Er is een bepaald DNA dat sommige teams weten te bottelen als ze een nieuwe studio vormen. Kijken naar Star Trek: Resurrection voor het eerst beschouwde ik het meteen als een 'Telltale Games'-game, voordat ik me herinnerde dat ze hun deuren sloten. Star Trek: Resurgence is echter van Dramatic Labs, een studio die bestaat uit voormalige Telltale-schrijvers, ontwikkelaars, ontwerpers, kunstenaars en producenten. En dat is te zien, groots.

Resurgence speelt zich af na de film Star Trek Nemesis en vertelt een gloednieuw verhaal in het Star Trek-universum. Je bestuurt twee zeer verschillende personages in First Officer Jar Rydek en Engineer Carter Diaz. Zowel Rydek als Diaz spelen enorm verschillende rollen aan boord van de USS Resolve, een wetenschappelijk schip dat onlangs op een nieuwe missie is gestuurd na een recent tragisch ongeval.

Nu Star: Trek Resurgence een voornamelijk op verhalen gebaseerd spel is, moet ik degenen die het spel willen spelen zonder enige vorm van spoiler waarschuwen, kijk nu weg. Ik zal proberen niets belangrijks te verpesten qua plot, maar sommige karakters die verschijnen zullen worden besproken.

**Kleine spoilers volgen**

In Star Trek: Resurgence speel je zowel als een brugofficier die kapitein wil worden, als als een ingenieur op het benedendek die zijn roeping nog niet heeft gevonden. Dit is een zeer interessante dynamiek om te zien spelen, aangezien beide een vitale rol spelen in het runnen van het schip. Het is best verfrissend om als officier op het lagere dek te kunnen spelen, aangezien je in de meeste Star Trek-spellen uitsluitend officieren van de brugbemanning aanneemt.

Als je de afgelopen jaren een Telltale-game hebt gespeeld, zoals Batman: The Telltale Series of zelfs Marvel's Guardians of the Galaxy: The Telltale Series, heb je al een vrij goed idee van hoe Resurgence zich afspeelt. Je hebt je point-and-click-secties die zich richten op het vinden van objecten in de omgevingen, lichte platformactie, verkenning en schieten. Door deze te combineren met het op keuzes en consequenties gebaseerde systeem waar Telltale beroemd om was, voelt Star Trek: Resurgence aan als de evolutie van eerdere titels.

Zie je, Star Trek ging voor mij altijd meer over de personages en hun relaties die evolueerden dan over de feitelijke gebeurtenissen om hen heen. Natuurlijk, een goede oude ontsnapping uit de Borg, of een geschil krijgen met een Klingon-factie is altijd spannend, maar zien hoe Riker en Picard het vaak oneens zijn, is, zoals ambassadeur Spock zou zeggen, fascinerend.

Deze personages voelen aan als echte mensen die vorige levens leiden, vaak eerder met de een of de ander gekruist. Het voelde echt alsof de USS Resolve net een traumatische ervaring had meegemaakt en een bemanning was die op zoek was naar hoop. Sinds we Ambassador Spock noemden, moeten we ons bezighouden met de stemacteurs.

Het schrijversteam heeft niet alleen lovenswaardig werk geleverd door een echt authentiek Star Trek-verhaal te schrijven, maar de stemacteurs hier brengen deze personages tot leven. Elke geleverde regel, ongeacht de keuze van de speler, voelt echt aan. En dat is de kern van dit spel, realisme (tot op zekere hoogte, het is tenslotte Star Trek). De stemacteur die wijlen Leonard Nimoy (Piotr Michael) vervangt als Ambassador Spock, verdient een soort onderscheiding voor hoe hij erin slaagt om de finesses van een ouder wordende Spock in houding en toon vast te leggen. Petje af voor zowel het schrijven als de stemacteurs.

Het nemen van beslissingen heeft misschien niet altijd langdurige gevolgen of grote effecten, maar ik garandeer je dat ze aanvoelen als een van de zwaarste beslissingen in een videogame die je hebt gespeeld. Elke keer dat ik een snelle beslissing nam, kromp ik ineen voor het geval die keuze alles zou verpesten; het voelt echt alsof je beslissingen neemt over leven of dood voor personages voor wie je bent gaan zorgen.

