Op het eerste gezicht lijkt de afhankelijkheid van Ecuador van hydro-elektrische projecten de belofte na te komen die in de grondwet van 2008 is gedaan. Dit document onderschrijft de federale steun voor de goedkeuring van schone energie in artikel 15, waarin staat: "De staat bevordert, in de publieke en private sector, het gebruik van milieuvriendelijke schone technologieën en niet-vervuilende en weinig impact hebbende alternatieve energiebronnen." Vanaf 2021 meldde het Ecuadoraanse ministerie van Energie dat 92% van de elektriciteitsopwekking afkomstig was van waterkrachtcentrales, waarvan er 16 in het hele land zijn.

Het land blijft werken aan het doel van een groene economie, met een Masterplan Elektriciteit 2031 dat vraagt ​​om 500 MW combinatie van schone energieprojecten in het hele land. Echter, Het Masterplan Elektrificatie 2013–2022 (Plan Maestro de Electricidad) maakte duidelijk dat deze hernieuwbare projecten gericht zouden blijven op waterkrachtcentrales. Dit plan keurde 25 waterkrachtprojecten goed die naar verwachting in totaal 4.2 GW (gigawatt) aan nieuwe capaciteit zullen opleveren tegen 2022. Ter vergelijking: dit plan wees slechts 217 MW (megawatt) voor "zonne-, wind- en andere niet-conventionele hernieuwbare energiebronnen. '

Deze toewijding aan waterkracht creëerde een markt voor hernieuwbare energie waarin wind-, zonne- en andere projecten voor hernieuwbare energie deel uitmaken slechts 1% van de elektriciteitsproductie. Ondanks dat het land de thuisbasis is van drie grootschalige zonneparken en drie windenergielocaties, is Ecuador wanhopig afhankelijk van zijn waterkrachtcentrales. De gevaren van te zwaar investeren in waterkracht worden duidelijk wanneer we de Coca Codo Sinclair Power Plant als casestudy gebruiken. Met een kostprijs van meer dan $ 3.2 miljard en de bouw die meer dan 16 jaar geleden begon, hoopte de regering destijds dat deze centrale zou dienen om een ​​nieuwe golf van energie aan te drijven. industrialisatie in Ecuador. De eerste onderzoeken die in 1992 werden uitgevoerd om de haalbaarheid te bevestigen, bleken echter ontoereikend, en Luis Torres, een in Quito gevestigde geoloog en adviseur, beweert dat "Tot op heden ontbreekt het de energiecentrale aan kwetsbaarheid en risico'sstudies.” Het gebrek aan inzicht in de milieu-impact van dit project wordt onderstreept door de erosie van de Coca-rivier.

Coca Codo Sinclair waterkrachtcentrale, met dank aan Ministerio de Turismo Ecuador, via Flickr (CC BY-SA 2.0)

De erosie die optrad als gevolg van het uitdrogen van de San Rafael-waterval in februari 2020 bedreigt het omleidingsreservoir en vereist een risicobeoordeling voor de fabriek. Zoals Fabricio Yépez, een professor civiele techniek in Quito, betoogde: "Dit type project vereist technische beslissingen om te voorkomen dat er miljoenen verliezen worden geleden.” Een land als Ecuador, dat afhankelijk is van buitenlands kapitaal voor investeringen in schone energie, moet op zijn hoede zijn voor projecten in het land die voortdurend middelen uitputten zonder de verwachte output te leveren. De strijd met de centrale houdt niet op met bezorgdheid over het milieu, aangezien de Corporación Eléctrica del Ecuador (Celec) op 15 juli 2022 juridische stappen heeft ondernomen tegen de inspecteur van de Coca Codo Sinclair waterkrachtcentrale. Celec beweert dat deze inspecteur het heeft goedgekeurd de ontvangst van apparatuur van de fabriek ondanks defecten.

