Basic cannabis economie. Overal waar je reefer-gekte tegenkomt, zit er een gebrekkig begrip van de basiseconomie van cannabis achter.

Belanghebbenden op het gebied van de volksgezondheid eisen bijvoorbeeld THC grenzen. Alsof volwassenen die cannabissoorten met een hoog THC-gehalte kiezen, hun vraag eenvoudigweg zullen verschuiven naar soorten met een lager THC-gehalte zodra de volksgezondheid hen vertelt wat hun voorkeuren zouden moeten zijn.

De meeste, zo niet alle overheidsmedewerkers hebben geen kennis van de basiseconomie en dus van de basiseconomie van cannabis.

Laten we dus enkele misvattingen uit de weg ruimen. Laten we eerst beginnen met een betekenis van econoom Thomas Sowell.

“De eerste les van de economie is schaarste: er is nooit genoeg van iets om iedereen die het wil tevreden te stellen. De eerste les van de politiek is om de eerste les van de economie te negeren.”

Politici die de elementaire cannabiseconomie niet begrijpen

De Canadese premier Justin Trudeau legaliseerde cannabis in 2018, drie jaar nadat hij had toegezegd dit te zullen doen.

Vanaf het begin, we hebben wat behandeld Justin Trudeau bedoelde met legalisatie (dwz verzelfstandiging) en wat hij zou moeten doen in plaats daarvan (cannabis uit het wetboek van strafrecht verwijderen en vertrouwen op ons gewoonterecht/gewoontetradities voor regulering).

Maar Justin Trudeau begrijpt de basiseconomie niet, inclusief de basiseconomie van cannabis.

De premier van het trustfonds gelooft dat de federale begrotingen zichzelf in evenwicht houden. Dat economieën groeien “vanuit het hart naar buiten', wat dubbelzinnig moet zijn de creditcard opvoeren.

De oud-dramadocent denkt ook inflatie is geen probleem voor 'families', waar hij naar eigen zeggen om geeft.

Justin Trudeau is een schoolvoorbeeld van een politicus die 'compassie' en wat goed klinkt boven wat werkt. Hij is het type politicus dat schaarste negeert.

Maar het probleem is niet alleen in Canada.

Connecticut probeert bijvoorbeeld tevergeefs THC-limieten af ​​te dwingen. Winkeliers kunnen niet verkopen bloem hoger dan 30% THC; concentraten zijn beperkt tot 60%.

Maar gemakswinkels, benzinestations en CBD-alleen winkels kunnen deze limieten omzeilen door zich te concentreren op delta-8 THC.

Het is duidelijk dat een politicus met een goed begrip van de basiseconomie van cannabis zou verklaren dat THC-limieten een mislukking zijn. Ze zouden een andere manier vinden om mensen te overtuigen om cannabis met een lager THC-gehalte te consumeren. Misschien door een methode te proberen die is gebaseerd op toestemming in plaats van dwang.

Maar democratisch vertegenwoordiger Mike D'Agostino denkt dat het probleem is dat de regels niet streng genoeg zijn. Zoals hij vertelde het Huis, 

Het enige wat we proberen te doen is ervoor te zorgen dat alle producten die in Connecticut met een aanzienlijke hoeveelheid THC worden verkocht, op onze gereguleerde marktplaats worden verkocht via de dispensaria, waar er etiketteringsvereisten zijn, zijn er vereisten per pakket, zijn er vereisten per container.

En het enige dat Fidel Castro probeerde te doen, was een 'nieuwe socialistische man' creëren die alle persoonlijke belangen, doelen en verlangens opzij zou zetten om zijn leven te wijden aan de opbouw van een communistische samenleving.

Het lijkt misschien moeilijk om THC-limieten te vergelijken met het systematisch ontmantelen van de markteconomie voor een utopisch ideaal, maar de principes zijn hetzelfde.

Politici die de basiseconomie van cannabis niet begrijpen, zullen het vernietigen cannabisindustrie voordat het kan gedijen. 

Kijk naar de cannabissector in Canada. Zelfs grote producenten hebben moeite om de criminele accijnsstructuur van de overheid bij te houden.

Politici die de basiseconomie van cannabis niet begrijpen, vormen de grootste bedreiging voor de legalisering van cannabis. De wereld kan nu naar Canada kijken en concluderen: "Ik denk dat legalisering van cannabis niet werkt."

Fundamentele cannabiseconomie in de eetbare markt 

Economie bestudeert oorzaak en gevolg en laat zien wat er gebeurt als je specifieke dingen op specifieke manieren doet. Met basale cannabiseconomie moeten we kijken naar de prikkels die bepaalde beslissingen creëren in plaats van naar de gestelde doelen.

Met andere woorden, gevolgen zijn belangrijker dan intenties.

Canada's bemoeienissen op het gebied van de volksgezondheid zeggen omdat kinderen zich aangetrokken voelen tot cannabis edibles, THC-limieten en andere beperkingen zijn gerechtvaardigd.

Het is gemakkelijk om goede bedoelingen te verklaren en anderen de schuld te geven van de problemen. Maar door de basiseconomie van cannabis te begrijpen, kun je zien hoe Gezondheid CanadaDe strikte eetbare regels van het bedrijf hebben geleid tot contraproductieve, zelfs rampzalige gevolgen.

