By Dan Gray

Op 20 augustus 2011 Marc Andreessen publiceerde het definitieve manifest voor een generatie technologen en investeerders, met “Waarom software de wereld opeet.” Het luidde een tijdperk in van enorm enthousiasme voor softwarestartups, dat samenviel met een periode van historisch lage rentetarieven.

Het tempo van de investeringen versnelde de komende tien jaar, en zonder al te gedetailleerd door de recente geschiedenis te bladeren, kunnen we terugkijken op een citaat uit het essay van Andreessen:

“Een te groot deel van het debat gaat nog steeds over financiële waardering, in tegenstelling tot de onderliggende intrinsieke waarde van de beste nieuwe bedrijven in Silicon Valley.”

Het sentiment van Andreessen komt overeen met de realiteit: in die tijd werden de risico's en het potentieel van snelgroeiende softwarebedrijven niet goed begrepen of adequaat weerspiegeld in de financiële modellen die werden gebruikt om de waardering te berekenen.

Vooruitstrevende mensen in de onderneming vonden dit frustrerend, en de praktijken begonnen uiteen te lopen, waarbij ze afdreven in de richting van eenvoudigere financiële modellen en ruwe vergelijkingsinstrumenten zoals omzetmultiples.

Alleen al het momentum van de software-investeringen in de daaropvolgende jaren stimuleerde de groei van de instroom van particulier kapitaal. waardoor startups langer privé kunnen blijven. De waardering werd gezien als een willekeurige mijlpaal op weg naar de beursintroductie, toen beleggers de koers omhoog voerden en hun verwachtingen achter zich lieten om steeds indrukwekkendere (papieren) rendementen te genereren.

Ergens tijdens deze periode van gemakkelijk geld verdienen en eindeloze groei stopten beleggers met serieus nadenken over waardering. Het enige dat er toe deed, waren vergelijkingen op basis van trends in vergelijkbare transacties. Een startup zou een marktgebaseerde veelvoud krijgen op basis van zijn groeipercentage, omzet en – waar investeerders ongebruikelijk ijverig waren – hun marges.

Uiteindelijk begonnen zelfs slimme beleggers dingen te zeggen als ‘alleen marktconforme waarderingen doen er toe’, als een manier om oprechte pogingen om de waarde van particuliere bedrijven te begrijpen en te rationaliseren af ​​te wijzen.

We waren in een overgekapitaliseerde omgeving beland, waarin financiële discipline niet langer op prijs werd gesteld, en die spieren begonnen te atrofiëren.

Het belang van een gemeenschappelijke woordenschat

De meeste beleggers zijn sindsdien vergeten wat waardering zou moeten vertegenwoordigen, omdat de nomenclatuur van durfkapitaal er niet in is geslaagd gelijke tred te houden met de groei. Bijgevolg kunt u een tiental van de scherpste beleggers vragen wat zij van waardering vinden, en krijgen een tiental verschillende antwoorden.

Het gevaar is dat beleggers uiteindelijk te veel nadenken over de waardering, deze verwarren met prijsstelling en een ingewikkelde consensus zoeken via gemiddelden die geen echte plaats hebben in een beleggingscategorie die zich richt op uitschieters.

Deze benadering geeft ook een onjuiste voorstelling van het simpele feit dat de prijs van een niet-fungibel actief wordt overeengekomen tussen de twee partijen van een transactie, en niet van een universele waarheid.

(Prijzen op basis van vergelijking kunnen zinvol zijn als fondsstrategie voor volwassen bedrijven of in een meer geconcentreerde sector als B2B SaaS, maar dat valt snel uiteen als je ergens anders kijkt.)

Een definitie van startup-waardering

Fundamenteel gezien is waardering, zonder te verzanden in methodologie, een raamwerk waardoor beleggers een startup beter kunnen begrijpen door kwalitatieve en kwantitatieve factoren te analyseren die risico's en potentieel weerspiegelen. Het maakt een vollediger en alomvattender inzicht in dat specifieke bedrijf, het bedrijfsmodel en de impliciete omvang van de rendementen mogelijk.

We kunnen dit verder verduidelijken door twee dingen vast te stellen die de waardering van startups bepalen is niet.

Waardering is geen prijsstelling. Als je inschatting van de waarde puur gebaseerd is op het marktmomentum, vergelijkbare transacties, de vraag van investeerders en concurrentie, dan eindigen we met een dwaze procyclische omgeving zoals 2021.

Waardering is geen fondswiskunde. Het hebben van een binaire investeringsbeslissing op basis van een bepaalde prijs en een beoogd eigendomspercentage impliceert geen waardering, maar slechts een tolerantiedrempel.

Het ingewikkelde antwoord is dus dat waardering feitelijk een onderdeel is van de prijsstelling, samen met de marktomstandigheden en de fondswiskunde.

Prijs – bepaald door een combinatie van waardering, marktanalyse en fondswiskunde – is uiteindelijk het getal waarmee de deal rond komt en is het onderwerp waar beleggers het vaakst over horen praten, ongeacht hoe ze het ook noemen.

Dan Gray is een adviseur die impactondernemers in opkomende markten ondersteunt, en is hoofd marketing bij Equidam, een platform voor startwaardering.

Illustratie: Dom Guzman