Jason Fernandes, XREX Exchange - Plato Data Intelligence

Leestijd: 8 minuten

Mijn eerste kennismaking met Jason Fernandes is via een oude MTV-clip. De interviewer is in het paars gekleed (waarvan ik achteraf ontdek dat het een hommage is aan Prince, domme ik) en lijkt enorm in vergelijking met zijn slappe paarse manchetten als hij een jonge, zelfverzekerde 14-jarige Jason interviewt. Het gaat niet om muziek, maar om technologie, want Jason had een webportaal met een zoekmachine gelanceerd om op het opkomende internet te navigeren. De website, ZeoCities.com, bestond nog voordat Google werd opgenomen en men kan zich alleen maar afvragen wat er zou zijn gebeurd als de paden van de opkomende techgigant en deze jonge uitvinder eerder waren gekruist.

Inderdaad, eerdere zakenexcursies die zijn gedocumenteerd in een artikel in de Times of India uit 2015 vertellen hoe Jason medeleerlingen in rekening bracht voor ritjes op een schoolhobbelpaard en nieuwe losgeraakte tanden kocht om thuis onder zijn eigen kussen te leggen voor de tandenfee; een praktijk die pas in duigen viel toen zijn moeder zijn resterende tanden telde.

Jason leed aan meerdere aandoeningen binnen het spectrum van leerstoornissen en gebruikte zijn persoonlijke ervaring om openbare informatieprogramma's te leiden met technologie als belangrijkste leveringsmiddel. Zijn non-profitorganisatie voor leerproblemen, LDkids.org, won hem talloze prijzen, maar wat nog belangrijker was, hielp hem uit te leggen hoe andere vakken en hun families samen het beste konden navigeren. Hij was nog maar een tiener. In een gefilmd fragment op de lokale Indiase televisie straalt de jonge Jason een kalme sfeer uit als hij uitlegt hoe hij het beste kan omgaan met mededyslectische kinderen. Aan het einde van het programma ziet men hem een sculptuur maken, wat niet ongebruikelijk is aangezien zijn beide ouders ervaren en zelfs beroemde beeldhouwers zijn.

Wat interessant is dat we nu bijna 20 jaar later spreken, en Jason is nog steeds een zeer rustige spreker, maar met een enorme backcatalogus van tv- en media-optredens op zijn naam. De meervoudige diagnose van dyslexie, dyscalculie, dysgrafie en hyperactiviteit-aandachtsstoornis zijn grotendeels overwonnen en hebben zijn serieel ondernemerschap zeker niet verstoord. Hij heeft in het verleden maar één tijdverdrijf nagelaten, beeldhouwen. Na dat gefilmde segment heeft hij deze kunst nooit meer geprobeerd, althans tot nu toe.

Tijdens ons gesprek verlaat hij de beeldhouwkunst, maar hij is heel eerlijk over hoe hij een nerd was in zijn vormende jaren.

"Ik was absoluut een nerd en ik had het hele scala aan leerproblemen. Wat mensen zich niet realiseren is dat hoewel deze medisch gediagnosticeerd zijn, het in feite sociale handicaps zijn. Ik vond het moeilijk om met andere kinderen om te gaan en won zeker geen populariteitswedstrijden."

Een gebrek aan externe afleiding zorgde voor een intern leven voor Jason. Op zijn beurt ontwikkelde hij een levenslange fascinatie voor UFO's en bouwde hij met behulp van zijn computervaardigheden een softwareprogramma dat een opslagplaats was van informatie over het fenomeen, inclusief een functie waarmee gebruikers hun eigen waarnemingen konden melden.

“In die tijd heette in India de bestverkochte computerpublicatie CHIP magazine. Ze brachten ook maandelijks een gratis cd uit met kopieën van programma's erop. Ik heb mijn programma 'The UFO Story' ingediend en ze hebben het die maand op de cd gezet. Het internet was nog niet echt in India aangekomen en de meeste mensen hier vertrouwden op de CHIP-cd's voor hun maandelijkse fix van programma's en games enz.

