Er dreigt een nieuwe migrantencrisis. In tegenstelling tot die aan de zuidgrens, zal deze over het hele land te vinden zijn.

Uit een recent onderzoek van Harvard is gebleken dat de helft van de huurders in het land dat is een derde of meer van hun inkomen uitgeven op huisvesting. Dat zijn de mensen die het geluk hebben een woning te vinden als er landelijk een tekort is aan betaalbare woningen. Combineer het huurregelitem met de stijgende kosten voor kinderopvang, en vergeet de boodschappen niet, en... nou ja, je begrijpt wel waarom het aantal uitzettingen is toegenomen en dakloosheid heeft een recordhoogte bereikt.

Opinie columnist

LZ Granderson

LZ Granderson schrijft over cultuur, politiek, sport en het navigeren door het leven in Amerika.

We leven in een tijdperk van tegenstellingen. De Verenigde Staten zijn de sterkste economie ter wereld, en De creditcardschulden van Amerikanen zijn nog nooit zo hoog geweest. Het werkloosheidspercentage is gedurende de gehele eerste termijn van president Biden minder dan 5% geweest, en de kiezers keuren zijn omgang met de economie af. Wall Street voorspelde dat het bruto binnenlands product van vorig jaar dat wel zou doen groei met minder dan 2%, en in plaats daarvan was het 2.5% - nog de economie voelt voor veel mensen zwak.

Dat komt omdat voor veel mensen de economie zwak is.

Direct de bovenste 1% heeft meer geld dan de hele middenklasse van het land. Voor Amerikanen met de laagste inkomens is de huur nog maar het begin van de zorgen.

Onbetaalbare huur is een voortzetting van de herverdeling van rijkdom waarmee het economische beleid van president Reagan gepaard ging.

Vóór de disco deelde de top 10% 30% van het nationale inkomen, terwijl de overige 90% van de rest leefde. Tegenwoordig moet de onderste 90% rondkomen met minder dan 60% van het inkomen. De top 1% ontving in 14.6 2021%, wat tweemaal zoveel is als het aandeel van 7.3% in 1979. aldus het Economisch Beleidsinstituut.

Na 1979 overtuigde Reagan de kiezers ervan kapitaal belangrijker te maken dan mensen. Geef de rijken meer, en het extraatje zal ‘naar beneden druppelen’ – weet je dat nog? Hebzucht is een onderdeel van het kapitalisme, maar geen onderdeel van patriottisme. Reagan's karakterisering van onze economie bracht deze twee concepten samen, en veel Amerikanen omarmden die misvatting als waarheid. Degenen die worstelden om welvaart te bereiken, werden gezien als lui en onwaardig voor hulp. Er moest iets mis met hen zijn, zo luidde de gedachte, want er was niets mis met dit ‘land van kansen’.

Dit was het tijdperk waarin goedbetaalde banen in de industrie naar elders gingen. Dit was het moment waarop grote, succesvolle bedrijven recordwinsten konden binnenhalen, terwijl hardwerkende werknemers afhankelijk begonnen te worden van voedselbonnen om hun gezinnen te voeden.

En nu probeert het Congres de huizencrisis op te lossen door woningbouwontwikkelaars meer heffingskortingen te bieden. Tot zover de onzichtbare hand van de vrije markt, toch? Hoewel er een wanhopige behoefte is aan meer betaalbare woningen, verdienen ontwikkelaars blijkbaar niet genoeg geld om dit te willen doen, dus moet de overheid een wortel bungelen om ervoor te zorgen dat bloeiende bedrijven nog meer zullen floreren.

Conservatieven praten vaak over de onhoudbare uitgaven van het land. Het zijn echter niet de federale schulden die hen het meest zorgen baren. Hoe lang kunnen 22 miljoen mensen nog een derde of meer van hun inkomen aan huur besteden?

In 2023 zagen sommige staten uitzettingsaanvragen spring meer dan 50% vergeleken met de niveaus van vóór de pandemie – en destijds was het werkloosheidspercentage hoger. Dat is ook niet duurzaam.

Of het nu gaat om het leven van leningen om belastbaar inkomen te vermijden of het legaal rapporteren van verliezen terwijl je toch geld verdient, de verschillende manieren waarop eigenaren van miljardairs uiteindelijk een lager belastingtarief betalen dan veel van hun werknemers goed gedocumenteerd zijn. Wanneer de stijgende kosten worden doorberekend aan de consumenten – huur, babyformule, spek – we zijn geconditioneerd om de overheid de schuld te geven en niet de prijsopwekkers. Als de gasprijzen stijgen, wijzen velen met de vinger naar het Witte Huis, ook al presidenten hebben geen controle over de gasprijzen.

Deze erbarmelijke toestand van de Amerikaanse economie is niet volledig toe te schrijven aan een van de partijen of aan een bepaalde presidentiële regering. Deze herverdeling heeft zich onder ieders toezicht voortgezet. We bereiken echter een punt waarop veel mensen het beu zijn dat hun harde werk geen vruchten afwerpt, en ze gaan actie ondernemen. Daarom noemde de Wall Street Journal 2023 ‘het jaar van de staking’. De arbeiders zagen de welvaart aan de top en eisten hun eerlijke deel op.

Meer dan ooit hebben we het Congres nodig om de mazen in de belastingwetgeving te dichten die ervoor hebben gezorgd dat biljoenen dollars zijn weggesluisd naar de massa en opgepot door enkelingen. Omdat de huurcrisis geen nieuw probleem is: het is de nieuwste incarnatie van het probleem dat begon toen beleidsmakers begonnen te doen alsof hebzucht goed is.

@LZGranderson

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.latimes.com/opinion/story/2024-02-13/high-rent-evictions-homelessness-economy