Vijandelijkheden in Oekraïne zijn lopend, maar het is niet te vroeg om naoorlogse wederopbouw te overwegen. Sterker nog, de Verenigde Staten en Europa zijn al begonnen met het plannen van wat waarschijnlijk de meest ambitieuze naoorlogse wederopbouwinspanning in de moderne geschiedenis zal zijn.

De inspanning van Oekraïne zal heel anders zijn dan de recente naoorlogse wederopbouwinspanningen in Irak en Afghanistan. Oekraïne is een Europese staat en de oorlog was verenigend, niet verdeeld. De wederopbouw zal lijken op die van West-Europa na de Tweede Wereldoorlog, Oost-Europa na de Koude Oorlog en de Westelijke Balkan na het gewelddadige uiteenvallen van Joegoslavië. De lessen van deze afleveringen zou de wederopbouw van Oekraïne moeten informeren.

Hun fundamentele en succesvolle formule was al vroeg gevestigd. De Verenigde Staten zorgden voor startgeld en zekerheid; de Europeanen zorgden voor het grootste deel van de financiering en bevorderden het historische proces van Europese integratie.

Bij al deze inspanningen was veiligheid essentieel, net als voor de wederopbouw van Oekraïne. Veiligheid en wederopbouw versterken elkaar. Duurzame zekerheidsregelingen geven bedrijven en investeerders het vertrouwen om risico's te nemen en langetermijnverplichtingen aan te gaan.

Maar de groeivooruitzichten van Oekraïne zijn onzeker, en elke wederopbouw zal een sterke hervormingscomponent nodig hebben. In 2021 was Oekraïne de armste land van Europa en had de laagste productiviteit. De alomtegenwoordige corruptie heeft de groei belemmerd en eerdere hervormingsinspanningen hebben maar langzaam aan terrein gewonnen.

Oekraïne zal grootschalige financiering moeten beheren en zijn geloofwaardigheid zal op het spel staan. Dienovereenkomstig zullen Oekraïne en zijn donoren een sterke inspecteur-generaal en effectieve monitoring en evaluatie nodig hebben. Oekraïne staat voor de uitdaging – maar krijgt ook de kans – om dertig jaar van onbevredigende economische en politieke ontwikkeling ongedaan te maken.

Wederopbouw moet worden georganiseerd rond een paar eenvoudige principes: Oekraïne moet prioriteiten stellen, terwijl de Verenigde Staten de voorhoede van de veiligheid moeten zijn en de Europese Unie de economische hervormingen en het herstel moet leiden. Maar zowel de Verenigde Staten als de Europeanen moeten aan dat laatste deelnemen.

Om de wederopbouw in Oost-Europa na de Koude Oorlog te begeleiden, gaf het Congres een enkele senior coördinator brede toezichtsbevoegdheid. Het repliceren van deze aanpak voor Oekraïne zal de bijdragen van Washington aan de wederopbouw versterken. De Verenigde Staten, Europa en multilaterale agentschappen zouden hoge ambtenaren ter plaatse in Kiev moeten hebben die dagelijks in contact staan ​​met de Oekraïense autoriteiten; periodieke donorconferenties zijn onvoldoende.

Door essentiële taken op volgorde te zetten en prioriteiten te stellen – het ontmijnen van grote stukken land, het opruimen van puin, het bouwen van schuilplaatsen en scholen, en het bieden van medische basiszorg – kan de wederopbouw een vliegende start krijgen. Ongeveer 35% van de vooroorlogse bevolking van Oekraïne is dat ontheemden. Tenzij beleidsmakers terugkeer actief faciliteren, zal dit niet organisch gebeuren op de schaal die nodig is om herstel mogelijk te maken.

Voor de wederopbouw zijn internationale hulp, particuliere financiering en de eigen middelen van Oekraïne nodig. Historisch gezien vormde hulp een relatief klein deel van het totaal, maar het trekt andere financiering aan en dient als risicokapitaal wanneer de particuliere sector terughoudend is om te investeren. Particuliere investeringen zullen waarschijnlijk het grootste deel van de wederopbouwfinanciering opleveren. In elk historisch geval bleken particuliere investeringen, handel en economische integratie essentieel voor succes. Bevroren Russische activa, zowel officieel als privé, zouden een aanzienlijke bijdrage kunnen leveren; het gebruik ervan vereist echter sterke juridische rechtvaardigingen.

