Zephyrnet-logo

Kosmische gedragscode: de ethiek van menselijke testen in de ruimte – Physics World

Datum:

Biomedisch ethicus Vasiliki Rahimzadeh spreekt met Tami Freeman over waarom de snelle groei van de commerciële ruimtevaartsector het absoluut noodzakelijk maakt dat we een universele ethische code ontwikkelen voor het doen van wetenschappelijk onderzoek naar menselijke proefpersonen in de ruimte

<a href="https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/02/cosmic-code-of-conduct-the-ethics-of-human-testing-in-space-physics-world-4.jpg" data-fancybox data-src="https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/02/cosmic-code-of-conduct-the-ethics-of-human-testing-in-space-physics-world-4.jpg" data-caption="Biomedisch ethicus Vasiliki Rahimzadeh van het Baylor College of Medicine, VS, roept de commerciële ruimtevaartindustrie op om ethisch beleid en beste praktijken aan te nemen voor onderzoek op mensen tijdens ruimtevluchten. (Met dank aan: Baylor College of Medicine)”>
Vasiliki Rahimzadeh
Biomedisch ethicus Vasiliki Rahimzadeh van het Baylor College of Medicine, VS, roept de commerciële ruimtevaartindustrie op om ethisch beleid en beste praktijken aan te nemen voor onderzoek op mensen tijdens ruimtevluchten. (Met dank aan het Baylor College of Medicine)

Wetenschappelijk onderzoek naar mensen in de ruimte is van cruciaal belang als we toekomstige ruimtevluchten zo veilig mogelijk willen maken, en het kan ook helpen belangrijke gezondheidsproblemen hier op aarde aan te pakken. Organisaties zoals NASA, de European Space Agency (ESA) en anderen over de hele wereld voeren dergelijke onderzoeken uit onder duidelijke ethische onderzoeksrichtlijnen. Maar voor commerciële ruimtevluchten, die steeds vaker voorkomen, zijn de regels minder duidelijk gedefinieerd.

De komende decennia zullen deze commerciële bedrijven duizenden passagiers en werknemers de ruimte in willen vliegen, en ze zullen allemaal de kans krijgen om aan onderzoek deel te nemen. Om dit te laten gebeuren, is het echter essentieel om duidelijke ethische richtlijnen voor deze menselijke studies te ontwikkelen.

Met dit in gedachten heeft een panel van deskundigen onlangs een beleidsnota gepubliceerd met de titel “Ethically cleared to launch?”, waarin richtlijnen worden gegeven om ervoor te zorgen dat ruimteonderzoek op mensen zo veilig en productief mogelijk is. (Wetenschap 381 1408).

De hoofdauteur van het rapport is biomedisch ethicus Vasiliki Rahimzadeh, die momenteel bij de Centrum voor Medische Ethiek en Gezondheidsbeleid at Baylor College of Medicine in Houston, Texas, VS. Ze praat met Tami Freeman over hoe het artikel tot stand is gekomen, wat de belangrijkste boodschappen ervan zijn en waarom ethische ruimtevaart zo belangrijk is.

Het beleidsdocument kwam voort uit een workshop die werd gehouden om de mogelijke ethische problemen te bespreken die gepaard gaan met onderzoek dat wordt uitgevoerd tijdens commerciële ruimtevluchten. Wat of wie was de aanleiding voor deze workshop – en waarom was deze nodig?

Baylor College of Medicine heeft een van de weinige programma's voor ruimtegeneeskunde in de VS, dus het is uiteraard betrokken bij veel onderzoek naar mensen in de ruimte. Het idee voor het ethisch raamwerk kwam voort uit een overleg over onderzoeksethiek dat mijn collega's en ik hadden voor dat van Baylor Translationeel onderzoeksinstituut voor ruimtegezondheid (TRISH). We keken naar de ethiek van het rekruteren van gezonde vrijwilligers voor een onderzoek naar intracraniale druk tijdens ruimtevluchten, waarbij commerciële ruimtevaartbedrijven betrokken waren.

Tijdens het schrijven van het onderzoek kwamen we erachter dat de regels en voorschriften voor menselijk onderzoek in de ruimte verschillen, afhankelijk van of het wordt gesponsord door een overheid of ruimtevaartorganisatie, of door een commercieel ruimtevaartbedrijf. We hebben vastgesteld dat het nodig is om deze groep met meerdere belanghebbenden – bestaande uit Amerikaanse toezichthouders, bio-ethici, ruimtevaartadvocaten, voormalige astronauten en artsen in de ruimtegeneeskunde – samen te brengen om tot consistente ethische richtlijnen te komen. We zijn begonnen met het evalueren welke principes en praktijken uit het bestaande beleid zouden moeten worden overgenomen, en welke nieuwe ethische kwesties in de context van de commerciële ruimtevaart in overweging moesten worden genomen.