Coca Codo is niet het enige voorbeeld van waterkrachtcentrales die te maken hebben met vertragingen en infrastructuurproblemen. Tussen 2020 en 2022 is er slechts één waterkrachtcentrale online gekomen. Het Toachi Pilatón-project, dat 254.4 MW aan stroomcapaciteit zou moeten leveren, heeft slechts één van zijn drie centrales ingehuldigd. 13 jaar achter op schemae. Vanaf april 2022 heeft dit project $ 920 miljoen gekost en een fractie van de verwachte energie opgeleverd.

Hoewel de problemen waarmee waterkrachtcentrales gepaard gaan, ertoe leiden dat de beloofde elektriciteit in heel Ecuador niet wordt geleverd, kan de zilveren voering een verbintenis zijn tot voorheen onderbenutte energiebronnen. Op 30 april 2022 keurde de president van Ecuador, Guillermo Lasso, het Villonaco III Wind Project goed, dat de grootste windenergiecentrale in Ecuador zal worden. Deze fabriek vereiste $ 181 miljoen aan investeringen, allemaal afkomstig van directe buitenlandse investeerders. Een rapport van Mordor Intelligence verwachtte ook een jaarlijks groeipercentage van de zonne-energie van 12% tussen 2019-2028. Het is echter vermeldenswaard dat zonne- en windprojecten, waaronder de projecten Villonaco Wind en Aromo Solar, die in december 2020 werden toegekend, geen bouwcontracten hebben getekend. In vergelijking met het decennium van vertragingen waarmee hydro-elektrische initiatieven worden geconfronteerd, hebben deze nieuwe hernieuwbare bronnen echter het potentieel om zichzelf te versterken als toekomstige bronnen van elektriciteitsopwekking.

Ecuador heeft naar schatting 660 MW aan zonne-energiecapaciteit. Met de aanzienlijke daling van de kosten van zonnepanelen is de haalbaarheid van investeringen in zonne-energie in Ecuador aanzienlijk toegenomen. Juan Peralta, een specialist in hernieuwbare energie en hoogleraar werktuigbouwkunde in Quito, is van mening dat zonne-energie de overhand heeft op zowel wind als waterkracht bij toekomstige investeringen en installatie vanwege de locatie, eenvoud van implementatie en lagere kostens.

Wind zou ook een bron van duurzame en consistente energie kunnen zijn voor onderbenutte gebieden in Ecuador. Er is een geschat windpotentieel op korte termijn van 884 MW, die zou kunnen worden gebruikt in bergachtige streken zoals Cotopaxi en Chimborazo. Dit onderstreept eerdere zorgen over waterkracht. Met de moeilijkheid om waterkrachtcentrales te installeren en de hoge kosten om centrales te installeren op moeilijk bereikbare locaties, worden de locaties die de voorkeur hebben voor installatie al gebruikt. De huidige waterkrachtcentrales staan ​​voornamelijk in het oosten van het land, langs het Andesgebergte. Peralta is van mening dat de resterende locaties die haalbaar zijn voor waterkracht zich in de Amazone bevinden, wat extra kosten en installatieproblemen met zich meebrengt.

Het lijdt geen twijfel dat waterkracht goed is geweest voor Ecuador. Het diversifiëren van de energie die in Ecuador wordt gebruikt, zou het land echter kunnen voorbereiden op de gevolgen van klimaatverandering. Net zo Rafaël Soria, betoogde een onderzoeker en professor aan de Universidad San Francisco de Quito: “Het idee is om de energiemix te diversifiëren om niet afhankelijk te zijn van een enkele bron die kan worden op lange termijn beïnvloed door klimaatverandering.” In het geval van waterkracht betekent dat water; en zoals we hebben gezien in het geval van het Coca Codo-project, is dit een zeer reële bedreiging aangezien Ecuador momenteel in droogte verkeert. Door energiebronnen te diversifiëren, kan Ecuador een verzekering bieden tegen de problemen die ontstaan ​​wanneer het te afhankelijk is van waterkracht.

Uitgelichte foto: CocaCodo Sinclair, met dank aan Ministerio de Turismo Ecuador, via Flickr (CC BY-SA 2.0)

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://cleantechnica.com/2023/02/03/ecuador-needs-to-expand-beyond-hydroelectric-power/