13th en Texas Chainsaw Massacre. Toen ik echter hoorde dat de serie een nieuwe aanpassing van videogames, een met het potentieel om niet slecht te zijn, besloot ik dat het de hoogste tijd werd dat ik mezelf leerde over de geliefde serie.

Een nieuwe uitdager?

Saber Interactive's Evil Dead: het spel treedt in de voetsporen van horror coöp-moloch Dead by Daylight door dezelfde co-op 4 vs. 1-overlevende vs.-monsterstructuur op te nemen, waarbij spelers ervoor kiezen om een ​​van de vier overlevenden te zijn naast hun vrienden of een bedreiging worden in het leven van andere spelers door hen achtervolgen als de kwaadaardige "Force" die je gebruikt om vallen te plaatsen, dingen zoals bomen en auto's te besturen, Deadite-wezens te spawnen en te bezitten, en zelfs andere spelers (zodra hun angstniveau voldoende stijgt) om de overlevenden te kwellen en te voorkomen dat ze van hun eigen doel van het verzamelen van de pagina's van de Necronomicon die bezaaid zijn over de kaart naast de oude Kandarian-dolk, die ze vervolgens zullen gebruiken om de Dark Ones te bestrijden die als de eindbaas dienen in de spelmodus. 

Deze modi zijn over het algemeen best leuk, vooral als je met vrienden speelt. Hoewel het de moeite waard is om op te merken dat de eerste van nature veel meer taakintensief is dan de laatste, omdat je alleen speelt, moet je punten verzamelen terwijl je je Deadite-minions coördineert, overlevenden op strategische momenten aanvallen en de vaardigheden gebruiken die je ontgrendelt tijdens de sessie op de meest optimale manier verloopt. Het is echter ook de moeite waard om op te merken dat het hilarisch leuk is om acties uit te voeren zoals het bezitten van een auto met spelers erin en deze van een richel of in een boom rijden terwijl je op volle snelheid bent of een passerende speler met een boom slaan. 

Stabiel en bevredigend

Aan de andere kant is spelen als een overlevende, vooral met een team van vrienden, het leukste dat je waarschijnlijk in het spel zult hebben. Vecht tegen hordes monsters terwijl je tegelijkertijd probeert de beste wapentypes te vinden met de beste statistieken, genezende items en contactwapens (die verrassend erg effectief zijn in het spel) kan alleen het beste worden genoten met een groep gecoördineerde spelers. 

Het beste compliment dat ik Evil Dead: The Game's multiplayer-modi kan geven, is dat ze aan beide kanten verrassend gebalanceerd zijn. Overlevenden hebben de nodige vuurkracht en mankracht om het op te nemen tegen het enorme leger van Deaditite-wezens. De speler achter de Force heeft daarentegen een hele reeks vaardigheden en Deadite-mobs tot hun beschikking. Het resultaat was dat 90 procent van de wedstrijden die ik in beide modi speelde heel dichtbij kwamen, met één kant die slechts op een haar na of in de allerlaatste minuut won, wat altijd indruk op me maakte. 

Een enorme uitdaging

Buiten de multiplayer-modi zijn de missies voor één speler van de game lang niet zo indrukwekkend. Hoewel de missies zelf charmante kleine verhalen hebben die doen denken aan de serie die zich richt op de vele personages, zijn de missies zelf verrassend uitdagend. Deze missies hebben niet alleen helemaal geen checkpoints, maar er is ook geen manier om ze gemakkelijker te maken, waarbij sommige zelfs moeilijker zijn dan andere.

Hoewel ik altijd welkom ben voor een uitdaging in elk spel, is het niet meer dan eerlijk om erop te wijzen dat veel spelers, vooral fans van dit genre, dat niet zijn. Erger nog, de verhalen in deze missies zijn onbevredigend minimalistisch en saai. Er is geen dialoog tussen personages en tussenfilmpjes, alleen af ​​en toe een stem die de personages zullen zeggen bij het uitvoeren van bepaalde acties. Het enige verhalende hulpmiddel in deze missies is tekst op het scherm die je vertelt waarom je doet wat je doet. Als gevolg hiervan voelen de missies nooit echt de moeite waard om grondig te spelen, behalve het ontgrendelen van nieuwe personages voor de multiplayer-modi, tenzij je een hardcore fan van de serie bent, vooral omdat ze ook niet erg lang duren. Afgezien daarvan is er niet veel inhoud in de game buiten de modi die ik tot nu toe heb genoemd. 

Conclusie

Visueel en qua prestaties biedt de game haarscherpe beelden met gedetailleerde karakter- en objectmodellen. Het liep ook soepel op mijn PS4 zonder problemen bij het spelen van alle drie de spelmodi. Al met al is Evil Dead: The Game nogal een allegaartje in termen van algemeen plezier. Hoewel de multiplayer-modi goed gepolijst en plezierig zijn en de beelden helder zijn, ontbreekt de rest van de game erg, vooral wat betreft de inhoud voor één speler. 

Ben jij een Evil Dead-fan? Wat vind jij van Evil Dead: The Game? Laat Bago Games je mening weten in de comments hieronder.