Het raamwerk is momenteel echt nodig voor ten minste twee accounts. De eerste is dat de Federal Aviation Administration (FAA) in de VS nieuwe vluchtregels voor veilige commerciële ruimtevoertuigen herziet. In oktober 2023 kreeg het agentschap een verlenging van zijn ‘leerperiode’ met drie maanden, gedurende welke haar vermogen om veiligheidsmaatregelen voor commerciële vluchtdeelnemers te reguleren beperkt is.

Ten tweede zullen de VS hun betrokkenheid bij het Internationale Ruimtestation (ISS) tegen 2030 beëindigen. Het ISS is nog steeds het enige samenwerkingscentrum voor onderzoek in een lage baan om de aarde onder ruimtevarende landen, en de stap om dit station te verlaten baant een directe weg voor commerciële ruimtevaartbedrijven om deze leemte op te vullen. Bedrijven haasten zich om overheidscontracten binnen te halen voor de bouw van nieuwe ruimtestations in de plaats van het ISS, dus we verwachten dat er veel menselijk onderzoek zal worden uitgevoerd.

Het raamwerk dat uw team heeft ontwikkeld, heeft vier hoofdprincipes. Het eerste is sociale verantwoordelijkheid. Met andere woorden: degenen die het voorrecht hebben om in de ruimte te reizen, moeten bijdragen aan onderzoek dat de hele samenleving ten goede komt. Denkt u dat passagiers op commerciële ruimtevluchten zullen willen deelnemen aan onderzoeken?

Ik denk dat velen het zullen overwegen. Het is de taak van zowel de onderzoekssponsors als de onderzoekers zelf om transparant te zijn over zowel de voordelen van deelname als de verhoogde risico's van de aanzienlijke wetenschappelijke onzekerheid over hoe het menselijk lichaam op de lange termijn in de ruimte functioneert.

De risico's van het onderzoek zijn sterk protocolafhankelijk, net als op aarde. Ze kunnen variëren van minimaal risicovol – zoals een observationeel onderzoek dat eenvoudigweg een soort zelfcontrole vereist, of een licht invasief onderzoek waarbij bloedafnames of ander biomateriaal wordt afgenomen – tot zeer risicovolle onderzoeken, zoals het geval van intracraniale druk dat ik eerder noemde.

<a data-fancybox data-src="https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/02/cosmic-code-of-conduct-the-ethics-of-human-testing-in-space-physics-world-1.jpg" data-caption="Inspirerende wetenschap (links) ESA-astronaut Alexander Gerst gebruikt de optische coherentietomografiecamera tijdens een oculaire gezondheidstest in het ISS. (rechts) NASA-astronaut Cady Coleman neemt deel aan het ambulante monitoringgedeelte van het Integrated Cardiovascular onderzoeksexperiment, dat ventriculaire atrofie onderzoekt die verband houdt met langdurige ruimtevluchten. (Met dank aan NASA)” title=”Klik om afbeelding in pop-up te openen” href=”https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/02/cosmic-code-of-conduct-the-ethics-of -menselijke testen in de ruimtefysica-wereld-1.jpg”>Twee foto's van astronauten op het internationale ruimtestation: de ene kijkt met een oogonderzoekcamera, de andere zweeft in zwaartekrachtloze houdmiddelen, met voorwerpen vastgebonden aan haar lichaam

Denkt u dat er een risico bestaat dat mensen ermee instemmen deel te nemen aan onderzoek, alleen maar om hun reis naar de ruimte te kunnen maken?

Het is een belangrijke vraag, en het snelle antwoord is ja – vooral gezien het feit dat commerciële bemanningen klaar staan ​​om veel verschillende soorten mensen met verschillende motivaties te vliegen, van betalende klanten tot voormalige astronauten tot werknemers van commerciële bedrijven zelf. In ons vakgebied noemen we deze ethische kwestie ‘ongepaste aansporing’. We worden hier vaak mee geconfronteerd bij klinische onderzoeken op land, waarbij de voordelen van deelname aan onderzoek (bijvoorbeeld betaling) niet zo groot kunnen zijn dat het de manier waarop iemand normaal gesproken beslissingen zou nemen fundamenteel verandert, ondanks de risico's die daarmee gepaard gaan.

In ons artikel stellen wij manieren voor om onnodige aansporing te vermijden. Deze omvatten het rekruteren van mensen om deel te nemen aan onderzoeksstudies en missies die al naar de ruimte zouden gaan, in tegenstelling tot het bieden van wat als een buitensporig voordeel zou kunnen worden beschouwd om alleen voor onderzoeksdoeleinden naar de ruimte te reizen.

