By Dan Gray

“Europa heeft meer durfkapitaalbedrijven nodig met ervaring in het oprichten van een startup.”

Het is een veelvoorkomend sentiment in een markt die bekend staat onder risicomijdende beleggers die zich richten op 'number crunching', wat het idee de moeite waard maakt om verder te onderzoeken.

In theorie zou de grotere risicobereidheid van oprichters-VC's de oprichters ten goede komen door de druk op de due diligence te verlichten. Hoewel het inzamelen van geld iets gemakkelijker zou kunnen worden, geldt hetzelfde voor andere startups die strijden om dat kapitaal. Het kan het proces versnellen, maar het zal niet noodzakelijkerwijs de uitkomsten veranderen.

Belangrijker nog is dat de ervaring van de oprichters de prestaties van beleggers niet lijkt te ondersteunen. Een 2022 werkdocument van het Nationaal Bureau voor Economisch Onderzoek gekeken naar de beleggingsresultaten van 13,000 in de VS gevestigde durfkapitaalbedrijven. De resultaten van dat onderzoek, in termen van het percentage succesvolle investeringen, waren als volgt:

• Oprichter-VC’s (succesvolle startup): 29.8% (12.4% IPO)
• Oprichter-VC’s (mislukte startup): 19.2% (7.1% IPO)
• Professionele durfkapitaalfondsen: 23.3% (9.4% IPO)

Uit het in het artikel genoemde percentage ondernemerssucces van 29.7% voor oprichters die durfkapitaalfonds worden, kunnen we het volgende vaststellen:

• Oprichter-VC's (allemaal): 22.3% (8.7% IPO)

Dus oprichter-VC's presteren over het algemeen slechter dan professionele VC's. Het is een bittere pil om te slikken, maar het komt overeen met de gegevens die suggereren dat risicomijdende cijferkrakers dat wel hebben presteerden beter dan hun leeftijdsgenoten de afgelopen twintig jaar aan de overkant van de vijver.

Het halo-effect

Een interessant onderdeel hiervan, dat de studie probeert te kwantificeren, is het ‘halo-effect’. Het begint met hoe oprichters hun intrede doen in VC: 89% van de succesvolle oprichters sluit zich aan bij een bedrijf dat in hun bedrijf heeft geïnvesteerd, vergeleken met 85.4% van de niet-succesvolle oprichters.

In theorie zou dat het toekomstige succes moeten vergroten. Mislukte oprichters sluiten zich aan bij bedrijven die een slechte investering hebben gedaan (waarschijnlijk slechter), en succesvolle oprichters sluiten zich aan bij een bedrijf dat een goede investering heeft gedaan (waarschijnlijk beter). Dit introduceert een spectrum van immateriële zaken, zoals de sterkte van het merk van het bedrijf, de toegang tot de dealflow, het vertrouwen van hun partners en de kwaliteit van het mentorschap, die deze statistieken zullen bepalen.

De operatorhandicap

Dit is allemaal erg contra-intuïtief. Oprichter-VC’s zullen zeker een beter begrip hebben van de groeipijnen bij het opstarten en een beter begrip van het runnen en opschalen van een bedrijf. Zouden zij niet de ideale partners moeten zijn?

Fred Wilson of Union Square Ventures, een legende uit Silicon Valley, gedeeld zijn gedachten hierover in 2017: “Ik denk dat VC's die niet gehinderd worden door operationele ervaring, veel respect voor operators hebben. En dat helpt enorm.”

Fundamenteel zijn oprichters executeurs-testamentair en investeerders strategen. Het zijn zeer complementaire vaardigheden, maar de een kan normaal gesproken niet het werk van de ander doen en ervaring aan de andere kant van de tafel kan zelfs tot verwarring leiden.

Wat 'Europa heeft meer stichters-VC's nodig' werkelijk betekent

Het argument dat we minder due diligence op het gebied van durfkapitaal nodig hebben, is de afgelopen jaren moeilijk te verkopen. Dan sluit je prestaties uit en blijf je met één resterende zorg zitten: die is er simpelweg minder geld dat naar durfkapitaal in Europa vloeit, en bijna iedereen zou er baat bij hebben als dat zou veranderen.

Het heeft gewoon geen zin om dit te beschouwen als druk op durfkapitaalfondsen, die geen controle hebben over de beschikbare instroom. In plaats daarvan moet de beleggingscategorie zichzelf aantrekkelijk maken voor grotere pools van institutioneel kapitaal. De overheidspensioenen bieden bijvoorbeeld een onthutsend effect 65% van het Amerikaanse durfkapitaal, maar slechts 16% in Europa en 12% in het Verenigd Koninkrijk

Dit laat twee cruciale lessen over voor alle belanghebbenden in de toekomst van de Europese startup-ecosystemen:

1. Durfkapitaal moet adopteren betere normen die de transparantie en verantwoordingsplicht vergroten, omdat Europese LP's zeker ook conservatiever zijn dan hun collega's in de VS. Meer kapitaal vereist een grotere verantwoordingsplicht.
2. Dat moeten ook overheden doen wat ze kunnen om instellingen in staat te stellen en aan te moedigen om in durfkapitaal te investeren, wat ook het afdwingen van dergelijke normen door middel van regelgeving kan inhouden.

Dan Gray is een adviseur die impactondernemers in opkomende markten ondersteunt, en is hoofd marketing bij Equidam, een platform voor startwaardering.

Illustratie: Dom Guzman