In feite waren zowel Jason als het tijdschrift gevestigd in Bombay, dus hij sprong in een riksja, ging het kantoor binnen en vond de medewerker die verantwoordelijk was voor het plaatsen van inhoud op de cd.

Hij vond het leuk, voegde het toe aan de cd en meer dan 100,000 mensen installeerden het rechtstreeks vanaf de cd met nog eens 400,000 installaties op computers in het hele land. Het was zo populair dat het tijdschrift een paar maanden later nog een van zijn producten publiceerde.

“Dus zo kwam ik op “Cheaters Heaven”; eigenlijk cheatcodes voor gamers.”

Dit was ook weer een groot succes en ondanks zijn jonge leeftijd (15 jaar – er gebeurt veel als Jason 15 is) begon hij bij te dragen aan hun maandelijkse column, “Dr Chip” – waar hij reageerde op vragen over pc-probleemoplossing van lezers en redacteur was van hun Special "Tips en trucs". Hij beoordeelde ook games voor het tijdschrift als onderdeel van hun testcentrum.

“Toen ik nog op school zat, schreef ik voor een nationaal tijdschrift. Dat gaf me een kick.”

Al snel verscheen ZeoCities.com met een zoekmachine, een gratis e-mailservice en instant messenger. De site bevatte ook een complete e-commerce winkel met boeken, muziek en video's en Jason tekende steeds vaker samenwerkings- en co-brandingovereenkomsten met andere bedrijven.

“Natuurlijk was ik veel te jong om deze juridische documenten te ondertekenen, maar ik deed het en faxte ze terug. Een keer belde een bedrijf het huis en mijn moeder antwoordde en zei dat ik op school zat. De beller had zoiets van... whaaaaat?'

Ondanks zijn groeiende bedrijf hielden Jasons ouders nog ouderwetse ideeën over onderwijs. Ze wilden dat hij zich op zijn examens concentreerde, maar Jason was niet erg gelukkig.

“Ik was niet goed in traditionele schoolexamens. Zelfs toen ik de diagnose dyslexie kreeg, kregen mijn ouders te horen dat ik misschien een Einstein was, maar dat ik nog steeds alleen maar rotte cijfers zou halen binnen het schoolsysteem. "De specialisten die de diagnose bij mij stelden, zeiden dat als ik hard zou werken, ik kleermaker zou kunnen worden."

Hier stop ik het gesprek, knipperend. 'Een kleermaker' vraag ik. 'Ja, een kleermaker.' Het is een beetje een sprong van seriële tech-ondernemer naar kleermaker, stel ik voor. Jason gaat akkoord en bevestigt dat het een suggestie was die hij negeerde. Een verlies voor de broeders van kleermakers over de hele wereld, niet.

Zelfs met zijn diagnose vond Jason school moeilijk en het onderwijzend personeel was niet behulpzaam. Hij suggereerde zelfs lichtelijk dat hij mee zou doen aan het National Open School-project, zodat zijn examenresultaten hun schoolgemiddelde niet zouden verlagen. De ironie was dat Jason, gewapend met hulpmiddelen om zijn dyslexie te overwinnen, uitblonk in zijn nieuwe omgeving en als eerste een peiling deed onder de 500 medeleerlingen van zijn examencentrum. Het was rond die tijd dat hij zijn non-profitorganisatie LDkids.org oprichtte, zodat geen enkel ander kind hetzelfde gebrek aan steun en begrip zou lijden.

Jason ging later naar de universiteit in de VS en schreef zich in aan de Universiteit van Texas in Austin. Een grote school met meer dan 50,000 leerlingen, Jason vond het eerst eenzaam. Hij werkte in zijn vrije tijd en had moeite met schoolwerk. Op een gegeven moment viel hij zelfs uit en was hij een tijd dakloos. Dit laag raken was genoeg om hem weer in actie te brengen. Hij verdubbelde het werkbed, drukte, freelance geprogrammeerd, vond een appartement, spaarde en had al snel genoeg geld om zichzelf door school te helpen. Hij studeerde eindelijk af en scoorde een perfecte 4.0 in zijn laatste semester.

