Zephyrnet-logo

Column: Op een adobe in South Pasadena, een andere manier om de vierde juli te herinneren

Datum:

Ingeklemd tussen twee crèmekleurige appartementencomplexen op een heuveltje in South Pasadena is een time warp.

De 180 jaar oude Adobe Flores is een van de laatst overgebleven bouwwerken uit de tijd dat Zuid-Californië deel uitmaakte van Mexico. Een klein bosje palmbomen omringt een cactustuin aan de voorkant. Aan de zijkant staat een vlaggenmast met de Amerikaanse vlag boven de Mexicaanse vlag. Op bronzen plaquettes op de veranda staat dat het witgekalkte gebouw met één verdieping in het nationaal register van historische plaatsen staat en waar de Mexicaanse generaal Jose Maria Flores verbleef voordat hij instemde met een staakt-het-vuren in 1847 tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog.

Het is nu een privéwoning, dus het enige wat ik afgelopen zaterdagochtend kon doen, was ernaar staren vanaf de oprit. Toen kwamen Felix Gutierrez en Lori Fuller Rusch opdagen.

Hij is een gepensioneerde USC-professor journalistiek; ze doceert kunstgeschiedenis aan Cal State LA. Ze zijn lid van de South Pasadena Preservation Foundation. Samen namen ze me mee terug naar een tijd waarin graslanden en vee het huidige asfalt en auto's bedekten, en voerden ze het argument aan dat 4 juli iets meer zou moeten betekenen voor Zuid-Californiërs dan alleen Onafhankelijkheidsdag.

"Dit was allemaal open ruimte tot aan de [110] snelweg 50 jaar geleden," zei Gutierrez, zwaaiend naar de horizon terwijl we in de schaduw van de palmbomen stonden. Op de oprit stonden twee auto's. Ik vroeg me af of we naar binnen konden gaan.

"De laatste keer dat de bewoners ons binnen lieten was 12 jaar geleden", zei hij schouderophalend.

Op deze dag, 175 jaar geleden, riepen de Verenigde Staten en Mexico de Verdrag van Guadalupe Hidalgo, waarmee een einde kwam aan de Mexicaans-Amerikaanse oorlog. De overeenkomst vestigde een nieuwe grens, wat betekende dat de noordelijke helft van Mexico het moderne Amerikaanse zuidwesten werd. Het garandeerde ook aan de Mexicanen die bleven "het genot van alle rechten van burgers van" hun nieuwe land.

We weten allemaal hoe dat in zijn werk ging.

De Amerikaanse geschiedenis heeft de overeenkomst lange tijd behandeld als een hobbel op de weg naar Manifest Destiny. Mexico ziet het ondertussen als een van de meest vernederende momenten. Voor Mexicaans-Amerikanen is het verdrag een psychische wond die nooit is genezen, een bewijs dat de Amerikaanse regering – en standaard gringo’s – nooit te vertrouwen zijn.

Activisten gebruikten de gebroken beloften om verzet te organiseren. In 1972 bv. de bruine baretten bezetten Catalina Island bijna een maand lang, met het argument dat sinds het Verdrag van Guadalupe Hidalgo het niet vermeldde, ze het eiland van de romantiek voor Mexico terugoverden.

De gepensioneerde USC-professor Felix Gutierrez staat voor een klein huis omgeven door volwassen bomen en groen

De gepensioneerde USC-professor Felix Gutierrez staat voor Adobe Flores in South Pasadena. Het huis staat op het nationaal register van historische plaatsen.

(Myung J. Chun / Los Angeles Times)

Ik heb altijd klacht in verband gebracht met het verdrag. Gutierrez en Fuller Rusch wilden dat ik het in een heel andere context zag. Hij kwam gewapend met een map vol knipsels en een boek over de geschiedenis van het verdrag; ze had een iPad bij zich.

"Er is veel aandacht geweest voor het land dat verloren is gegaan" vanwege de Mexicaans-Amerikaanse oorlog, zei Gutierrez. "Maar er moet evenveel nadruk worden gelegd op de mensen die zijn gebleven."

"Wij [Californië] zijn een microkosmos van waar de wereld zal zijn", voegde Fuller Rusch eraan toe. “Samenleven is niet altijd harmonieus. We moeten dus van elkaar leren en elkaar respecteren en voor elkaar vechten.”

"En dat gevecht" voor Mexicaanse Amerikanen, zei Gutierrez terwijl hij naar de Adobe Flores gebaarde, "begon hier."

Gutierrez, wiens voorouders in de jaren 1840 naar Zuid-Californië kwamen, groeide op met verhalen over Californische moed tegenover het Amerikaanse imperium. De Mexicaanse regering had hun zware artillerie ontnomen, zodat alle Californiërs de "Yankees" (Gutierrez' term, niet de mijne) konden bevechten met lansen, lariats en pistolen.

