Dit is een opinieredactioneel commentaar van Kudzai Kutukwa, een gepassioneerde voorstander van financiële inclusie die door Fast Company magazine werd erkend als een van Zuid-Afrika's top-20 jonge ondernemers onder de 30.

Satoshi Nakamoto briljant uitgelegd in een paar korte zinnen het grote probleem met het huidige financiële systeem; het is afhankelijkheid van vertrouwen. “Het kernprobleem met conventionele valuta is al het vertrouwen dat nodig is om het te laten werken. De centrale bank moet worden vertrouwd om de valuta niet te verlagen, maar de geschiedenis van fiat-valuta's zit vol met schendingen van dat vertrouwen. Banken moeten vertrouwd worden om ons geld vast te houden en elektronisch over te maken, maar ze lenen het uit in golven van kredietbubbels met nauwelijks een fractie in reserve. " Met andere woorden, wat het fiatgeld echt voor een groot deel drijft, is vertrouwen, want zonder dat zou het systeem zoals we het kennen niet functioneel zijn, maar het vertrouwen wordt gesteld in onbetrouwbare individuen en instellingen. Het monetaire systeem van Bitcoin is betrouwbaar en gedecentraliseerd van opzet en is in plaats daarvan afhankelijk van cryptografisch bewijs, waardoor de behoefte aan "vertrouwde tussenpersonen" in elke financiële interactie, van de centrale bank tot aan transacties tussen individuen, volledig wordt weggenomen.

De Blocksize-oorlog van 2015-2017 is een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Bitcoin. Dit was echt een strijd tussen degenen die voorstander waren van centralisatie van het protocol door een handvol ontwikkelaars, uitwisselingen en mijnwerkers (vergelijkbaar met wat je vandaag in Ethereum hebt) versus degenen die voorstander waren van decentralisatie, veiligheid en veerkracht op de lange termijn. Voor het eerst in zijn bestaan ​​werd Bitcoin geconfronteerd met een potentiële vijandige overname, ontwikkeld door machtige bedrijfsentiteiten die Bitcoin wilden veroveren en hun wil opleggen. Wat begon als een meningsverschil over hoe Bitcoin moet worden geschaald, of de maximale grootte van de blokken waaruit de Bitcoin-blockchain bestaat moet worden verhoogd of niet, veranderde uiteindelijk in een twee jaar durende strijd om de ziel van Bitcoin zelf. Er ontstonden twee kampen; de "grote blokkers", die voorstander waren van het verhogen van de blok grootte aangezien hun prioriteit lag bij het zorgen voor snellere en goedkopere transacties op de basislaag, waardoor Bitcoin een wereldwijd betalingssysteem werd dat zou wedijveren met Visa (dwz bedrijfscontrole); en de "kleine blokkers" die meer gefocust waren op Bitcoin als een nieuwe vorm van geld, die volledig gedecentraliseerd moest blijven om het doel van het scheiden van geld en staat (dwz individuele controle) te bereiken.

De CEO van Jan3, Samson Mow, die aan de frontlinie stond van de blokgrootte-oorlog, in een recente dit artikel maakte de volgende opmerking over de kleine blokkers, “Ze gaven prioriteit aan integriteit, veerkracht en veiligheid, met het argument dat als blokken groot zouden worden, het voor gebruikers duur zou worden om een ​​node te runnen en zo het hosten van nodes in datacenters zou stimuleren; eenrichtingsverkeer naar centralisatie en controle door enkelen, niet veel anders dan andere systemen zoals banken. Dit zou de dood betekenen van de droom van een apolitiek, onvergankelijk, gedecentraliseerd geld.” De kleine blokkers voorzagen een scenario waarin het overuren duur zou zijn voor gebruikers om volledige Bitcoin-knooppunten te gebruiken, wat zou hebben geleid tot verdere centralisatie en dus het herscheppen van de vertrouwde derde partijen in een andere vorm; de tussenpersonen die Bitcoin moest verstoren. Satoshi ontwierp Bitcoin met de bedoeling dat het een technisch en sociaal robuust peer-to-peer (P2P) netwerk zou blijven dat nooit door centralisatie "corrupt" zou mogen worden. Hij vatte het samen op deze manier, “Digitale handtekeningen bieden een deel van de oplossing, maar de belangrijkste voordelen gaan verloren als er nog steeds een vertrouwde partij nodig is om dubbele uitgaven te voorkomen.”

