Vorige week nam ik deel aan een geweldig panel over huidige en toekomstige cannabisbelastingen genaamd "De cannabisbelastingpuzzel oplossen: benaderingen voor een opkomende industrie” georganiseerd door het Moritz College of Law van de Ohio State University Centrum voor drugshandhaving en beleid en Centrum voor nieuwe inkomsten. Het panel behandelde huidige en toekomstige cannabisbelastingen vanuit verschillende invalshoeken, waaronder een discussie over een effectieve cannabisbelastingbasis en de algehele cannabisbelasting die door cannabisbedrijven zou moeten worden gedragen.
Toen ik werd gevraagd om lid te worden van het panel, voelde ik me buiten mijn klasse. Ik ben geen belastingadvocaat en ben geen belastingdeskundige, behalve dat ik voldoende weet over de impact van: IRC280E een beetje gevaarlijk zijn. Ik sprak echter vooral over de invloed van de huidige staatsbelasting op cannabis op mijn klanten.
Aangezien ik in Californië ben, is de belasting op cannabis momenteel een belangrijk onderwerp. De laatste klacht over de cannabisbelasting deed zich voor toen het California Department of Tax and Fee Administration ("CDTFA") haar aankondigde: toename aan de huidige tarieven van de teeltbelasting. Dit besluit is niet vrijblijvend. CDTFA moet een jaarlijkse verhoging doorvoeren in lijn met de inflatie in overeenstemming met de staatswet. Als reactie op deze toename waren verschillende vergunninghouders van plan om een soort belastingopstand te ontketenen, die naar onze mening weinig kans van slagen heeft (geschetst hier).
De Californische cannabisbelastingen zijn ongetwijfeld hoog (hoewel niet de hoogste in het land), maar noch het California Department of Cannabis Control, noch de CDTFA kunnen daar iets aan doen. Beide instanties opereren binnen een wettelijke grens die is gecreëerd door kiezersinitiatieven of staatswetgevers. Onder Prop. 64, Californië's wet op het gebruik van cannabis voor volwassenen, zou er een 2/3 meerderheid van stemmen nodig zijn in elke kamer van de Assemblee om de belastingwetten voor cannabis daadwerkelijk te veranderen.
In het panel was mijn standpunt dat cannabisbelastingen voor altijd een realiteit van de industrie zullen zijn, om verschillende redenen. Panelleden gingen heen en weer over de vraag of er negatieve externe effecten bestaan die een verhoogd cannabisbelastingtarief rechtvaardigen (dwz de maatschappelijke kosten van legalisatie). En we hebben ook besproken hoe je cannabis het beste kunt belasten, of dat nu is op basis van gewicht, THC-gehalte/potentie of producttype. En het meest fascinerende van alles, althans voor mij, was Pat Ogleby's mening dat IRC 280E in werkelijkheid een van de beste tools is om te beteugelen "Grote marihuana” bedrijven (als dat is wat beleidsmakers willen) omdat ze het grootste deel van hun uitgaven niet kunnen aftrekken, ook voor reclame, marketing en promotie van hun producten.
Eén ding is me duidelijk uit dit panel: zoals bijna al het andere in cannabis, is er geen gouden standaard om een goede plek te bereiken voor staatsbelasting op cannabis. De kreten van de industrie zijn dat belastingen over het algemeen te hoog zijn en daarom de illegale markt bevorderen en de gelicentieerde concurrentie ondermijnen. Maar het belastingspel is slechts een klein stukje van de legpuzzel van cannabis. Andere zaken, zoals algemene toegang, lokale controle en effectieve handhaving tegen illegale exploitanten, moeten ook samenkomen om licentiehouders te steunen en te ondersteunen.
De staatsbelasting op cannabis zal zeker blijven evolueren, en hopelijk ten goede voor zowel de industrie als het openbare beleid.