Het verhaal van Resurgence houdt in dat het schip en haar bemanning worden gestuurd om een ​​geschil tussen twee rassen vreedzaam op te lossen: de Hotari en de Alydian. Dit is geen gemakkelijke taak, aangezien de spanningen tussen de twee jarenlang hoog zijn opgelopen en nu hebben de Hotari met geweld een dilithiumkristalmijn van de Alydian overgenomen. Wie te vertrouwen is onduidelijk en je moet gewoon op je onderbuikgevoel afgaan en genieten van de rit.

Er is geen meter in het spel om je te laten weten hoe je ervoor staat met personages in Resurgence, dus je moet vertrouwen op snelle besluitvorming en wat goed voelt, in plaats van je zorgen te maken over karma. Af en toe zorgt een beslissing ervoor dat een bemanningslid een hekel aan je krijgt of zelfs tot iets ergers leidt, maar elke stap voelt alsof je een direct effect hebt gehad op hoe het verhaal tot stand is gekomen.

Verkenning is zeer beperkt en de actie vindt plaats in kleine gebieden bij het uitvoeren van missies. Elk van deze is opgesplitst in een eigen aflevering, zoals een deel van een tv-programma, met aan het begin een titelkaart. Het neerschieten van de phaser tijdens gevechtssecties is geen sterk punt, omdat het los en toch traag aanvoelt, wat vaak leidt tot een stom snelle dood wanneer hij wordt ingesloten om een ​​teamgenoot te beschermen.

Sterven in het spel biedt eigenlijk een optie waar sommige spelers gebruik van zullen maken - verhaalmodus. Als je sterft, verschijnt de keuze om het opnieuw te proberen zoals normaal of om dingen in de verhaalmodus te proberen; door de verhaalmodus te kiezen, kun je de sectie spelen zonder angst om dood te gaan, maar voor sommige latere stealth-secties moet je ongezien blijven, anders mislukt de sectie nog steeds.

Af en toe vond ik het tijdens scansequenties lastig om het volgende te scannen object te ontdekken. Dit komt door het feit dat het vaak kleine splinters zijn die gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Het wordt lastig om het volgende scanbare object te vinden tijdens een reeks terwijl je in de mijnen bent; kleiner dan de vooraf gescande objecten. Dit zijn kleine probleempjes die later via patches kunnen worden verholpen, maar desalniettemin prominent aanwezig zijn.

Grafisch heeft Star Trek: Resurgence prachtige vergezichten over de ruimte, geweldig uitziende gezichtsuitdrukkingen en personages, evenals interessante planeten. Soms is er een beetje jankiness en glitching, nog een meer ongelukkige DNA-streng van Telltale-games. Afgezien daarvan voelt, ziet en klinkt de game alsof het echt Star Trek-materiaal is, net als een geheel nieuwe serie. Het schrijven en acteren zijn zo sterk.

Dus om samen te vatten, Star Trek: Resurgence is simpelweg de beste evolutie van het point-and-click-genre dat ik heb gespeeld. Het prachtige in je hebben opgenomen Star Trek Online heeft me onlangs doen verlangen naar een spel dat alles uit Resurgence combineert met wat meer van de RPG-elementen en verkenningen die daar te vinden zijn. Een Star Trek-game in Mass Effect-stijl zou een absolute traktatie moeten zijn voor zowel fans als algemene gamers. Hoe dan ook, ik zou graag een vervolg zien van het team van Dramatic Labs.

Star Trek: Resurgence, een van de beste games van 2023 tot nu toe, verdient het om over te praten, aangezien er discussies zijn over de beste Star Trek-verhaallijn aller tijden. Ja, het is zo goed.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• EVM Financiën. Uniforme interface voor gedecentraliseerde financiën. Toegang hier.
• Quantum Media Groep. IR/PR versterkt. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3 gegevensintelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/star-trek-resurgence-review/