Het aantreden van de regering Biden zal ongetwijfeld nieuwe aandacht vestigen op de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling in binnen- en buitenland. Joe Biden heeft plannen opgesteld op een reeks van belangrijke gebieden - onder meer milieubescherming, schone energie en raciale gelijkheid - en heeft actie beloofd in zijn eerste 100 dagen als president. Zijn administratie zal een inhaalslag spelen op al deze belangrijke gebieden, en de beste manier om snel vooruitgang te boeken is er een waarover niet genoeg wordt gesproken: het bouwen van samenwerking tussen drie sectoren in elk belangrijk initiatief.

Overheidspartnerschappen zijn niets nieuws, maar ze zijn meestal binair: overheidsinstanties werken samen met non-profitorganisaties of met bedrijven of verzamelen afzonderlijk feedback van elk. Samenwerkingen in alle drie de sectoren zijn minder typisch, maar ze leiden tot beter geïnformeerde, alomvattende oplossingen en bredere ondersteuning.

De duidelijkste manier om de waarde van sectoroverschrijdende samenwerking te illustreren, is door wat er gebeurt als een sector niet aan tafel zit, te contrasteren met wat mogelijk is als alle sectoren aanwezig zijn. De volgende voorbeelden van initiatieven met betrekking tot de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties laten de gevolgen zien van het weglaten of betrekken van belangrijke belanghebbenden - en laten zien hoe de regering Biden het beter kan doen.

Als de non-profitsector niet aan tafel zit: de gemiste kans in Opportunity Zones

De kansenzones van de regering-Trump waren op papier een goed idee, maar waren effectiever in het creëren van enorme belastingvoordelen voor reeds rijke investeerders dan in het creëren van nieuwe banen en economische kansen in gedesinvesteerde gemeenschappen. Dat komt grotendeels doordat gemeenschappen buiten het programmaontwerp en de implementatie werden gelaten, wat ertoe leidde dat kapitaal naar projecten stroomde die niet gericht waren op de behoeften van de gemeenschap en die soms de voorkeur gaven aan gemeenschapsgebruik.

Door samen te werken met de overheid en het bedrijfsleven, hadden gemeenschapsgerichte non-profitorganisaties ervoor kunnen zorgen dat de investeringen rechtvaardige kansen bevorderden en eerder bijdroegen dan waarde uit de gemeenschappen haalden.

Een paar successen laten zien wat mogelijk is: het Economic Equity Network, een pop-up Multiplier-project, creëerde een netwerk van meer dan 300 mensen die zich inzetten voor een rechtvaardige gemeenschapstransformatie en welvaartsopbouw, en bracht hen investeringsmogelijkheden met grote impact in drie steden. Het project hielp de netwerken van vrouwelijke en minderheidsinvesteerders en ondernemers uit te breiden, en bevorderde het gebruik van Opportunity Zone-fondsen, niet alleen voor investeringen in onroerend goed, maar ook om door minderheden en vrouwen geleide bedrijven op te schalen.

De duidelijkste manier om de waarde van sectoroverschrijdende samenwerking te illustreren, is door wat er gebeurt als een sector niet aan tafel zit, te contrasteren met wat mogelijk is als alle sectoren aanwezig zijn.

Op weg naar 2021 is de nationale organisatie voor gemeenschapsontwikkeling LISC samenwerken met het lokale investeringsplatform Blueprint Local voor projecten in het zuidoosten die leningen voor kleine bedrijven, federale programma's en gemeenschapsplannen zullen afstemmen om de rijkdom van de gemeenschap op te bouwen.

De Biden-administratie heeft aangegeven ondersteuning te bieden voor Opportunity Zones en de noodzaak van oplossingen te erkennen. De eerste actie zou moeten zijn om naar deze modellen te kijken en het programma te herstructureren met een nieuwe prioriteit: gemeenschapsgewortelde organisaties samenbrengen met investeerders die zich inzetten voor het creëren van zowel publieke als private opbrengsten.

Als de sector met winstoogmerk niet aan tafel zit: de zijlijn van duurzame visserij

Milieu-ngo's lobbyen voor het 30 × 30-initiatief om tegen 30 2030 procent van de oceaanhabitat in de wereld te behouden, en de regering-Biden omarmt dat doel.