Tijdens zijn studie maakte hij deel uit van het oprichtingsteam van Perceptive, een bedrijf dat gepatenteerde ECRM-software ontwikkelde voor Fortune 500-klanten en later (samen met zijn broer Carlos) een patent kreeg voor RecordTV, 's werelds eerste legale web-DVR ( bekend als de netwerk-DVR[1]), Voor de context: RecordTV streamde televisie in 2007, terwijl Netflix nog steeds dvd's uitzond. Vanwege de nieuwe aard van streamingtechnologie kreeg het bedrijf te maken met DMCA-copyrightclaims van mediagigant MediaCorp. Er volgde een juridische strijd van 5 jaar en RecordTV verloor de eerste zaak bij het Hooggerechtshof van Singapore, maar die uitspraak werd vernietigd door het Hof van Beroep in een baanbrekende auteursrechtbeslissing van vele miljoenen dollars die later door de WIPO werd aangehaald en RecordTV de kosten en schadevergoeding toekende. De langdurige juridische strijd heeft het bedrijf echter de das omgedaan.

Dit heeft misschien de gebruikelijke ondernemer beëindigd, maar hij kocht bitcoin in 2013, waarvan hij sommige in 2016/2017 verkocht en dat naast een investering van zijn mede-oprichter en een andere door een voormalige studievriend, een ander project hielp financieren, SmartKlock voor een aantal jaren. Tegelijkertijd werd hij uitgenodigd om een maandelijkse technologiecolumn te schrijven voor het Indonesische zakenblad GlobeAsia. Hij bleef dit 5 jaar doen, schreef 60 columns en genoot van elke minuut. Hij begon ook te schrijven voor verschillende lokale en nationale publicaties, waaronder Man's World magazine (India's best verkopende mannenmagazine), waar hij in juni 2013 een inmiddels berucht artikel schreef met de titel "Bitcoin for Dummies", waarin veel Indiërs kennismaakten met cryptocurrency, een volle 6 maanden eerder. India's eerste crypto-uitwisseling begon met operaties.

Tegelijkertijd realiseerde hij zich dat SmartKlock faalde en veranderde hij de software achter het project in een op blockchain gebaseerd platform dat bekend staat als FUNL. Ondanks dat veel vrienden hem zeiden dat zoek werk Jason negeerde hen (samen met de uitnodiging om te trainen als kleermaker) en sloeg goud toen FUNL een grote startup-award ontving, op de Seaside Startup Summit, georganiseerd door Startup India en de Armeense regering. Dit leverde hem internationale aandacht en investeerders op, waaronder de aandacht van een oude vriend die op zijn beurt Jason in verband bracht met Gene Hoffman.

Gene Hoffman was de jongste CEO ooit van een NASDAQ-bedrijf, oprichter van eMusic.com en een serie-ondernemer. Hij heeft zijn bedrijven voor miljoenen dollars verkocht en stond op de omslag van de Forbes Magazine-editie van juli 1999 als lid van hun "E-Gang". Hij lanceerde een project in blockchain, AEToken, en vroeg Jason om zich bij hem aan te sluiten.

"Natuurlijk heb ik ja gezegd."

Dit leidde Jason rechtstreeks naar de bedwelmende wereld van cryptocurrency en blockchain. Hij heeft duizenden mensen getraind in deze ruimte. In 2019 ontving hij de Karmaveer Chakra, een wereldwijde civiele onderscheiding van de VN voor zijn werk bij het bevorderen van sociale en financiële inclusie door middel van blockchain-technologie. Als mede-oprichter van AEToken ontving hij ook de eerste prijs op de Malta Blockchain Summit pitch-competitie. Na een periode als vaste gast op de Crypto Now-show uitgezonden door Bloxlive.TV Malta, richtte hij crypto-media-outlet TokenJay.TV op, een aggregator voor op fintech gerichte inhoud.

Terwijl Jason diep in de blockchain-technologie dook, was hij zich zeer bewust van het sociale aspect van cryptocurrencies.