Om ervoor te zorgen dat Bitcoin door de gebruiker wordt gecontroleerd, moet elke poging of vorm van centralisatie fel worden bestreden, vooral gezien de aangeboren menselijke neiging om meer te neigen naar gecentraliseerde systemen met een leider. Als een handvol bedrijfsentiteiten en ontwikkelaars zo'n belangrijke verandering zonder consensus zouden kunnen forceren, zou dat dan niet vergelijkbaar zijn met hoe de Federal Reserve de economie plant door rentetarieven te dicteren en "prijsstabiliteit" te handhaven? Zoals eerder vermeld, ging het niet meer alleen om blokgroottes, maar was het nu een ideologische botsing over controle. Wie had de controle, waren het de gebruikers of de mijnwerkers of de ontwikkelaars die het protocol zouden sturen? In het boek, “De Blocksize-oorlog," de auteur beschreef dit fenomeen nauwkeurig en hoe het een onderliggende drijfveer was voor de grote blokkers toen hij het opmerkte;

"In de hoofden van sommige mensen is het idee van een systeem bestuurd door eindgebruikers te moeilijk te bevatten. In plaats daarvan zoeken ze naar iemand of een entiteit die het systeem bestuurt. Sommige mensen kunnen het idee niet doorgronden van een systeem dat wereldwijde consensus heeft, maar geen leider heeft... Of Bitcoin echt het leiderloze systeem is dat het beweert te zijn en of dit altijd het geval zal blijven, de jury is er nog steeds niet uit. Na het drama en de shenanigans van de blockize-oorlog is één ding echter duidelijk: er is nog steeds hoop dat de bewering waar is.”

Uiteindelijk waren het de kleine blokkers die de overhand hadden en daardoor bleef Bitcoin stevig in handen van de gebruikers.

Als het om Bitcoin gaat, gaat de meeste aandacht uit naar bitcoin, het actief, en minder naar de infrastructuur die nodig is om dit wereldwijde, gedecentraliseerde peer-to-peer (P2P)-netwerk te onderhouden. Hoewel de overwinning van de small blockers in de blockize-oorlog het pad van Bitcoin naar toekomstige massale acceptatie veiligstelde, blijft het voor de meeste mensen onduidelijk waarom het runnen van een node zo belangrijk is dat het de moeite waard was om voor te vechten. Laten we beginnen met te definiëren wat een knooppunt is. Een volledig knooppunt is elke computer die de volledige Bitcoin-blockchain onderhoudt en opslaat; om nieuwe transacties te verifiëren en vast te leggen terwijl ze plaatsvinden, volgens een gemeenschappelijke set netwerkconsensusregels. Bij afwezigheid van een centrale partij zijn het deze knooppunten die fungeren als scheidsrechters van het Bitcoin-netwerk door onafhankelijk alle transacties en blokken te valideren; en het filteren van ongeldige transacties. Dit is hoe het Bitcoin-netwerk het vertrouwen in een gecentraliseerde entiteit wegneemt en de integriteit van zijn leveringslimiet van 21 miljoen waarborgt.

Hoewel het uitvoeren van een volledig knooppunt belangrijk is, is het nog steeds optioneel om dit te doen. Door een volledig knooppunt uit te voeren, kan iedereen zonder toestemming transacties (of blokken) uitzenden. Hoe meer knooppunten er op het netwerk zijn, hoe meer gedecentraliseerd Bitcoin wordt. Dit verhoogt niet alleen de redundantie, maar zorgt er ook voor dat Bitcoin veiliger wordt doordat het steeds moeilijker wordt om te corrumperen of te censureren. Elk volledig knooppunt voert de consensusregels van het netwerk uit, een belangrijk element is het vaste aanbod van Bitcoin. Bitcoin Core-ontwikkelaar, Luke Dashjr, perfect samengevat het op deze manier, “Alle voordelen van Bitcoin - inclusief de beveiliging tegen regelrechte diefstal en de limiet van 21 miljoen BTC - komen voort uit de veronderstelling dat de meerderheid van de economie hun eigen volledige knooppunten gebruikt om betalingen aan hen te verifiëren. Gecentraliseerde verificatie en portemonnees van derden/bewaring zijn een grotere bedreiging voor Bitcoin dan wat dan ook.” Met andere woorden, knooppunten zijn zeer belangrijke onderdelen van het verdedigingsmechanisme van het Bitcoin-netwerk met betrekking tot het verwerken van transacties, en ze vormen de laatste verdedigingslinie tegen centralisatie en kwaadwillende actoren. Meer informatie over het runnen van je eigen node vind je hier hier.

