Zephyrnet-logo

Gebrek aan bewijs belemmert de voortgang bij het herstel van ecosystemen onder leiding van bedrijven | Envirotec

Datum:

koraalrif-in-Indonesiëkoraalrif-in-Indonesië
Heide koraalrif in Indonesië (afbeelding tegoed: Dr. Tim Lamont, Lancaster University).

Een ‘bijna totaal’ gebrek aan transparantie maakt het onmogelijk om de kwaliteit van door bedrijven geleide projecten voor ecosysteemherstel te beoordelen, zo blijkt uit een onderzoek onder leiding van Lancaster University, gepubliceerd op 7 september in Wetenschap.

Inspanningen om aangetaste milieus weer op te bouwen zijn van cruciaal belang voor het verwezenlijken van de mondiale biodiversiteitsdoelstellingen. De Verenigde Naties hebben een decennium voor het herstel van ecosystemen gelanceerd, en de afgelopen jaren hebben bedrijven over de hele wereld gezamenlijk beloofd miljarden bomen, honderdduizenden koralen en tienduizenden mangroven te planten, waarbij door bedrijven geleide projecten een enorm potentieel bieden voor herstel beschadigde en verloren ecosystemen over de hele wereld.

Een internationaal team van wetenschappers analyseerde openbaar beschikbare duurzaamheidsrapporten van honderd van de grootste bedrijven ter wereld en kwam tot de conclusie dat ongeveer twee derde van deze mondiale bedrijven bezig is met het herstel van ecosystemen. De resultaten benadrukken echter dat, ondanks dat veel bedrijven beweren beschadigde ecosystemen actief te herbouwen, we heel weinig weten over wat er feitelijk wordt bereikt.

Uit het onderzoek blijkt dat meer dan 90 procent van de door bedrijven geleide restauratieprojecten geen enkel ecologisch resultaat opleveren. Verder maakt ongeveer 80 procent van de projecten niet bekend hoeveel geld er in herstel wordt geïnvesteerd, en een derde geeft niet eens aan welk leefgebied ze willen herstellen.

“Het herstellen van aangetaste ecosystemen is een urgente uitdaging voor dit decennium, en grote bedrijven hebben het potentieel om een ​​cruciale rol te spelen”, zegt dr. Tim Lamont van Lancaster University, hoofdauteur van het onderzoek. “Met hun omvang, middelen en logistieke expertise kunnen ze helpen bij het realiseren van de grootschalige restauratie die we op veel plaatsen nodig hebben.

“Op dit moment is er echter heel weinig transparantie, waardoor het voor iedereen moeilijk is om te beoordelen of projecten voordelen opleveren voor ecosystemen of mensen.

“Als een bedrijf zegt dat het duizenden bomen heeft geplant om de leefomgeving te herstellen en koolstof op te nemen – hoe weten we dan of dit is gelukt, of de bomen zullen overleven en of het heeft geresulteerd in een functionerend ecosysteem dat de biodiversiteit en de mensen ten goede komt? In veel gevallen hebben we ontdekt dat het bewijsmateriaal dat door grote bedrijven wordt aangeleverd ter ondersteuning van hun beweringen onvoldoende is.”

Veel landen eisen dat bedrijven milieueffectbeoordelingen (MER's) uitvoeren om hun milieuschade te kwantificeren en te verminderen, en andere initiatieven uit de particuliere sector moedigen bedrijven ook aan om hun impact op de biodiversiteit te meten en openbaar te maken. Uit het onderzoek blijkt echter dat de huidige richtlijnen en wettelijke kaders rond het herstel van ecosystemen ontoereikend zijn en nog niet resulteren in passende rapportage door bedrijven.

De onderzoekers roepen op tot meer transparantie rond de rapportage van door bedrijven geleide projecten voor ecosysteemherstel, en dat de rapportage consistenter wordt gecentreerd rond wetenschappelijke principes die het succes van ecosysteemherstel bepalen.

Professor Jan Bebbington, directeur van het Pentland Center for Sustainability in Business aan de Lancaster University en co-auteur van het onderzoek, zei: “Het is duidelijk dat de bedrijfsrapportage over restauratieprojecten moet worden verbeterd. Richtlijnen moeten ervoor zorgen dat bedrijven transparant zijn bij het rapporteren en kwantificeren van de doelstellingen en resultaten van hun duurzaamheidsinspanningen.

“Een grotere transparantie zal ervoor zorgen dat sommige bedrijven niet weg kunnen komen met het uitvoeren van ineffectieve restauraties en het claimen van reputatiewinst daarvoor. Maar transparantie is ook van cruciaal belang voor de geloofwaardigheid van de door het bedrijfsleven geleide programma's die werkelijk proberen aanzienlijke milieuvoordelen te behalen. En transparantie biedt ook kansen voor anderen om te leren.

“Er is zeker potentieel voor bedrijven om belangrijke wereldleiders te worden op het gebied van restauratie. Maar dat potentieel zal niet worden onderkend en de maximale voordelen zullen niet worden gerealiseerd, zonder betere regelgeving en transparantie.”

De onderzoekers zeggen dat nieuwe verbeterde rapportagerichtlijnen rond ecosysteemherstel:

  • Beveel aan dat bedrijven duidelijk onderscheid maken tussen herstelactiviteiten die louter de negatieve gevolgen voor het milieu van de activiteiten van een bedrijf verzachten, en herstelactiviteiten die gericht zijn op het bieden van bredere resultaten op het gebied van klimaat, biodiversiteit en sociale rechtvaardigheid.
  • Beveel een op principes gebaseerde aanpak aan, gebaseerd op natuurbehoudswetenschap, voor planning en rapportage, zodat restauratieprojecten in een reeks verschillende contexten allemaal hoge normen kunnen handhaven in de kerngebieden.
  • Zorg ervoor dat bedrijven vanaf het begin samenwerken met lokale belanghebbenden en hen in staat stellen restauratieprojecten mede te ontwerpen.

Professor Rachael Garrett, co-auteur van de studie van de Universiteit van Cambridge, zei: “Als grote bedrijven uiteindelijk effectief willen bijdragen aan het VN-decennium voor ecosysteemherstel, moet er sprake zijn van transparantie en consistentie in de rapportage.

“Dit is in het belang van de bedrijven zelf, die er baat bij hebben om aan hun klanten, aandeelhouders, werknemers en het bredere publiek te laten zien dat ze een betekenisvolle impact maken met hun verklaarde herstelinspanningen.

“De grootste bedrijven ter wereld hebben het potentieel om de inspanningen voor het herstel van ecosystemen naar een ongekende schaal te tillen. Maar hun betrokkenheid moet worden beheerd met het juiste bewijsmateriaal en verantwoording, om ervoor te zorgen dat de resultaten voor iedereen gunstig en eerlijk zijn.”

De studie, die werd gefinancierd door de Koninklijke Commissie van 1851 en de Natural Environment Research Council (NERC), wordt uiteengezet in het artikel 'Houd grote bedrijven aan het werk bij het herstel van ecosystemen', gepubliceerd in Wetenschap.

De auteurs van het artikel zijn: Dr. Timothy Lamont, Professor Jos Barlow, Professor Jan Bebbington en Professor Nicholas Graham van Lancaster University; Professor Thomas Cuckston van de Universiteit van Birmingham; Rili Djohani MSc van het Coral Triangle Center in Indonesië; Professor Rachael Garrett van ETH Zürich en de Universiteit van Cambridge; Professor Holly Jones van de Northern Illinois University en dr. Tries Razak van het National Research and Innovation Agency in Indonesië.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img