De Canadese regering heeft de vraag van de consument niet veranderd. Mensen willen nog steeds krachtig eetwaren. De gevolgen zijn geweest

• a) aanhoudende inkomstenstromen voor "illegale" producenten van eetbare producten en;
• b) legale producenten richten zich op krachtige cannabisextracten.

Health Canada ziet de gevolgen van hun acties, maar weigert verantwoordelijkheid te nemen omdat ze de basiseconomie van cannabis niet begrijpen.

Ze brachten een afwijzende verklaring uit "copycat" eetwaren voor cannabis, vooral omdat ze kinderen aanspreken. (Negerend dat geraffineerde suiker over het algemeen verschrikkelijk is voor kinderen of waarmee tieners experimenteren "veilige levering" opioïden in BC Een veel ernstiger probleem dan illegale cannabis eetwaren).

En in plaats van te erkennen dat THC-limieten contraproductief zijn, ze gaan voor krachtige extracten ze overwegen "eetwaren. '

Health Canada zou kunnen beweren dat kinderveilige verpakkingen en THC-limieten noodzakelijk zijn "voor de kinderen". Maar tegelijkertijd klagen ze dat legalisatie en dispensaria in "particulier bezit met winstoogmerk" hebben geleid tot meer ziekenhuisopnames en SEH-bezoeken door kinderen die per ongeluk cannabis hebben gebruikt eetwaren.

Dus wat is het?

Fundamentele cannabiseconomie 

Veel mensen denken dat economie te maken heeft met geld, financiën en bankieren. En dat doet het. Maar in de kern gaat economie, met inbegrip van elementaire cannabiseconomie, over de logica van actie.

Denk aan een schoonmaakploeg die arriveert na een cannabisfestival. Misschien de vuilnis blikjes staan ​​hoog opgestapeld. Cannabiskakkerlakken en verloren parafernalia liggen op de grond. De opruimploeg wordt geconfronteerd met een economisch probleem.

Waar te beginnen? Ze moeten hun schaarse middelen (schoonmaakbenodigdheden en apparatuur), die een alternatief gebruik hebben, toewijzen. Beginnen ze met de badkamers of met het legen van de vuilnis blikjes?

Wellicht een afgedankte gewricht begint een kleine bosbrand. De opruimploeg doet er verstandig aan daar te beginnen.

Het menselijk leven bestaat uit het efficiënt toewijzen van tijd en middelen. Dit is een onontkoombaar feit van de werkelijkheid. 

In dit voorbeeld is er geen geld van eigenaar veranderd en is er geen markt in de traditionele zin. Maar de keuzes van de opruimploeg zijn noodzakelijkerwijs economisch.

Er zijn geen oplossingen. Er zijn alleen wisselwerkingen.

Ja, de volksgezondheid kan THC beperken en kinderveilige neutrale verpakkingen eisen. Maar de wisselwerking stimuleert anderen om een ​​hoog THC-gehalte te produceren eetwaren in verpakkingen die een lust voor het oog zijn.

Waarom moet 'copycat' cannabis eetbaar aantrekkelijk zijn voor kinderen? Mogen volwassenen niet genieten van de marketing van hun favoriete chips-, snoep- en chocolademerken?

Keuzes maken is de kern van de economie. De basiseconomie van cannabis begrijpen, betekent begrijpen dat je de voorkeuren van mensen niet kunt veranderen door het aanbod te beïnvloeden.

Het enige wat je doet is consumenten frustreren en zwarte markten stimuleren. Het is niet zo dat de volksgezondheid probeert te voorkomen dat het publiek getijdencapsules consumeert of aerosolen inademt.

Sterker nog, als ze deze kwesties hardhandig zouden benaderen zoals ze deden met cannabis, zouden ze lobbyen voor de verbod van die goederen. 

Wat zou leiden tot een zwarte markt (of stimuleer op zijn minst alternatieven, zoals de populariteit van synthetische cannabis op plaatsen met strikte cannabis verbod).

Volksgezondheid is een grap

Bemiddelaars op het gebied van de volksgezondheid vragen zich af waarom sommige mensen niet naar hen luisteren.

Stel je voor dat je naar de dokter gaat en hij geeft je financieel advies. Het kan goed financieel advies zijn, maar het is niet hun plaats om het te geven. Niet in die instelling.

Evenzo verwacht ik dat medische professionals voorzichtig en conservatief omgaan met cannabis met een hoog THC-gehalte eetwaren. Ze hebben als “volksgezondheid” alle reden om voorzichtige inzichten en meningen te geven.

Maar het afdwingen van deze opvattingen door middel van overheidswetten is een stap te ver. Het negeert elementaire cannabiseconomie en reduceert individuele volwassenen tot een infantiele staat.

Het werkt ook niet.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoAiStream. Web3 gegevensintelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• De toekomst slaan met Adryenn Ashley. Toegang hier.
• Koop en verkoop aandelen in PRE-IPO-bedrijven met PREIPO®. Toegang hier.
• Bron: https://cannabislifenetwork.com/basic-cannabis-economics/