Ondanks de cruciale rol die knooppunten spelen in het Bitcoin-ecosysteem, is het dat wel geschat dat het aantal Bitcoin-knooppunten aanzienlijk is gedaald van een piek van 200,000 in 2018 tot minder dan 45,000 vandaag op het moment van schrijven volgens de gegevens van Dashjr. Gezien het feit dat het feit dat gebruikers volledige knooppunten konden gebruiken een van de grootste factoren was die culmineerden in de blockize-oorlog, is het zeker een grote zorg dat we in 2022 een vermindering van knooppunten op het netwerk zien in vergelijking met 2018. Dit zou mogelijk kunnen het Bitcoin-netwerk minder veilig maken en veel vatbaarder voor centralisatie. Bovendien bevindt 32.8% van de Bitcoin-knooppunten wereldwijd zich vanuit geografisch oogpunt in slechts zeven landen: de Verenigde Staten, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Canada, Finland en het Verenigd Koninkrijk, op het moment van schrijven volgens gegevens van het analyseplatform van BTC-knooppunten Bitnodes.

Ironisch genoeg is er in het mondiale zuiden, waar er een enorme behoefte is aan Bitcoin vanuit het oogpunt van financiële inclusie, een gebrek aan Bitcoin-knooppunten in dat deel van de wereld. Er zijn tal van redenen die de afname van Bitcoin-knooppunten of het ontbreken daarvan in andere regio's kunnen verklaren; ten eerste zijn er veel mensen die niet weten hoe belangrijk het is om een ​​volledig Bitcoin-knooppunt te hebben, vooral gezien de huidige obsessie met het stijgen van het aantal. Ten tweede, vanwege het aanzienlijke bandbreedtegebruik van volledige Bitcoin-knooppunten, vooral naarmate het netwerk schaalt, zijn de kosten om dit te doen onbetaalbaar; vooral op plaatsen met een slechte internetverbinding. Dit is waar Erlay om de hoek komt kijken. Erlay is een nieuw efficiënt transactierelaisprotocol dat tot doel heeft het bandbreedtegebruik dat nodig is om volledige Bitcoin-knooppunten te verbinden, aanzienlijk te minimaliseren.

Ongeveer 50% van de bandbreedte die nodig is om een ​​Bitcoin-knooppunt te laten werken, wordt alleen gebruikt voor het aankondigen van transacties. Wanneer een nieuwe bitcoin-transactie wordt uitgezonden, wordt deze naar alle knooppunten op het p2p-netwerk van Bitcoin verzonden en dit gebeurt op twee manieren. Ten eerste stuurt een node na ontvangst van een transactie een transactie-ID (transactie-ID) naar alle peers waarmee het verbonden is. Dit transactie-ID wordt vervolgens door al deze peers geverifieerd om er zeker van te zijn dat ze de betreffende transactie niet van een andere peer hebben ontvangen. Zo niet, dan wordt de hele transactie opgevraagd bij het knooppunt dat de transactie-ID heeft verzonden. Dit proces herhaalt zich continu en het eindresultaat is dat er een overvloed aan overbodige berichten wordt gedeeld op het Bitcoin-netwerk, waardoor onnodig veel bandbreedte wordt verbruikt. Zijn geschat dat 44% van de totale gebruikte bandbreedte tussen knooppunten bestaat uit deze redundante berichten. Het komt erop neer dat deze benadering een hoge redundantie en een slechte bandbreedte-efficiëntie heeft. De bandbreedtekosten worden daarom voor sommige gebruikers een enorme belemmering om een ​​volledig knooppunt te gebruiken, wat de mate van decentralisatie van het netwerk ernstig beperkt.