Het tweede principe is wetenschappelijke excellentie. Aan wat voor soort experimenten zie je toekomstige ruimtereizigers deelnemen? En zullen deze verschillen van de onderzoeken die astronauten vandaag de dag uitvoeren?

We mogen studies verwachten die een antwoord proberen te geven op de slepende vragen over hoe mensen op de lange termijn kunnen gedijen in ruimteomgevingen. In september 2023 brak NASA-astronaut Frank Rubio het record voor de langste ruimtemissie van een Amerikaanse astronaut na 371 dagen in de ruimte te hebben doorgebracht. Gezien het feit dat het bijna zeven maanden zal duren om Mars te bereiken en minstens zo lang om terug te keren, zullen toekomstige studies zich echt moeten concentreren op de manier waarop het menselijk leven langer in de ruimte kan blijven bestaan.

De onderzoeken die ik bijzonder overtuigend vind, zijn de onderzoeken naar menselijk gedrag, psychologie en geestelijke gezondheid tijdens langdurige ruimtemissies. Ze kijken naar vragen als: “Wat doen bemanningen op een missie als iemand overlijdt?”, “Wat doen ze als iemand een blindedarmontsteking heeft?” en “hoe garanderen we de veiligheid en het welzijn van mensen met verschillende handicaps die verschillende klinische behoeften hebben?”. We moeten deze problemen aanpakken om ruimtevluchten en langdurige missies voor iedereen veiliger te maken.

Het derde principe in de beleidsnota is evenredigheid: het maximaliseren van de waarde van het onderzoek en het minimaliseren van de schade voor de deelnemers. Wat voor soort verhoogde risico's zijn er vergeleken met soortgelijke onderzoeken die op aarde zijn uitgevoerd?

Proportionaliteit verwijst naar de realistische afweging tussen bekende of voorziene risico's en de verwachte voordelen. Ruimtevluchten blijven – ook al hebben we enorme vooruitgang geboekt op het gebied van de techniek en de menselijke fysiologie ervan – een onderneming met een groot risico en een hoge beloning. In het artikel stellen we dat de bijkomende risico's van onderzoeksdeelname moeten worden beoordeeld aan de hand van de basisrisico's van de ruimtevlucht zelf.

Eerst en vooral zijn er de blootstellingen aan het milieu – namelijk nulzwaartekracht en straling – die in de ruimte substantieel anders zijn dan op aarde. Het gebrek aan belastend gewicht op de spieren als gevolg van omgevingen zonder zwaartekracht kan leiden tot spieratrofie en zwakte van de botdichtheid, terwijl verhoogde straling de risico's voor alle soorten kanker vergroot. Een ander aanzienlijk risico waar niet vaak rekening mee wordt gehouden, is de impact van isolatie op de geestelijke gezondheid en het emotionele welzijn.

<a data-fancybox data-src="https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/02/cosmic-code-of-conduct-the-ethics-of-human-testing-in-space-physics-world-2.jpg" data-caption="Microzwaartekracht en de hersenen Axiom Mission 2 (Ax-2) astronaut Ali Alqarni gebruikte een EEG-apparaat terwijl hij zich in het ISS bevond als onderdeel van een onderzoek naar de effecten van microzwaartekracht en langdurig ruimtereizen op de cognitieve gezondheid, het stressniveau en de slaapkwaliteit van een astronaut. (Met dank aan: Axiom Space)” title=”Klik om afbeelding in pop-up te openen” href=”https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/02/cosmic-code-of-conduct-the-ethics- van-menselijke testen in de ruimtefysica-wereld-2.jpg”>Ali Alqarni in het ISS

De enige manier waarop we deze risico's kunnen beoordelen en karakteriseren is met behulp van gegevens die uit onderzoeken zijn gegenereerd. Deze zijn onze meest waardevolle hulpbron en bieden belangrijk inzicht in de omvang van deze risico's.

De ongelooflijke tijd, middelen en opoffering die nodig zijn om slechts één datapunt te verzamelen, rechtvaardigt het delen van de data waar mogelijk. Er zijn daarom extra risico's waarmee rekening moet worden gehouden op het gebied van privacy en vertrouwelijkheid – vooral als de bemanning klein is. Er bestaat bezorgdheid dat we met zulke kleine datasets niet dezelfde garanties kunnen bieden voor gegevensprivacy als bij grotere onderzoeken die geaggregeerde gegevens delen, en daarom is de kans op heridentificatie groter.

