20 jan 2023 (Nanowerk Nieuws) Nieuwe medicijnen, zoals vaccins tegen onder meer covid-19, zijn gebaseerd op medicijntransport met behulp van nanodeeltjes. Of dit medicijntransport negatief wordt beïnvloed door een ophoping van bloedeiwitten op het oppervlak van het nanodeeltje, was lange tijd niet opgehelderd. Wetenschappers van het Max Planck Instituut voor Polymeeronderzoek hebben nu het pad gevolgd van zo'n deeltje naar een cel met behulp van een combinatie van verschillende microscopiemethoden. Ze waren in staat om een cel-intern proces te observeren dat bloedbestanddelen en nanodeeltjes effectief scheidt. De wetenschappers hebben hun resultaten nu gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications (“Endosomale sortering resulteert in een selectieve scheiding van de eiwitcorona van nanodeeltjes”).
Terwijl ze door het bloed reizen, hechten bloedeiwitten zich aan het oppervlak van nanodeeltjes. Onderzoekers hebben nu kunnen aantonen dat deze door processen in de cel weer gescheiden kunnen worden. (Afbeelding: MPI-P) Nanodeeltjes zijn een actueel onderzoeksgebied en het is onmogelijk om de moderne geneeskunde zonder hen voor te stellen. Ze dienen als microscopische medicijncapsules met een diameter van minder dan een duizendste van een millimeter. Ze worden onder meer gebruikt in de huidige vaccins tegen het Corona-virus om werkzame stoffen effectief daar af te leveren waar ze daadwerkelijk nodig zijn. In de meeste gevallen dokken de capsules op cellen, worden erdoor omhuld en erin opgenomen. In de cel kunnen dan door chemische processen de capsules worden geopend, waardoor het actieve ingrediënt vrijkomt. Dit geïdealiseerde proces vindt echter meestal niet plaats: terwijl het door de bloedbaan reist, hopen bloedeiwitten zich op op het oppervlak van de nanotransporter. Ook deze vinden hun weg naar de cel. Het was lange tijd een onopgeloste vraag of dit proces de afgifte van het actieve ingrediënt belemmert. Wetenschappers die samenwerken met Ingo Lieberwirth, groepsleider op de afdeling van Katharina Landfester, hebben zich nu over deze vraag gebogen. Ze hebben een nanodeeltje en bloedeiwitten gelabeld met verschillende fluorescerende kleurstoffen. Als resultaat gloeien beide met verschillende kleuren wanneer ze worden bekeken door een lichtmicroscoop met hoge resolutie. Tegelijkertijd konden de onderzoekers het proces parallel en met een hogere resolutie observeren met behulp van een elektronenmicroscoop. Door beide methoden te combineren, konden de wetenschappers waarnemen dat de cel aanvankelijk de samenstelling van nanodeeltjes en bloedeiwitten absorbeert. In de cel zagen ze nu iets verrassends: de eiwitcoating maakt los van het nanodeeltje en laat het los. Na verloop van tijd zijn eiwitten en deeltjes afzonderlijk in de cel aanwezig. "We gaan er daarom van uit dat de medicijnafgifte in de cel niet wordt verstoord door de eiwitcoating", zegt Ingo Lieberwirth. “Het is nu echter belangrijk om erachter te komen hoe het proces zich in de cel precies afspeelt.”
Terwijl ze door het bloed reizen, hechten bloedeiwitten zich aan het oppervlak van nanodeeltjes. Onderzoekers hebben nu kunnen aantonen dat deze door processen in de cel weer gescheiden kunnen worden. (Afbeelding: MPI-P) Nanodeeltjes zijn een actueel onderzoeksgebied en het is onmogelijk om de moderne geneeskunde zonder hen voor te stellen. Ze dienen als microscopische medicijncapsules met een diameter van minder dan een duizendste van een millimeter. Ze worden onder meer gebruikt in de huidige vaccins tegen het Corona-virus om werkzame stoffen effectief daar af te leveren waar ze daadwerkelijk nodig zijn. In de meeste gevallen dokken de capsules op cellen, worden erdoor omhuld en erin opgenomen. In de cel kunnen dan door chemische processen de capsules worden geopend, waardoor het actieve ingrediënt vrijkomt. Dit geïdealiseerde proces vindt echter meestal niet plaats: terwijl het door de bloedbaan reist, hopen bloedeiwitten zich op op het oppervlak van de nanotransporter. Ook deze vinden hun weg naar de cel. Het was lange tijd een onopgeloste vraag of dit proces de afgifte van het actieve ingrediënt belemmert. Wetenschappers die samenwerken met Ingo Lieberwirth, groepsleider op de afdeling van Katharina Landfester, hebben zich nu over deze vraag gebogen. Ze hebben een nanodeeltje en bloedeiwitten gelabeld met verschillende fluorescerende kleurstoffen. Als resultaat gloeien beide met verschillende kleuren wanneer ze worden bekeken door een lichtmicroscoop met hoge resolutie. Tegelijkertijd konden de onderzoekers het proces parallel en met een hogere resolutie observeren met behulp van een elektronenmicroscoop. Door beide methoden te combineren, konden de wetenschappers waarnemen dat de cel aanvankelijk de samenstelling van nanodeeltjes en bloedeiwitten absorbeert. In de cel zagen ze nu iets verrassends: de eiwitcoating maakt los van het nanodeeltje en laat het los. Na verloop van tijd zijn eiwitten en deeltjes afzonderlijk in de cel aanwezig. "We gaan er daarom van uit dat de medicijnafgifte in de cel niet wordt verstoord door de eiwitcoating", zegt Ingo Lieberwirth. “Het is nu echter belangrijk om erachter te komen hoe het proces zich in de cel precies afspeelt.”
- Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
- Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
- Bron: https://www.nanowerk.com/nanotechnology-news2/newsid=62215.php
