Autonomie over persoonlijke gegevens blijft een feministische kwestie. De omverwerpen van Roe v. Wade heeft personen de uitgebreide bescherming van persoonsgegevens ontnomen. De toegang van meisjes en vrouwen tot gezondheidszorg wordt nu in het hele land door de wet beperkt, en velen vrezen dat hun privé online activiteiten zullen worden bewapend door het ongecontroleerde bereik van technologiebedrijven mogelijk te maken die gegevens misbruiken, waardoor de sombere toekomst van digitale privacy wordt verlicht, tenzij er definitieve actie wordt ondernomen. 

Om mee te doen in de hedendaagse samenleving is het gebruik van online applicaties een noodzaak en geen optie. Gebruikers moeten uitgebreide openbaarmakingsvereisten ondertekenen om eenvoudige taken uit te voeren. 

Met tientallen pagina's lang zijn deze onthullingen opzettelijk onzinnig en overdreven technisch om ervoor te zorgen dat de gemiddelde gebruiker niet leest of begrijpt waar hij mee instemt. Dit neemt de ogenschijnlijke "keuze" weg van hoe persoonlijke gegevens worden behandeld, en dient alleen maar om te profiteren van de meest kwetsbaren en onevenredig zwaar te treffen voor degenen van wie hun lichamelijke autonomie is ontnomen.

De discussie over dataverzameling wordt steeds relevanter, maar Dobbs tegen Jackson, waarin het Hooggerechtshof oordeelde dat de Amerikaanse grondwet geen recht op abortus verleent, veranderde die verontrustende mogelijkheid in onze huidige realiteit. Het regelgevingskader dat bepaalt hoe applicaties en online platforms de informatie en gegevensinvoer door gebruikers verzamelen en vastleggen, is gefragmenteerd en inconsistent. 

Basisinformatie over de gezondheidszorg die techreuzen verzamelen, kan schadelijk worden, en misbruik van gegevens viert hoogtij vanwege het onbeperkte financiële gewin dat deze platforms zijn toegestaan. Gegevens die zijn verzameld door applicaties voor het volgen van de menstruatiecyclus kunnen bijvoorbeeld worden gedagvaard door openbare aanklagers in staten waar het recht op abortus strafbaar is gesteld. Deze zeer persoonlijke gegevens kunnen kwaadwillig worden gebruikt als bewijs om te 'bewijzen' dat een vrouw zwanger was, zoals blijkt uit gegevens van de app, maar niet langer zwanger is, en vervolgens beweren dat ze een abortus heeft ondergaan.

Digitale toepassingen hebben vaak wettelijke licenties profiteer ten volle van gebruikers door ze te behouden en er geld mee te verdienen hun gegevens, terwijl ze publiekelijk beweerden dat "privacy een fundamenteel mensenrecht is". Verder is er een precedent geschapen voor Big Tech gewoon informatie doorgeven zoals locatie, zoekgeschiedenis of sms-berichten terwijl ze met deze problemen kampen, terwijl ze publiekelijk verklaren dat ze filosofisch tegen dergelijke actie zijn. 

Het vermogen van platforms om gegevens te verzamelen en te controleren, komt voort uit hun winstmodel. In plaats van een tastbaar product te verkopen, verdienen technologiebedrijven geld door gegevens te verzamelen en te verkopen om inzichten te benutten voor het genereren van inkomsten, zoals gerichte advertentieplaatsingen. 

Door het geconcentreerde karakter van deze conglomeraten behoort al deze winst toe aan de grootste spelers. Tegelijkertijd lijken de meeste regelgevers en wetgevers in de ruimte op zijn best ambivalent, een enorme gevestigde vooringenomenheid verankeren terwijl een gevaarlijk paradigma wordt gecreëerd dat zowel individuele rechten als innovatie verstikt. In wezen openen slechte gegevensprivacypraktijken een directe weg om schaamteloos te profiteren van de aanval op vrouwen- en mensenrechten, bovenop het feit dat historisch gemarginaliseerde groepen verder worden beroofd van onafhankelijkheid en lichamelijke autonomie. Aangezien de meeste internetbedrijven hun winst maken door gebruikersgegevens te verkopen, worden bedrijven gestimuleerd om zoveel mogelijk te verzamelen en aan de hoogste bieder te verkopen, ongeacht wat de koper met die gegevens gaat doen – inclusief vervolging.

Surveillance is tegenwoordig overal: van de ride-share-app die we gebruiken om naar het werk te gaan, tot onze online zoekgeschiedenis, wat we zeggen op sociale media en zelfs tot persoonlijke gezondheidsgegevens. De lastige lijst met manieren waarop we worden gevolgd, heeft het idee om alomtegenwoordige digitale monitoring te omzeilen bijna een sprookje gemaakt. 

Dit digitale toezicht is een veelbesproken onderwerp, zeker als het gaat om social media platformen. Wat echter vaak over het hoofd wordt gezien, zijn de verwoestende gevolgen van het misbruik en de uitbuiting van deze gegevens. In dit zeer partijdige tijdperk waarin beslissingen van de rechtbanken een omkering vormen van wat ooit als grondrechten werd beschouwd, moeten we oplossingen vinden die individuen het recht op gegevenseigendom geven en een einde maken aan brutale overreach. 

Het internet is oorspronkelijk ontworpen als een onbeperkt platform voor mensen om verbinding te maken en gemeenschappen te creëren. De groei van internet gaf ons toegang tot voorheen onbereikbare hoeveelheden informatie. Dit openbare gebruik creëerde een manier om gemakkelijker toegang te krijgen tot informatie-infrastructuren, terwijl de invloed van externe tussenpersonen, zoals krantenuitgevers of televisiezenders, werd verminderd, waardoor een vloeiender peer-to-peer-inhouduitwisselingssysteem ontstond.

Terwijl internet zich heeft ontwikkeld, hebben segmenten van de technologie-industrie deze intentie uitgebuit door persoonlijke gegevens en digitale eigendommen op te slaan. Deze hebzucht heeft het internet, ooit ontworpen voor vrijheid van meningsuiting, communicatie en creativiteit, veranderd in een bewakingsstaat dat dient om conglomeraatzakken te verdiepen, variërend van toepassingen voor creatieve en sociale inhoud tot toepassingen die worden gebruikt om intieme gezondheids- en gezondheidsinformatie bij te houden. 

Overheden en bedrijfsmonopolies hebben de middelen om zeer gevoelige persoonlijke gegevens van platforms te verkrijgen, waardoor de getroffenen gedwongen worden te vertrouwen op de "goodwill" van de titanen van de digitale industrie om hun privacy en eigendom van inhoud te beschermen.

De volgende iteratie van internet, vaak genoemd Web3 in de technische industrie, is een visie van echt individueel eigendom, gebruikmakend van blockchain-technologie om gebruikers in staat te stellen een stukje internet te bezitten in plaats van dat bedrijven een stukje van jou bezitten. Deze projecten voor gedistribueerd eigendom hebben de visie, de tools en de mogelijkheid om de toekomst van het eigendom van inhoud radicaal te veranderen, door te voorkomen dat iemand met verhalen knoeit, informatie censureert of manipuleert, en geld verdient met gegevens die niet van hen zijn om te gebruiken. Dit zorgt ervoor dat de gegevens van mensen nooit worden gebruikt om ze te targeten of te markeren. Dit nieuwe netwerk zal nooit uitverkopen aan zakelijke belangen of politici, en legt het gebruik van particuliere gezondheidsgegevens terug in de handen van de mensen waartoe het behoort.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://forkast.news/demanding-data-privacy-is-feminist-fight/