Ten tweede geeft het gedecentraliseerde karakter van het netwerk aanleiding tot een ander kritiek probleem met betrekking tot de node-connectiviteit van Bitcoin, namelijk dat het ook grote hoeveelheden bandbreedte gebruikt om de verbinding met alle andere nodes open te houden. Met andere woorden, het huidige protocol verhoogt het bandbreedteverbruik naarmate het aantal verbindingen tussen knooppunten toeneemt. Dit verhoogt ook de kosten om een ​​Bitcoin full node te laten draaien terwijl het netwerk schaalt, waardoor het netwerk vatbaarder wordt voor centralisatie. Bovendien, aangezien de veiligheid van het Bitcoin-netwerk sterk afhankelijk is van de connectiviteit tussen knooppunten (d.w.z. hogere connectiviteit resulteert in een veiliger netwerk), zouden minder verbindingen tussen knooppunten bandbreedte-efficiënt zijn, maar zouden resulteren in een minder veilig en borderline gecentraliseerd netwerk. . Volgens de wit papier dat was co-auteur van Gleb Naumenko, Bryan Bishop, Pieter Wuille, Greg Maxwell, Alexandara Fedorova en Ivan Beschastnikh; Erlay vermindert de hoeveelheid bandbreedte die nodig is om de huidige niveaus van connectiviteit tussen Bitcoin-knooppunten met 40% te behouden, terwijl tegelijkertijd het bandbreedtegebruik behouden blijft naarmate de connectiviteit tussen knooppunten toeneemt. Om dit in perspectief te plaatsen: momenteel gebruikt een verbinding met 32 ​​knooppunten ongeveer 17.3 GB per maand om transacties door te geven en Erlay brengt dit drastisch terug tot een schamele 0.94 GB per maand! Dit is een enorme kwantumsprong voor bandbreedte-efficiëntie, zoals blijkt uit de onderstaande diagrammen:

De krant stelt verder dat; “Door meer verbindingen toe te staan ​​tegen een kleine vergoeding, verbetert Erlay de beveiliging van het Bitcoin-netwerk. En, zoals we hebben laten zien, verhardt Erlay het netwerk ook tegen aanvallen die proberen het oorsprongsknooppunt van een transactie te achterhalen.” Met andere woorden, Erlay verbetert de bandbreedte-efficiëntie aanzienlijk door de bandbreedte die wordt gebruikt voor transactierelay te verminderen, evenals de schaalbaarheid van verbindingen tussen peers, waardoor het netwerk beter bestand is tegen partitie aanvallen en versterkt enkele knooppunten tegen zonsverduistering aanvallen. Hoewel de Erlay-protocolondersteuningssignalering met succes is samengevoegd in de Bitcoin-kern, was dit een ontwikkeling die drie en een half jaar in beslag nam, gezien de uitgebreide beoordeling en testen die vooraf moesten worden uitgevoerd, omdat stabiliteit en veiligheid op de basislaag alles zijn.

Hoewel Bitcoin een belangrijke doorbraak is in het creëren van een betrouwbaar en gedecentraliseerd monetair systeem met superieure monetaire eigenschappen, is het succes ervan niet gegarandeerd tenzij wij, de gebruikers, ons blijven inzetten voor het verdedigen van de principes waarop het is verankerd. De overwinning van de kleine blockers in de blocksize-oorlog werd hen niet op een presenteerblaadje aangeboden, maar kwam tot stand door een niet aflatende inzet voor het doel van scheiding van geld en staat. Het was alles of niets. Er zullen nog veel meer pogingen worden gelanceerd om Bitcoin op protocolniveau te beheersen, maar ze zullen gedoemd zijn te mislukken als we resoluut en onwankelbaar blijven in het behouden van de kernprincipes van het netwerk; waarvan decentralisatie de belangrijkste is, naar mijn bescheiden mening. Door de kosten van het runnen van een node zo laag mogelijk te houden, kunnen meer individuele gebruikers van over de hele wereld deelnemen aan het valideren van het netwerk, dit is waar Erlay voor staat. Het is een verdediging tegen centralisatie van het netwerk door grotere spelers, waardoor de identiteit van Bitcoin behouden blijft als een volledig gedecentraliseerd, permissieloos en betrouwbaar peer-to-peer monetair systeem.

Dit is een gastpost van Kudzai Kutukwa. De geuite meningen zijn geheel van henzelf en komen niet noodzakelijk overeen met die van BTC Inc. of Bitcoin Magazine.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://bitcoinmagazine.com/technical/erlay-preserves-bitcoins-decentralization