De oude professor Cathy Davidson heeft een missie om de praktijk van actief leren te promoten. En ze zegt dat de inzet voor het verbeteren van klassikaal onderwijs hoger is dan veel mensen beseffen. Het gaat niet alleen om toetsscores en of mensen leren, stelt ze, maar er is een ethische kwestie die soms verloren gaat in discussies over lesgeven.

Het nieuwste boek dat ze co-auteur was - "The New College Classroom" - is een verrassend levendig boek voor een instructieboek over lesgeven. Het bevat wat in wezen recepten zijn voor verschillende technieken voor actief leren. Maar het staat ook vol met voorbeelden en context die lezers eraan herinneren hoe klassikale momenten, als ze goed worden uitgevoerd, levensveranderende momenten kunnen zijn voor studenten.

Een actieve leertechniek die ze in het boek aanhaalt, is bijvoorbeeld bedacht door Samuel Delany, die ook een gerenommeerd sciencefictionauteur was. Hij moedigde elke student aan om elke keer dat hij een vraag stelde een hand op te steken, en als iemand die werd opgeroepen het antwoord niet echt wist, werden ze aangemoedigd om iemand anders in de klas aan te bevelen die dat wel zou kunnen. Zijn boodschap was dat rituelen in de klas een oefenterrein zijn voor machtsdynamiek waarmee studenten in de echte wereld worden geconfronteerd. Zoals Davidson het uitdrukte, zei hij tegen de studenten: 'Besef je niet dat elke keer dat je je hand niet opsteekt, je leert hoe je niet om een ​​verhoging moet vragen. Je leert hoe je het moet nemen. Je leert dat je onzichtbaar bent. Je leert dat je niet meetelt. Je leert dat je mening er niet toe doet. Het is niet alleen dat je je hand niet opsteekt omdat je het antwoord niet weet.”

Het boek van Davidson stelt ook dat met name hogescholen de verantwoordelijkheid hebben om onderwijstechnieken bij te werken om tegemoet te komen aan de veranderende demografie van studenten en de veranderende behoeften van de beroepsbevolking.

Davidson heeft haar carrière besteed aan het stimuleren van innovatie in het onderwijs. Een klassiek voorbeeld: in 2003 leidde ze een baanbrekend experiment aan de Duke University om iPods in het onderwijs te gebruiken. Apple's iPod was pas onlangs uitgekomen en Duke was een van de eersten die experimenteerde met het online plaatsen van gratis lezingen die mensen konden beluisteren op deze digitale muziekspelers. Tegenwoordig kun je online veel college-opnames vinden, wat volgens haar kan helpen bij de actief-lerende 'flipped classroom'-techniek, waarbij studenten wordt gevraagd om opgenomen colleges van tevoren te bekijken en de lestijd te gebruiken voor een actievere discussie.

Tegenwoordig werkt ze als senior adviseur van de kanselier over transformatie aan het afstudeercentrum van de City University of New York, en schreef ze het boek samen met een postdoctoraal onderzoeksmedewerker aan de universiteit, Christina Katopodis.

Beluister de aflevering op Apple Podcasts, bewolking, Spotify, stikster of waar je ook naar podcasts luistert, of gebruik de speler op deze pagina. Of lees hieronder een gedeeltelijk transcript, licht bewerkt voor de duidelijkheid.

EdSurge: Waarom wordt er zoveel ouderwets lesgegeven op hogescholen, als uit onderzoek blijkt dat het mengen van actievere technieken beter werkt?

Kathy Davidson: Dus laat me eerst een klein beetje teruggaan en je luisteraars vertellen over een prachtige studies die Scott Freeman in 2014 uitvoerde voor de publicaties van de National Academy of Science, een metastudie van 225 afzonderlijke studies over leren. En in die studie ontdekten hij en zijn co-auteurs dat hoe dan ook … er geen maatstaf was waarmee traditioneel leren, waarmee ik lezingen bedoel en wat we seminars noemen, [even effectief is.] Actief leren wint.

Nobelprijswinnaar natuurkundige Carl Wieman, hoogleraar natuurkunde en onderwijs aan Stanford, schreef een boek over hoe we wetenschap beter kunnen onderwijzen. Hij is een enorme activist en pleitbezorger van actief leren. Hij zei dat traditioneel leren eigenlijk hetzelfde is als aderlaten in het verleden, waar mensen honderd jaar wisten dat aderlaten niet werkte, maar het duurde honderd jaar voordat mensen eindelijk stopten met aderlaten en naar andere vormen van geneeskunde gingen.

Een techniek voor actief leren die je in het boek beschrijft, heet ijslollystokjes. Hoe werkt dat?

Het is een geweldige. Iedereen heeft een bepaald aantal ijslollystokjes gekregen ... dus je kunt elke leerling twee ijslollystokjes geven.

Dat betekent dat als een leerling tijdens die les een opmerking maakt, hij een van zijn ijslollystokjes opgeeft. Ze maken een tweede opmerking, ze geven de tweede ijslollystok op en ze hebben geen ijslollystokjes meer, dus kunnen ze niet meer praten.

En de reden daarvoor is dat onderwijssociologen hebben uitgezocht wie het meest spreekt in een klas. En de persoon wiens identiteit het dichtst bij die van de professor ligt, is degene die het meest aan het woord is. De ijslollystok is de eenvoudigste manier [om dat tegen te gaan], en het is nogal gamey. Dus het is leuk. Het is niet kwispelen met je vinger. [Maar] het regelt of egaliseert wie er in een klaslokaal spreekt. En het zet je aan het denken: 'Is wat ik ga zeggen waardevol genoeg om dit ijslollystokje op te gebruiken?' En als sommige mensen hun ijsstokjes kwijt zijn, kan de leraar of de professor dingen zeggen als: "Oké, wie heeft er nog een ijslollystokje, want het wordt hier stil." En moedig degenen die nog ijslollystokjes hebben aan om mee te doen.

Als u één afhaalmaaltijd had waarvan u hoopt dat mensen deze uit dit boek halen, wat zou dat dan zijn?

Vertrouw je leerlingen. Een groot deel van ons onderwijssysteem is gebaseerd op het idee dat studenten een hekel hebben aan school, het niets kan schelen, gewoon naar frat-feesten willen gaan - het percentage studenten dat daadwerkelijk in die mythische wereld leeft waar iedereen in hun residentie is, niemand een baan heeft en het enige waar ze om geven is atletiek en het Griekse leven is, dat is een minderheid van onze studenten. Bijna 50 procent van de studenten gaat tegenwoordig naar een community college, waar het een heel andere wereld is. Maar als je erop vertrouwt dat ze om hun toekomst geven en je hun vertrouwen kunt verdienen dat je om hun toekomst geeft, is hoger onderwijs een geweldige ervaring.

Als je studenten een scriptie toewijst en ze moeten dat helemaal tot het einde zien, leer je ze werkvaardigheden. … De meesten van ons in het hoger onderwijs [waarderen dat niet]. We denken dat [het belangrijkste] is dat studenten onthouden dat 76 dingen in ons vakgebied in deze cursus op het eindexamen zullen staan. Maar als je de rest van hun leven de horizon maakt, kun je studenten helpen begrijpen hoe zelfs studeren voor een examen een nut heeft.

Luister naar het volledige interview, met meer actieve leertechnieken, op de podcast.