Die indringers kregen aanvankelijk "de achterkant eruit geschopt", de prof zei hij met een tevreden glimlach. De Californios wonnen in de herfst van 1846 veldslagen in de huidige Dominguez Hills, de San Pasqual Valley in San Diego County en de San Gabriel-rivier in de buurt van Montebello. Maar Amerikaanse troepen, geleid door mannen als Kearney, Fremont en Stockton, wier achternaam het Californische landschap nog steeds doorspekt, marcheerden naar Los Angeles met meer manschappen en vuurkracht.

Adobe Flores in Zuid-Pasadena.

Adobe Flores in Zuid-Pasadena. Op bronzen plaquettes op de veranda staat dat het witgekalkte gebouw van één verdieping is waar de Mexicaanse generaal Jose Maria Flores verbleef voordat hij in 1847 instemde met een staakt-het-vuren tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog.

(Myung J. Chun / Los Angeles Times)

Flores en andere Californiërs verzamelden zich in een adobe-boerderij in Rancho San Pascual, een Mexicaanse landtoelage die het grootste deel van Altadena, Pasadena, South Pasadena en San Marino omvatte. Die discussies mondden uit in de Verdrag van Cahuenga, die de Amerikanen en Mexicanen op 13 januari 1847 ondertekenden in het moderne Studio City. Tientallen jaren later werd de adobe genoemd ter ere van Flores.

"Flores zei tegen de Amerikanen: 'Als we het niet eens worden, worden we guerrillastrijders en vluchten we naar de heuvels'", zei Gutierrez. "Het is het enige vredesverdrag in de Amerikaanse geschiedenis, gedicteerd door de verliezende partij."

De wapenstilstand stond Californios toe hun eigendom te behouden en beloofde "gelijke rechten en privileges". Maar het Verdrag van Guadalupe Hidalgo ontnam die garanties anderhalf jaar later. Het is dat verlies, zei Gutierrez, dat we op XNUMX juli moeten onthouden, vooral omdat dit land Mexicaanse Amerikanen te lang heeft behandeld als weinig beter dan vazallen.

"Wij [Mexicaanse Amerikanen] hebben rechten als Amerikaanse burgers", is de Californische boodschap die 175 jaar later nog steeds voor iedereen zou moeten resoneren, zei hij. “We zijn net zo goed als jullie [Yankees]. Geef ons gewoon de kans om het te laten zien.”

Ik vroeg Fuller Rusch wat ze leerde over het Verdrag van Guadalupe Hidalgo toen ze opgroeide. 'Nul,' zei ze lachend en voegde eraan toe: 'Het is één zin in de schoolboeken van vandaag. Misschien. '

De prof is er trots op haar Latino-studenten het verdrag te leren in klassen waar ze 'de enige gringa in de kamer' is. Ik zeg tegen ze: 'Je voorouders zijn hier en je mag hun geschiedenis niet verliezen, dus ga die zoeken!'

"Hoe jonger ze zijn," voegde ze eraan toe, "hoe minder ze weten, maar hoe sneller ze leren."

Een close-up frame van handen die een open boek met zachte kaft vasthouden.

De tekst van het Verdrag van Guadalupe Hidalgo staat in het boek van Richard Griswold del Castillo, "The Treaty of Guadalupe Hidalgo: A Legacy of Conflict." Het verdrag maakte 175 jaar geleden een einde aan de Mexicaans-Amerikaanse oorlog.

(Myung J. Chun / Los Angeles Times)

Fuller Rusch bladerde door foto's en schilderijen van Adobe Flores door de decennia heen: als een boerderij, een pension, een theesalon, een verlaten puinhoop en uiteindelijk het glimmende stukje Californische geschiedenis dat het nu is. Ze merkte op dat Anglos degenen waren die het bewaarden in plaats van het te slopen, zoals te veel gebouwen uit die tijd. Sinds 1967 is het eigendom van dezelfde familie en wordt het verhuurd.

"Anderen zijn in staat om de geschiedenis ervan te vertellen," zei ze. "Dit is een model voor hoe te leven."

Huurders van nabijgelegen appartementsgebouwen liepen vrolijk langs Gutierrez en Fuller Rusch terwijl ze hun minicollege gaven. Auto's reden ons voorbij. Het blije geschreeuw van gezinnen die aan het picknicken waren, borrelde over vanuit het nabijgelegen Garfield Park.

Gutierrez poseerde voor een foto voor de vlaggenmast, met zijn dubbele nationale vlaggen, en barstte uit: "Ik heb 175 jaar op dit moment gewacht."

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img