Klinkt goed, toch? Het probleem is dat de wetgeving aan dek is ontstaan ​​zonder betekenisvolle input van de kleinschalige vissers die hebben bijgedragen aan het maken van de Amerikaanse visserij tot de meest duurzame ter wereld. Dit voorstel zou de commerciële visserij in ten minste 30 procent van de zeegebieden van de VS verbieden, het succesvolle visserijbeheersysteem teniet doen, kustgemeenschappen schaden en de toegang van de consument tot duurzame lokale zeevruchten afsnijden. Het eindresultaat zou kunnen zijn dat de invoer over lange afstanden uit veel minder duurzame bronnen toeneemt.

Vergelijk dat eens met een voorbeeld van wat er kan gebeuren als alle drie de sectoren samenwerken: het non-profitprogramma Vang samen werkt samen met vissersgemeenschappen om vergunningbanken in gemeenschapsbezit te creëren en op te zetten, die visserijquota kopen (rechten op een bepaald percentage van de vangst in een visserij) en die quota vervolgens tegen betaalbare tarieven verhuren aan lokale visserijbedrijven.

Het middelpunt van het programma is een door de stichting ondersteund fonds voor doorlopende leningen dat de vergunningbanken kapitaliseert en gemeenschappen in staat stelt te investeren in verhandelbare quota. Dat maakt het voor kleinschalige visserijbedrijven gemakkelijker om toegang te krijgen tot kapitaal en te concurreren met grotere spelers om de mogelijkheid om in hun eigen lokale wateren te vissen.

Tot nu toe heeft het Catch Together-team geholpen bij het financieren van quota-acquisities en leasing in Alaska, de Golf van Mexico en New England. Het doel is om een ​​landelijk netwerk van vissers van de volgende generatie op te bouwen die sterke voorstanders zijn van duurzame visserij en oceaanbeheer.

Dit netwerk en andere lokale vissers - vooral inheemse vissersgemeenschappen - verdienen een plaats aan tafel om uit te leggen hoe hun duurzame visserijtechnieken bijdragen aan klimaatbestendigheid en -behoud. Door aan te dringen op samenwerkingsbenaderingen zoals het Catch Together-model, zou de administratie van Biden ervoor kunnen zorgen dat de inspanningen om de schade veroorzaakt door grootschalige visserij te beperken, de verantwoordelijke kleine vissers niet ondermijnen. Het is mogelijk om de 30 × 30-doelen te bereiken door samen te werken met vissersgemeenschappen - in feite is dat misschien de enige manier waarop het zal gebeuren.

Als de overheid zich onder de tafel verstopt: een energiespeler blokkeert hernieuwbare energie

Inwoners van de Pacific Northwest en dieren in het wild worden gevangen in de greep van een zelffinancierende federale machtsmarketingentiteit die vasthoudt aan een verouderd model dat consumenten dwingt om duurdere, minder milieuvriendelijke energie te kopen. De Bonneville Power Administration (BPA) produceert zogenaamd schone hydro-elektrische energie uit de dammen die het bezit, maar dat is het ook hoge onderhouds- en dure infrastructuur beschadigt zalmhabitat en produceert duurdere energie dan zonne- en windinstallaties.

BPA heeft ondanks deze tekorten de status quo gehandhaafd door milieu-ngo's te pacificeren met financiering om milieuoplossingen te ontwikkelen (die geen kans hebben om te werken tenzij de dammen naar beneden komen) en door haar controle over het net te gebruiken om goedkopere, groenere hernieuwbare energie uit de markt te houden .

Een andere rode draad loopt door de succesverhalen: wetenschap, wetenschappers en diverse perspectieven.

In dit geval is een openbare instantie in wezen schurkenstaten geworden en heeft ze haar monopolistische macht gebruikt om haar eigen vermeende belangen te bevoordelen. Samenwerking met de non-profit- en for-profitsector zou oplossingen kunnen creëren die het algemeen belang dienen, maar noch het Department of Energy (de opzichter van de BPA), noch het Congres zijn aan tafel gekomen om dit te eisen.

Colombia Rediviva, een netwerk van burgeractivisten, werkt eraan om dat te veranderen door congresleden te betrekken bij een plan om het elektriciteitsnet in de Pacific Northwest opnieuw uit te vinden en zalm terug te brengen naar de Columbia River. Een van de aandachtspunten is het bevrijden van ngo's om onafhankelijke stemmen te zijn door de controle over natuurbeschermingsfondsen te verschuiven naar een andere overheidsinstantie (zodat de BPA hun activiteiten niet financiert). Een andere is het opbouwen van steun voor nieuwere, betere, schone energievoorraden door onderzoek te delen waaruit blijkt dat het slopen van dammen zowel goedkopere energie als meer banen zou opleveren.

