Zephyrnet-logo

Inslagflitsen helpen satellieten te beschermen tegen ruimteafval, nieuwe toepassingen voor echografie - Physics World

Datum:

[Ingesloten inhoud]

NASA volgt ongeveer 23,000 stukjes ruimteschroot groter dan een grapefruit die in een baan om de aarde draait. Deze ruimteafval is van menselijke oorsprong en omvat ter ziele gegane satellieten, stukjes die zijn weggegooid door ruimtemissies en stukken die zijn ontstaan ​​door de fragmentatie van de vorige twee categorieën. Bovendien schat NASA dat er miljoenen stukjes in een baan om de aarde zijn die te klein zijn om door de ruimtevaartorganisatie te worden bijgehouden.

Een deel van deze rommel reist met een snelheid van wel 28,000 km/u en zelfs een klein stukje kan ernstige schade aanrichten als het in botsing komt met een satelliet. Als gevolg hiervan willen de mensen die ruimtevaartuigen ontwerpen hun missies graag beschermen tegen ruimteafval.

Nu,  Gary Simpson, KT Ramesh, en collega's van de Johns Hopkins Universiteit in de VS hebben een spectaculair onderzoek gedaan dat meer inzicht geeft in de manier waarop kleine stukjes supersnel ruimteafval op objecten botsen. Het onderzoek is letterlijk spectaculair vanwege de video’s die ze hebben gemaakt van de inslagen.

Ultrasnelle straal

Het team vuurde roestvrijstalen bollen af ​​op een aluminium plaat met een snelheid van 10,000 km/u. De resulterende impactflitsen werden vastgelegd door een hogesnelheidscamera (zie video) en het team bestudeerde de intensiteit en spectrale aard van het licht. De beelden tonen de opkomst van een ultrasnelle straal materiaal die vanaf het inslagpunt naar buiten schiet.

Het team ontdekte dat de samenstelling van het doelwit en de grootte van de uitgestoten deeltjes uit de flits konden worden afgeleid – wat nuttig zou kunnen zijn voor het bestuderen van de impact van ruimteafval op satellieten. Het onderzoek is beschreven in PNAS-nexus.

Wij houden hier bij wel van een goed verhaal over echografie Natuurkunde wereld, en we hebben geschreven over onderzoek dat alles bestrijkt, van medische toepassingen tot op echografie gebaseerde trekstralen. Vandaag ontdekte ik tot mijn genoegen twee toepassingen van echografie met betrekking tot eten en drinken.

Bevroren karbonades

Als je vlees eet, kom je misschien in de verleiding om een ​​bevroren karbonade in de magnetron te ontdooien als je niet het geduld hebt om het op kamertemperatuur te ontdooien. Nu hebben onderzoekers in China en Australië onderzocht of het een goed idee is om varkensvlees te ontdooien met ultrageluid.

Zhongyuan Chen en collega's ontdekten dat ultrasoon geassisteerd ontdooien de ontdooitijd met maar liefst 65% verkortte in vergelijking met conventioneel ontdooien door onderdompeling in water. Het varkensvlees vertoonde ook een betere waterretentie en malsheid. Je kunt er meer over lezen Voedselfysica.

Ondertussen hebben onderzoekers van de Universiteit van Castilla-La Mancha en de Universiteit van Murcia in Spanje een manier ontwikkeld om echografie te gebruiken in een belangrijke stap in het maken van roséwijn, maceratie genaamd. Maceratie omvat het uitlogen van tannines en andere verbindingen uit de schillen van druiven. Sommige van deze verbindingen geven rode en roséwijn zijn kleur en smaak.

Wijn kleuren

Bij de maceratie van rode wijn is al gebruik gemaakt van krachtige ultrasone golven, maar het was nog niet duidelijk of dit ook kon worden gebruikt voor het maken van de veel lichtere rosé. Dit omvat kortere maceratietijden om te voorkomen dat er wijnen ontstaan ​​met een ongewenste donkere kleur en smaak.

Nu hebben Encarna Gomez Plaza en collega's aangetoond dat door ultrasoon geluid aangedreven maceratie (sonicatie genoemd) wijnen met een "superieur aroma" creëerde. De onderzoekers zeggen zelfs: “Sonicatie heeft geleid tot wijnen met intense rode bessen- en bloemige geuren, met hogere scores dan die van wijn van gemacereerde druiven.”

Ze beschrijven hun werk in de Journal of the Science of Food and Agriculture.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img