Ook de veiligheidsplanning voor de langere termijn moet nu beginnen. De belofte van wederopbouw en EU-lidmaatschap zal Oekraïne krachtige stimulansen geven om zich te houden aan welke conflictoplossing dan ook. Maar de steun van Rusland zal voornamelijk berusten op afschrikking. Dit kan verschillende vormen aannemen. De Verenigde Staten en hun bondgenoten zouden kunnen beloven Oekraïne wapens, munitie, training en advies te blijven leveren. Ze zouden kunnen dreigen westerse troepen in Oekraïne in te zetten als Rusland opnieuw aanvalt. Of ze zouden het kunnen breng Oekraïne bij de NAVO.

Sterkere afschrikkingsmaatregelen kunnen hernieuwde gevechten minder waarschijnlijk maken; ze zouden echter ook de dreigingsperceptie van Rusland kunnen verhogen, waardoor Moskou misschien wanhopige maatregelen zou nemen. Als de afschrikking faalt, is de kans kleiner dat het resulterende conflict beperkt blijft tot Oekraïne.

Regelingen voor de veiligheid van Oekraïne kunnen nieuwe modellen vereisen. De huidige veiligheidsarchitectuur van Europa biedt een binaire keuze: een land sluit zich aan bij de NAVO of staat er alleen voor.

Alternatieven voor Oekraïne, dat nooit helemaal in dit model past, moeten worden geëvalueerd.

VERBAND

Oekraïne heeft momenteel dringend behoefte aan zowel economische als veiligheidshulp; deze zullen niet eindigen wanneer de vijandelijkheden stoppen. Het herstel van Oekraïne kan tientallen jaren duren, en blijvende publieke steun zal van vitaal belang zijn. In 1948 lanceerden de regerings- en congresleiders van president Harry S. Truman een gecoördineerde, tweeledige poging om publieke goedkeuring te krijgen voor de Marshall Plan. De Verenigde Staten zullen een soortgelijke strategie voor Oekraïne nodig hebben.

De wederopbouw van Oekraïne zal een langdurige, complexe onderneming worden. Maar de Verenigde Staten zouden nu het volgende moeten aanpakken:

• Amerikaanse beleidsmakers moeten zorgvuldig alternatieven onderzoeken, zowel oude als nieuwe, voor de Oekraïense veiligheid ter voorbereiding op contacten met bondgenoten. Gegarandeerde veiligheid is essentieel voor elk ander aspect van de wederopbouw.
• De regering en het Congres zouden een moderne versie moeten goedkeuren van de wetten die Amerikaanse activiteiten in Midden- en Oost-Europa en de voormalige Sovjet-Unie na de Koude Oorlog mogelijk maken. Een belangrijk onderdeel zal de oprichting zijn van een bevoegde coördinator voor de omgang met Europese regeringen, internationale financiële instellingen en de mensen en regeringen in Oekraïne.
• Publieke steun voor het langetermijnbeleid van de VS in Oekraïne is niet vanzelfsprekend. Het zal een tweeledige inspanning vergen om het Amerikaanse volk uit te leggen en steun op te bouwen.

De uitdaging van de hervorming en wederopbouw van Oekraïne moet worden bekeken door de lens van Europa's succesvolle naoorlogse wederopbouw en re-integratie, en het 75-jarige veiligheids- en economisch beleid van de Verenigde Staten. Veiligheid en wederopbouw gaan hand in hand. Een veilig, economisch welvarend Oekraïne dat volledig is geïntegreerd in de Europese instellingen, zal een sluitstuk zijn dat een Europees project van meerdere generaties zal verwezenlijken, ondersteund door een duurzaam trans-Atlantisch partnerschap.

Howard J. Shatz is een senior econoom bij de denktank Rand, waar Gabrielle Tarini een associate policy researcher is, Charles P. Ries een senior fellow is en James Dobbins de vooraanstaande leerstoel veiligheid en diplomatie is.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• EVM Financiën. Uniforme interface voor gedecentraliseerde financiën. Toegang hier.
• Quantum Media Groep. IR/PR versterkt. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3 gegevensintelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://www.defensenews.com/opinion/commentary/2023/06/21/how-to-reform-and-reconstruct-ukraine-after-the-war/