De administratie van Biden kan de vooruitgang in de Pacific Northwest en op het gebied van schone energiedoelstellingen op nationaal niveau bevorderen door de overheid voor innovatie te plaatsen en de prikkels van de spelers af te stemmen op het algemeen belang.

Als iedereen aan tafel zit: de opkomst van de eerste COXNUMX-neutrale Amerikaanse stad

Menlo Park, Californië, is op weg om de eerste koolstofneutrale stad in de VS te worden, dankzij Menlo vonk's werk om belanghebbenden te activeren bij het nastreven van die visie. Het non-profitprogramma heeft samengewerkt met de lokale overheid, bedrijven, inwoners en experts om bewezen duurzaamheidsmaatregelen in te voeren die niet alleen zijn ontworpen om de COXNUMX-uitstoot van de Silicon Valley-hub te verminderen, maar ook om de welvaart van de hele gemeenschap te vergroten.

Menlo Spark creëerde een community-buy-in voor het koolstofneutrale initiatief door te schetsen hoe Menlo Park hierdoor economisch zou kunnen blijven gedijen. Deze ondersteuning bracht ook het bedrijfsleven en de overheid aan boord.

De stad heeft baanbrekende codes aangenomen die vereisen dat alle nieuwe gebouwen volledig op elektriciteit werken, en de Menlo Spark-coalitie spoorde andere Silicon Valley-steden aan om hetzelfde te doen, wat een regionaal effect creëerde. De coalitie heeft ook 20 steden gekatalyseerd om zich in te zetten om tegen 100 2021 procent koolstofvrije stroom voor alle klanten na te streven. , de Menlo Green Challenge voor huishoudens en leermiddelen dragen allemaal bij aan vooruitgang. 

Dit voorbeeld illustreert een belangrijk voordeel van het betrekken van alle sectoren bij het gesprek: de non-profitsector is zeer bedreven in het opnemen van de pols van een gemeenschap en het bedenken van effectieve manieren om steun te krijgen van alle sectoren voor innovatieve ideeën. De klimaatagenda van Biden vereist steun van alle sectoren om te slagen, en de administratie moet de non-profitsector centreren als een waardevolle partner bij het opbouwen van gemeenschapsondersteuning.

Het resultaat: we hebben grotere tafels nodig

Zoals de bovenstaande voorbeelden illustreren, is engagement in drie sectoren cruciaal. En een andere rode draad loopt door de succesverhalen: wetenschap, wetenschappers en diverse perspectieven. Biden heeft al stappen gezet met de cruciale taak om wetenschappelijke beoordelingen en lopend onderzoek terug te brengen naar de beleidsvorming, maar er is nog veel in te halen op dit gebied. Tegelijkertijd moeten we er zeker van zijn dat we een echte dwarsdoorsnede van de gemeenschap betrekken bij initiatieven die ons allemaal aangaan.

De Nationaal netwerk voor wetenschapsbeleid beantwoordt aan beide behoeften: dit netwerk stimuleert jonge wetenschappers om een ​​actieve rol te spelen bij de beleidsvorming op alle overheidsniveaus. Het richt zich ook op raciale rechtvaardigheid en diversiteit in de wetenschap, met initiatieven om vrouwen en mensen van kleur en model inclusieve en succesvolle wetenschapscommunicatie te promoten.

De juiste mensen aan tafel hebben is de essentiële eerste stap in het creëren van duurzame oplossingen voor onze langlopende ecologische en sociale uitdagingen. Dat betekent dat we alle drie de sectoren moeten betrekken, een dwarsdoorsnede van onze gemeenschappen en wetenschappelijke adviseurs die zelf verschillende perspectieven vertegenwoordigen en zich inzetten voor de vertaling van wetenschap in beleid.

Kortom, we hebben grotere tafels nodig waar iedereen aan kan zitten. De administratie van Biden doet er verstandig aan dit principe in haar beleidsagenda op te nemen. Dat is hoe het Biden's doel om Amerika te verenigen echt zal bereiken.

Bron: https://www.greenbiz.com/article/one-key-moving-biden-agenda-bring-all-three-sectors-table