Bevend achterin een politieauto, handboeien in zijn polsen gegrift, werd Brian Williams overweldigd door angst. Hij was aangehouden, maar voordat hem om zijn naam, rijbewijs of registratie werd gevraagd, beval een politieagent hem uit zijn auto en achter in de politieauto te stappen, terwijl hij in zijn radio zei: "Zwarte man vastgehouden." De verklaring van de officier voor deze acties was: "voor uw veiligheid en de mijne."

Williams liep weg van de ervaring met twee kaartjes, een paar gekneusde polsen en een verlangen om alles te doen wat in zijn macht lag om te voorkomen dat anderen de totale machteloosheid zouden ervaren die hij had gevoeld.

Williams is nu een MIT-senior met als hoofdvak biologische engineering en minoring in Black-studies, maar Williams is blijven werken om zijn gemeenschap sterker te maken. Door ervaringen in en buiten het klaslokaal, heeft hij zijn achtergrond in bio-engineering gebruikt om belangen in volksgezondheid en sociale rechtvaardigheid te onderzoeken, met name door te kijken hoe de medische sector gemeenschappen van kleur kan verheffen en ondersteunen.

Williams groeide op in een hechte familie en gemeenschap in Broward County, Florida, waar hij troost vond in de routine van zondagse kerkdiensten, buiten spelen met vrienden en kookavonden in het weekend. Broward County was de thuisbasis van hem - een huis waar hij diep in geïnvesteerd en schatplichtig was.

“Er is een dorp voor nodig. De zwarte gemeenschap heeft veel in mij geïnvesteerd en ik heb er veel in terug te investeren”, zegt hij.

Williams richtte zich aanvankelijk op STEM-vakken aan het MIT, maar in zijn tweede jaar leidde zijn interesse in het verkennen van datawetenschap en geesteswetenschappelijk onderzoek hem naar een Undergraduate Research Opportunities-programma (UROP) project bij de vakgroep Politicologie. Werken met professor Ariel Wit, analyseerde hij informatie over opsluiting en stemrecht, bestudeerde hij de gedragspatronen van politieagenten en screende hij 911-oproepen om correlaties te identificeren tussen hoe mensen gebeurtenissen beschreven en hoe de politie erop reageerde.

In de zomer voor zijn juniorjaar trad Williams ook toe tot MIT's Ontwerplab voor Burgerlijke Gegevens, waar hij werkte als onderzoeker voor het Missing Data Project, dat zowel journalistiek als datawetenschap gebruikt om statistieken te visualiseren en de mensen achter de cijfers menselijker te maken. Zoals de naam van het project al doet vermoeden, valt er vaak veel te leren van het zoeken naar gegevens die niet gemakkelijk beschikbaar zijn. Met behulp van datasets en interviews die beschrijven hoe de pandemie zwarte gemeenschappen trof, creëerden Williams en een team van onderzoekers een serie genaamd de Color of Covid, die vertelde de verhalen achter de grimmige statistieken over ras en de pandemie.

Het jaar daarop deed Williams een onderzoeks- en ontwikkelingsstage bij het biofarmaceutische bedrijf Amgen in San Francisco, waar hij werkte aan eiwittechnologie om auto-immuunziekten te bestrijden. Omdat dit werk zich voornamelijk in het laboratorium afspeelde, gericht op op wetenschap gebaseerde toepassingen, zag hij het als een kans om zichzelf af te vragen: "Wil ik mijn leven wijden aan dit gebied van bio-engineering?" Hij vond de kwestie van sociale rechtvaardigheid dwingender.

Tegelijkertijd voelde Williams zich aangetrokken tot het aanpakken van problemen die de lokale zwarte gemeenschap ondervond in verband met de pandemie. Hij merkte dat hij diep nadacht over hoe het publiek voor te lichten, ongelijkheden in het aantal gevallen aan te pakken en, vooral, mensen te helpen.

Williams werkte via Amgen's Black Employee Resource Group en zijn Diversity, Inclusion and Belonging Team en werkte een voorstel uit, dat het bedrijf aannam, om verkeerde informatie over Covid-19-vaccinatie in Black and Brown-gemeenschappen in San Mateo en San Francisco County aan te pakken. Hij besteedde speciale aandacht aan hoe de aarzeling van vaccins onder leden van deze gemeenschappen kan worden ingekaderd, in het besef dat een lange geschiedenis van racisme in wetenschappelijke ontdekkingen en medicijnen ertoe leidde dat veel zwarte en bruine mensen de hele medische industrie wantrouwden.

"Proberen mensen te ontmoeten waar ze zijn, is belangrijk", zegt Williams.

Deze ervaring versterkte het idee voor Williams dat hij er alles aan wilde doen om de zwarte gemeenschap te verheffen.

“Ik denk dat het alleen maar goed is dat ik naar buiten ga en helder straal, want het is niet gemakkelijk om zwart te zijn. Weet je, je moet twee keer zo hard werken om de helft te krijgen', zegt hij.

Als de huidige co-voorzitter voor politieke actie van de MIT Black Students' Union (BSU), werkt Williams ook aan het inspireren van verandering op de campus, door het promoten van en deelnemen aan evenementen die de BSU verheffen. Tijdens zijn Amgen-stage organiseerde hij ook de MIT Black History Month Takeover Series, waarbij hij van februari tot het begin van het lentesemester acht evenementen organiseerde. Deze omvatten promoties via sociale media en virtuele bijeenkomsten voor studenten en docenten. Voor zijn leiderschap ontving hij de "We Are Family"-prijs van de raad van bestuur van de BSU.

Williams geeft prioriteit aan de gemeenschap in alles wat hij doet, of het nu in de klas is, op een campusevenement of tijd buiten doorbrengt in lokale gekleurde gemeenschappen rond Boston.

"De dingen die me echt op de been houden, zijn de verhalen van andere mensen", zegt Williams, die momenteel solliciteert voor verschillende postdoctorale programma's. Nadat hij MIT-goedkeuring had ontvangen, solliciteerde hij naar de Rhodes en Marshall Fellowships; hij is ook van plan om te solliciteren naar de rechtenstudie met een gezamenlijke master in volksgezondheid en beleid.

Uiteindelijk hoopt Williams zijn strijd voor raciale rechtvaardigheid op beleidsniveau te brengen, kijkend naar hoe een lange, aanhoudende geschiedenis van medisch racisme ertoe heeft geleid dat gemarginaliseerde gemeenschappen de huidige wetenschappelijke inspanningen wantrouwen. Hij wil helpen bij het tot stand brengen van nieuwe wetgeving om oude systemen op te lossen die onevenredig veel schade toebrengen aan gekleurde gemeenschappen. Hij zegt dat hij "een ingenieur van sociale oplossingen wil zijn, iemand die diep in hun gereedschapskist van sociale rechtvaardigheid reikt, de hefbomen van activisme, belangenbehartiging, democratie en wetgeving trekt om onze wereld radicaal te veranderen - om onze sociale instellingen bij de wortel te verbeteren en onze gemeenschappen te bevrijden.” Hoewel hij begrijpt dat dit een grote prestatie is, ziet hij zijn ambitie als een troef.

"Ik ben gewoon iemand met enorme ambities en een begrip dat je het moet gaan halen als je het wilt", zegt hij. "Je voelt me? Uiteindelijk is dit nog maar het begin van mijn verhaal. En ik ben iedereen in mijn leven dankbaar die me heeft geholpen het te schrijven. Tik in.”