En nog een andere first-person rogue-lite bereidt zich voor om de strijd aan te gaan. Doodzonde bevat veel van de verwachte kenmerken van het genre, maar het heeft verschillende dingen die het onderscheiden. Het eerste verschil dat er echt uitspringt, is de kunststijl. Omgevingen zijn gedempt en nors, en vijanden zijn solide uitbarstingen van blauw in een ietwat monochrome wereld. Maar het spel wordt ook voornamelijk gevochten met melee wapens. Bovendien nemen vijanden geen schade op in de gebruikelijke zin, maar op een manier die meer lijkt op Eeuwige duisternis. Omdat dit spel echter first person is, hoef je natuurlijk niet vast te houden om de ledematen van je vijand af te snijden - maar het is de enige manier om ze te doden.

Elke run van Doodzonde begint je buiten een kerker, en je moet vechten om te overleven. Bij het verslaan van vijanden wordt er geld gedropt dat blijft nadat je sterft en een nieuwe run begint. Als je 2,000 valuta uitgeeft, krijg je drie items, maar je kunt er maar één uitrusten. De andere twee worden vernietigd. Er zijn ook extra items te vinden tijdens het verkennen. Kisten en vernietigbare objecten bevatten uitrustingsstukken die allemaal hun eigen attributen hebben. Polijstende verdediging, snelheid, gezondheid, noem maar op. Ik ben niet erg ver gekomen in het spel, maar ik heb een knutselaambeeld ontgrendeld.

Gevechten en overleven zijn de belangrijkste elementen van Doodzonde. Je begint met een eenvoudig zwaard, maar er zijn ook andere wapensoorten zoals bijlen, hakmessen en magische staven. Er kunnen twee wapens tegelijk worden gedragen. Zowel wapens als bepantsering verslechteren na verloop van tijd, maar ze kunnen worden gerepareerd met een blauw drankje. Wat betreft je gezondheid, die wordt bijgevuld door een rood drankje te gebruiken.

De algemene spelstroom laat je verder afdalen in de kerker. Een rood handpictogram wijst naar schakelaars die moeten worden ingedrukt om de weg te openen naar trappen die naar beneden leiden. Vallen zoals spijkers en roterende palen met spijkers dwingen een zekere mate van voorzichtigheid af tijdens het bewegen over de niveaus.

Je mag mijn benen hebben, laat mijn hoofd gewoon met rust

Hoewel het gevecht interessant is, is het momenteel een beetje onhandig. De linkermuisknop zwaait met je wapen; vasthouden en vervolgens loslaten zorgt voor een sterke aanval. Je kunt ook vijanden schoppen en er snel op afstormen, terwijl je tegelijkertijd halve wapenschade aanricht. Zwaaien met je wapen na het trappen resulteert ook in een sterke aanval. Je kunt ook vijandelijke aanvallen pareren, waardoor je volgende zwaai ook in een sterke aanval verandert. Normaal gesproken kun je een vijand verdoven door ze te raken, maar je moet wel op de ledematen en hoofden van vijanden richten. Er is iets verontrustends en een beetje dwaas aan het afhakken van de benen van een vijand, om ze vervolgens op de boomstronken te zien rondhuppelen voordat je de genadeslag toedient door hun hoofd eraf te snijden.

ik vind Doodzonde aantrekkelijk, maar het heeft zijn evenwichtsproblemen. Toen ik het vierde niveau bereikte, ging ik een kamer binnen waar een groot aantal vijanden spawnde. Dit was prima, maar mijn karakter bleef binnen een seconde van volledige gezondheid naar volledig dood gaan. Ik weet niet eens zeker wat er is gebeurd. Het ene moment vecht ik tegen vijanden, het volgende is het game over. Ik neem aan dat het meerdere vijanden zijn die me tegelijk raken, maar het voelt vreselijk. Ik heb niet eens tijd om te genezen als dit gebeurt, waardoor de drankjes nutteloos kunnen aanvoelen. Toch, met een beetje werk, denk ik dat de game dat zal doen vorm omhoog om een ​​redelijk meeslepende rogue-lite te zijn die meer dan genoeg unieke charmes heeft om een ​​goede mate van genegenheid op te wekken.

Bron: https://www.pcinvasion.com/mortal-sin-preview-to-live-is-to-die/