Zephyrnet-logo

Geen harde gevoelens – Filmrecensie | DeXboxHub

Datum:

geen harde gevoelens filmrecensiegeen harde gevoelens filmrecensie
geen harde gevoelens filmrecensie

No Hard Feelings deed ons nostalgisch verlangen naar een heel specifiek punt film geschiedenis. We hebben het over de vijf jaar van 1999 tot 2004, beginnend met American Pie en eindigend rond de release van The Girl Next Door. Tussendoor had je onder meer Sex Drive, Road Trip, Harold + Kumar en Dude Where's My Car?. Het was in de tijd dat komedies luid en trots waren over hun geilheid, toen de dvd's met 'Uncensored!' over de voorkant gepleisterd (inclusief verwijderde naaktscènes), en Tom Green was nog steeds een ding.

We kunnen ons voorstellen dat we de No Hard Feelings DVD van Blockbuster pakken en 'Uncensored!' sjerp over de voorkant. Het is, met uitzondering van een paar knipoogjes naar moderne gevoeligheden, een film uit die periode. En of je ervan geniet, hangt ervan af of je net zoveel van die films hield als wij, en hoeveel je ze hebt gemist. Zo maken ze ze zeker niet meer.

De opzet is briljant gekunsteld. Maddie Barker (Jennifer Lawrence) is arm. Haar auto is zojuist in beslag genomen, wat een probleem is omdat ze ermee optreedt als Uber-chauffeur. Ze werkt als barman om geld te verdienen, maar daardoor komt ze in contact met de vele rijke, seizoengebonden huiseigenaren in haar buurt, die ze haat. De gentrificatie van haar vakantieoord in de zomer heeft haar onroerendgoedbelasting doen stijgen en het lijkt erop dat ze het zich niet meer kan veroorloven om hier te wonen.

Het gekunstelde stukje komt binnen. Omdat Maddie een advertentie ziet, geplaatst door enkele 'helikopterouders' die hulp zoeken voor hun zoon, Percy Becker (Andrew Barth Feldman). Ze hebben een nerd introvert die volgend jaar naar Princeton gaat, maar hij blijft opgesloten in zijn kamer en heeft geen vrienden, laat staan ​​die van de vrouwelijke soort. Ze bieden een Buick aan aan iedereen die bereid is met hun zoon te daten en hem uit zijn schulp te halen. Behalve dat de implicatie is dat het iets meer is dan alleen maar daten. 

No Hard Feelings zwaait niet zozeer met rode vlaggen, als wel met een ramkraak in een rode vlagwinkel. Er staat overal smakeloosheid op geschreven. Alleen al op het uitgangspunt hebben we te maken met ongepaste leeftijdsverschillen, sekswerk, toestemming en meer. Maar onthoud: No Hard Feelings is van de American Pie-filmschool. Smaakloosheid is het punt. Het is hoe je het oplost en hoe je personages leren Waarom het kan problematisch zijn. Dat is de boodschap waar de grappen uiteindelijk naartoe leiden. 

We hebben dus een fantastisch gesprek tussen Laird Becker (ah, het is geweldig om Matthew Broderick terug te zien), Allison Becker (Laura Benanti) en Maddie, terwijl ze rond de 'sekswerker'-vraag dansen. Ze is geen sekswerker, ze heeft alleen seks met hun kind voor een auto – niet dat er iets mis is met sekswerk. Maddie's vrienden (Natalie Morales en Scott MacArthur – opnieuw briljant) trekken de hele tijd de wenkbrauwen op, omdat ze erkennen dat ze Maddie's gedachten hierover niet zullen veranderen, maar toch van haar houden. 

Maddie legt zich met volle kracht op de taak toe, en het is een genot om te zien hoe Jennifer Lawrence ermee aan de slag gaat. Ze wil deze taak duidelijk gewoon achter zich laten, dus verhoogt ze de vampierigheid en gretigheid naar 11 – veel meer dan verstandig is voor iemand die zo zenuwachtig is als Percy. We krijgen dus een aantal van die ‘ongecensureerde’ momenten, waaronder hilarische ontmoetingen met kledingdieven en een trein. Je kunt Jennifer Lawrence er niet van beschuldigen iets achter te houden. 

No Hard Feelings haalt ook veel kilometers door die films uit 1999-2004 naar het heden te brengen. In een glorieuze scène, de beste uit de film, nodigt Maddie zichzelf uit voor een van Percy's Princeton-bijeenkomsten. Het blijkt een cultuurclash te zijn, aangezien Maddie al snel beseft dat het studentenleven geen American Pie meer is. Alles wordt op camera vastgelegd, iedereen is sociaal bewust en 'niemand heeft meer seks' zoals ze het zelf stelt. Het is een microkosmos van de hele film, aangezien een overblijfsel uit de jaren negentig wordt getransponeerd naar de moderne tijd en niet helemaal past. 

Er gaat behoorlijk wat stoom verloren in het laatste bedrijf, vooral omdat No Hard Feelings enkele bewegingen moet doormaken. Maddie zou altijd ontdekt worden. Zij en Percy zouden altijd gevoelens voor elkaar hebben, die de openbaring volkomen zou vernietigen. We zijn er zeker van dat No Hard Feelings deze momenten graag had willen verstoren en iets anders had willen doen, maar er is geen uitweg. Het resultaat is een beetje rekenwerk, en het resultaat is een laatste halfuur dat inzakt. Geen harde gevoelens inderdaad. 

Maar we zijn vooral blij dat er een bonafide, onbeschaamde komedie bestaat. Het is een echte vreugde om verblind te worden door onbeschofte, controversiële komedie, en om te grinniken om dit hoge hitpercentage. We hadden het niet verwacht van Jennifer Lawrence, die duidelijk in is voor een komische rol die ongeveer honderd hectare verwijderd is van wat ze normaal doet. Ze heeft er de kwaliteiten voor en zet een optreden neer dat laat zien hoe getalenteerd ze is. 

Als je net als wij verlangt naar de dagen van brede, dwaze komedies, dan zal No Hard Feelings aanvoelen als een lang verloren vriend. Het is niet groot, het is niet slim, en het heeft een laatste act die net zo verrassend is als maar kan. Maar het zorgt er ook voor dat je thee uit je neus spuit, en die gevoelens, hard of niet, hebben we gemist in moderne komedies.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img