“Ik ben me er heel goed van bewust dat cryptocurrencies niet altijd problemen oplossen in de landen die het het meest nodig hebben. Landen als China, hier in India, Pakistan en Indonesië zijn erg vijandig tegenover cryptocurrencies, terwijl ze tegelijkertijd de grootste populaties zonder bankrekening bezitten. Wat heeft het voor zin om valuta te democratiseren als het niet degenen bereikt die dat het meest nodig hebben?”

Dat is wat Jason ervan overtuigde om zich aan te melden om India Operations te leiden voor XREX Inc, een beurs die professionele toegang biedt tot spot-, futures- en optiehandel. Officieel gelanceerd in september 2020, had XREX slechts 6 weken nodig om een dagelijks volume van $ 1 miljoen USD op te ruimen en verdubbelde dat in slechts 10 weken met een volume van $ 45 miljoen USD voor december. XREX biedt ook een P2P-product, MyXchange, dat het voor influencers, geldtransferorganisaties (MTO) en andere cryptobedrijven eenvoudig maakt om een veilige crypto-fiat-uitwisseling te exploiteren die volledige KYC, liquiditeit, fiat (Amerikaanse dollar, Indiase roepie) op -afritten, AML en portemonneebeveiliging

"XREX kan effectief bank-/overmakingsdiensten bieden aan armen en kansarmen, terwijl het ook een extreem veilige, in meerdere valuta's verzekerde portemonnee biedt"

Dit is relevant als je bedenkt dat de op drie na grootste bank van India vorig jaar instortte, mensen van al hun spaargelden beroofd en met weinig of geen kans om ze terug te krijgen. In 2016 demoniseerde India zijn valuta (geen nieuw fenomeen zoals dat gebeurde in 1946 en 1978) en verklaarde 80% van alle circulerende valuta waardeloos. De biljetten van 500 en 1000 werden waardeloos verklaard en mensen werden gedwongen in de rij te gaan staan om deze ter ziele gegane biljetten te ruilen voor nieuwe. De wachtrijen waren zo groot dat veel mensen ziek werden en sommigen stierven zelfs in de rij.

“Slechts 1% van de Indiërs betaalt inkomstenbelasting, dus 99% van de mensen gebruikt contant geld om dingen te betalen. De demonetisering van geld had een onevenredige en negatieve impact op armere mensen en het was toen vrij duidelijk dat crypto een oplossing zou kunnen zijn”

“Mensen kunnen bitcoin kopen of INR/USD op XREX in een veilige portemonnee houden en hoeven zich geen zorgen te maken dat wanbetalers van dikke kattenleningen het hele systeem instorten. Hierdoor kunnen gewone mensen een veilige geldoptie hebben.”

XREX is een 42-koppig Blockchain TradeTech-bedrijf dat is gecontroleerd door KPMG en wordt ondersteund door gelden van de regering van Taiwan via hun National Development Fund, hetzelfde fonds dat heeft geholpen bij het opzetten van TSMC, de grootste halfgeleiderfabrikanten ter wereld. XREX telt ook CDIB Capital en de oprichters van Skype als investeerders. Het bedrijf, met hoofdkantoor in Taiwan, is sterk gericht op het bedienen van grensoverschrijdende bedrijven die actief zijn in opkomende economieën zoals India, Afrika en het Midden-Oosten.

XREX heeft nog een geheim, in het volle zicht verborgen, wapen. Aangezien veel Indiërs het KYC-proces mogelijk niet kunnen voltooien, kan het registreren bij een traditionele beurs of financiële instelling moeilijk of onmogelijk zijn. XREX biedt een peer-to-peer escrow-gebaseerd overdrachtssysteem dat bekend staat als Bitcheck en dat beide partijen beschermt zonder dat ze elkaar hoeven te vertrouwen. In december verhandelden XREX-gebruikers meer dan $15 miljoen USD in Bitchecks

“Ik heb altijd geweten dat ik een techneut was, maar tot voor kort zag ik mezelf nooit als een financiële man. Ik weet echter wel dat beide industrieën samen een enorm verschil kunnen maken voor de kleine jongens.”

[1] https://en.wikipedia.org/wiki/Network_DVR

Publicatie Bezichtigingen:
14