ESA werkt aan manieren om het delen van ongewassen ondergoed mogelijk te maken ruimtepakken iets minder verschrikkelijk. Het Oostenrijkse Ruimteforum (OeWF) zal samenwerken met het Weense Textiellaboratorium aan het BACTeRMA-project om textiel met verbeterde antibacteriële eigenschappen te testen voor ruimtepakken die worden gebruikt tijdens langdurige ruimtemissies.

Ruimtevaart lijkt misschien glamoureus, maar het is niet allemaal moedig en een kleine stap zetten. De vervelende realiteit is dat het niet mogelijk is om alle basisbehoeften, zoals de was doen, achter te laten.

Helaas is een van de dingen waar ruimtevaartorganisaties niet graag over praten, dat van Vostok 1 tot op de dag van vandaag hebben astronauten nooit een manier gehad om hun kleding schoon te maken. Op het International Space Station (ISS), bijvoorbeeld, waar bemanningsleden maanden achter elkaar wonen, moet het personeel voldoende kleding meenemen om (hopelijk) mee te kunnen gaan tot ze terugkeren naar de aarde.

Robert Markowitz/NASA

Hoewel de astronauten hun kleding dagelijks wisselen, worden ze zo rijp dat ze er weinig moeite mee hebben om hun ondergoed te laten liggen. c.s. verbranden in de atmosfeer van de aarde in een terugkerend onbemand vrachtschip. Dit is al erg genoeg, maar bemanningsleden die ruimtewandelingen maken, hebben niet alleen te maken met ongewassen persoonlijke kleding, maar ook met kledingstukken die ze moeten delen.

Om specifiek te zijn: het probleem is het Liquid Cooling and Ventilation Garment (LCVG). Dit wordt gedragen met het NASA-ruimtepak genaamd de External Mobility Unit (EMU), dat oorspronkelijk werd ontwikkeld voor het Space Shuttle-programma, en nu standaarduitrusting is op het ruimtestation.

De EMU bestaat uit verschillende componenten in verschillende maten, die kunnen worden verwisseld zodat ze geschikt zijn voor individuele astronauten. Daaronder krijgt elke astronaut een wegwerpbaar kledingstuk met maximaal absorptievermogen, wat een beleefd eufemisme is voor een luier voor volwassenen, en een persoonlijk thermisch comfortonderkledingstuk om schuren te voorkomen.

OeWF

Helaas is een essentieel onderdeel van het ruimtepak de LCVG. Dit wordt over het ondergoed gedragen en is een nauwsluitende, losgeweven jumpsuit, gevoerd met plastic buizen om water te laten circuleren dat wordt gekoeld of verwarmd om de astronaut veilig en comfortabel te houden. Dit kledingstuk is zo efficiënt dat het gemakkelijk 4,000 BTU/uur (1,000 kilocalorieën/uur) kan verwerken, wat overeenkomt met de hitte die wordt gegenereerd door een man van 180 kg die een boom in de tropen omzaagt.

Net als de EMU zelf wordt de LCVG gedeeld door ruimtewandelende astronauten en kan deze alleen worden schoongemaakt door hem voor revisie naar de aarde terug te sturen. Op het ISS betekent dit dat de ruimtepakken een beetje smoezelig kunnen worden, maar bij langere missies op de geplande Deep Space-buitenpost Gateway kan dit oplopen tot het niveau van een regelrecht gevaar voor de gezondheid.

“Ruimtevaarttextiel, vooral als het onderhevig is aan biologische besmetting – bijvoorbeeld ruimtepakondergoed – kan tijdens lange vluchten zowel technische als medische risico’s met zich meebrengen”, zegt ESA-materiaalingenieur Malgorzata Holynska. “We onderzoeken al kandidaat-materialen voor lagen van ruimtepakken, dus dit vroege technologieontwikkelingsproject is een nuttige aanvulling, waarbij we kijken naar kleine bacteriedodende moleculen die nuttig kunnen zijn voor allerlei soorten ruimtevaarttextiel, inclusief interieurs van ruimtepakken.”

OeWF

De standaardmanier om bacteriën in kleding en andere voorwerpen te bestrijden is het gebruik van materialen als koper of zilver. Deze kunnen effectief zijn, maar ze kunnen ook giftig zijn en de neiging hebben om aan te tasten, waardoor hun effectiviteit afneemt. Als alternatief kijkt het twee jaar durende BACTeRMA-project naar secundaire metabolieten, die door bacteriën worden geproduceerd als eindproduct van metabolische processen, maar toch antimicrobiële, antivirale en schimmelwerende eigenschappen hebben.

Het doel is om effectieve metabolieten te vinden en deze te integreren in geschikt textiel. Omdat dit textiel kan worden gebruikt in ruimtepakken tijdens missies op het maanoppervlak, zullen ze tijdens tests niet alleen worden blootgesteld aan transpiratie, maar ook aan gesimuleerd maanstof. Het textiel wordt vervolgens onderworpen aan straling, waardoor de effecten van langdurige opslag in de diepe ruimte worden gesimuleerd.

“Christopher Columbus had scheepsbouwers nodig om zijn reis te kunnen verwezenlijken, en dat is het soort bijdrage dat wij bij de OeWF hopen te leveren”, zegt Seda Özdemir-Fritz Bacterma, projectwetenschapper bij de OeWF. “We zijn geïnteresseerd in de menselijke factoren die betrokken zijn bij toekomstige maan-Mars-missies, dus voeren we ‘analoge astronauten’-simulaties en -analyses uit.”

Bron: ESA

Coinsmart. Beste Bitcoin-beurs in Europa
Bron: https://newatlas.com/space/esa-seeks-hygienic-solution-shared-spacesuit-underwear/