Niettemin komt het delen van high-fidelity-gegevens uit zorgvuldig ontworpen en uitgevoerde onderzoeken echt ten goede aan de hele industrie, vooral in een competitieve marktruimte als commerciële ruimtevluchten.

Tenslotte wordt de vierde richtlijn omschreven als ‘mondiaal rentmeesterschap’. Kunt u uitleggen wat dat betekent?

Op dit moment zijn er duidelijke ongelijkheden over wie de ruimte in mag, welke wetenschappelijke vragen prioriteit krijgen in het onderzoek en wie uiteindelijk die beslissingen neemt. We zijn mensen op één planeet, in één zonnestelsel binnen wat volgens ons een steeds groter wordend universum is. Maar het onderzoek dat we doen moet representatief zijn voor de diversiteit van de mensheid zoals wij die kennen, wil dat onderzoek echt iedereen ten goede komen.

Mondiaal rentmeesterschap verwijst naar het verantwoorde gebruik van tijd, gegevens en natuurlijke hulpbronnen om meer te leren over de ruimte en onze plaats daarin. Het betekent dat we ons moeten concentreren op vragen over hoe langdurige menselijke aanwezigheid in de ruimte andere planetaire hulpbronnen, levensvormen en omgevingen zal beïnvloeden die we nog moeten ontdekken.

We hebben het concept van mondiaal rentmeesterschap geleend van andere disciplines, zoals milieuwetenschappen en natuurbehoudsstudies, omdat deze van groot belang zijn voor het begeleiden van verantwoorde menselijke verkenning in de ruimte. Mondiaal rentmeesterschap brengt werkelijk het gevoel van collectieve verantwoordelijkheid over voor de hulpbronnen die we gebruiken om deze grens te verleggen, terwijl we ons tegelijkertijd bewust zijn van de manier waarop investeringen in hulpbronnen in de ruimte ons hier op aarde, nu en in de toekomst, zullen beïnvloeden.

Maar hoe kun je ervoor zorgen dat commerciële ruimtevaartbedrijven zich aan deze vier principes houden? Kunnen ze in de wet worden opgenomen, of denk je dat bedrijven hun eigen richtlijnen zullen opstellen op basis van jouw suggesties?

Je hebt eigenlijk de volgende fase van ons onderzoek geschetst. We gaan kijken hoe we deze best practices niet alleen in regelgeving maar ook in richtlijnen kunnen verankeren, zodat commerciële bedrijven te goeder trouw kunnen aantonen dat hun onderzoek zowel wetenschappelijk als maatschappelijk waardevol is. Momenteel zijn er verschillende wapens en beleidsinstrumenten die kunnen worden gebruikt om commerciële bedrijven en andere belanghebbenden te stimuleren sommige van deze praktijken over te nemen.

Regulering is zo’n stimulans. Ik denk dat er met zo’n opkomende competitieve industrie momenteel veel aandacht is voor deze bedrijven. Het is daarom in hun belang om transparant te zijn tegenover het publiek over welke onderzoeken zij eventueel doen, en over de resultaten van die onderzoeken. Ik denk dat de rechtbank van de publieke opinie op dit moment de sterkste motiverende en stimulerende factor zal zijn voor het aannemen van de regels. Maar we blijven deze vraag stellen, en deze kwestie van verantwoordelijkheid is er een die we uitvoerig hebben besproken.

Blijft u samenwerken met een aantal van deze commerciële ruimtevluchtbedrijven?

Momenteel niet, maar we zijn altijd op zoek naar samenwerking.

Hoe denkt u dat de commerciële ruimtevaart de komende tien jaar zal groeien?

Tijdens ons leven zullen we getuige zijn van steeds meer geavanceerde onderzoeksmissies die steeds verder ons zonnestelsel binnenvliegen, en ik denk dat de commerciële ruimtevaartindustrie zich zal uitbreiden, zowel in het aantal als in de verfijning van de lanceringen. Met kunstmatige intelligentie en machinaal leren kunnen we beter begrijpen welke veranderingen er in het menselijk lichaam gebeuren, zelfs op moleculair niveau in realtime, en kunnen we risicoberekeningen personaliseren voor iedereen die naar de ruimte wil reizen. De wetenschappelijke en technologische innovatie zal aanzienlijk toenemen met een grotere betrokkenheid van de commerciële industrie en ons begrip van de gebouwde omgeving in ruimtevoertuigen.

Tot slot: zie je jezelf ooit deelnemen aan een commerciële ruimtevlucht?

Eigenlijk wel. Dus Elon of Jeff, als je luistert, ik ben klaar om de eerste astro-ethicus in de ruimte te worden.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img