8% jaarlijkse inflatie voor een startup betekent elk jaar een maand landingsbaan verliezen.

Koopkrachterosie van deze omvang kan oprichters met aanzienlijke kasposities verleiden om risicovollere manieren te verkennen om rendement te genereren.

Halverwege de jaren 2000 investeerden veel startups hun overtollige kasreserves in instrumenten genaamd Effecten veilingtarief. ARS produceerde een gestage stroom van rentebetalingen, zoals spaarrekeningen, met een hoger rendement.

In februari 2008, de ARS-markt in beslag genomen. Startups die hun ARS's wilden verkopen om burn te financieren, hadden pech: niemand zou ze kopen. Runways zijn drastisch ingekort vanwege de illiquiditeit van de markt.

De wereldwijde financiële crisis volgde. Lehman failliet verklaard. De investeringen in durfkapitaal daalden met 40%, waardoor een andere zuurstofbron bijna werd gehalveerd.

Uiteindelijk onderzocht de SEC de vier investeringsbanken, die ARS's verkochten en hen dwongen deze effecten tegen de nominale waarde terug te kopen.

Vanwege de massale fondsenwervingsgolven van de afgelopen jaren, bevinden veel bedrijven zich met aanzienlijke kassaldi die zich afvragen of ze rendement moeten najagen om inflatie af te wenden.

Miljoenen investeren met een hoger rendement kan de kosten van een paar werknemers compenseren of de levensduur van een bedrijf met een maand of twee of drie verlengen.

Hoewel deze voordelen aantrekkelijk kunnen zijn, vooral in een omgeving waar inflatie de start- en landingsbaan kan uithollen, blijft de liquiditeit van investeringen de kritische overweging.

Het punt van het aantrekken van durfkapitaal is om geld te hebben wanneer het bedrijf het nodig heeft. Wanneer u een treasurybeheerplan bekrachtigt, is het verstandig om ten minste 12-24 maanden landingsbaan bij de hand te houden voor het geval dat.