Gelukkig geen aansluiting op een bepaald tv-programma uit de jaren 90 met in de hoofdrol hij-die-niet-genoemd zal worden, Animal Hospital is veel leuker dan dat. Het is de kans om te zien hoe het is om dierenarts te zijn, zonder de acht jaar medische opleiding die eraan voorafgaat.

Dierenziekenhuis heeft een echt raar verhaal dat al het doorlichten excuseert. U heeft een dierenkliniek geërfd van uw inmiddels overleden grootmoeder. Je bent een gekwalificeerde dierenarts, dus dat is niet zo bizar. Het vreemde is dat naarmate het verhaal zich ontwikkelt, het duidelijk wordt dat je misschien een veronderstelling hebt gemaakt: je hebt de sleutel van de kliniek gekregen van iemand anders. anders dan je grootmoeder. En die persoon laat glitters achter in de kamers, en kan wel of niet een mens zijn...

Eerlijk gezegd was de opeenstapeling van belachelijkheid een van de redenen waarom we Animal Hospital bleven spelen (hoewel het op frustrerende wijze het verhaal naar je toe druppelt, waarbij een bepaalde git weigert weetjes te onthullen). Meer over oma te weten komen was gewoon te sappig.

Het is natuurlijk een excuus om thermometers in de bodem te duwen. Animal Hospital heeft een doodeenvoudige structuur: het spel is opgedeeld in dagen en op elk van die dagen komen zieke dieren langs. De bel gaat, wat een indicatie is dat u naar de lobby moet reizen en uw volgende patiënt moet ontmoeten.

Animal Hospital is heerlijk excentriek over deze stap. Dieren komen uit zichzelf opdagen, gaan naar het bureau toe en vragen om uw hulp. Het zijn ook niet alleen maar pups en kittens. Binnenkort verdrink je in ocelotten, tamarins en lama's. Dit is verre van een simulatie uit de echte wereld, en we zijn er allemaal voor.

Ze wachten heel beleefd één voor één. Accepteer ze en u wordt onmiddellijk naar een afdeling gebracht. Animal Hospital is erg goed in het wegnemen van het makework: er hoeft heel weinig van de ene plaats naar de andere te worden gereisd, ook al is er een vol ziekenhuis om te verkennen. Het zal je teleporteren met een zwaai van zijn toverstok.

Elk dier heeft zijn probleem om te onderscheiden en op te lossen. Dit neemt de vorm aan van een proces: vaker wel dan niet is de eerste stap het gebruik van de stethoscoop. Hierdoor wordt automatisch de prognose zichtbaar. Vervolgens doorloopt u een aantal behandelingen, die allemaal verband houden met de ziekte. Voor luizen moet je het dier rondbewegen zodat je kunt zien dat het terug is. Vervolgens gebruik je een vergrootglas om de luizen te spotten. Tenslotte breng je wat lotion aan en -bang- de luizen zijn verdwenen.

We hebben een flink aantal van de Imagine-simulaties en games gespeeld zoals Dierenarts, waar dit op lijkt, maar er zijn enkele belangrijke verschillen. Eén daarvan is dat de acties schokkend eenvoudig zijn. Het meest ingewikkelde dat je kunt doen, is een schuifregelaar op een weegmachine verplaatsen totdat deze in evenwicht is. De overgrote meerderheid van de acties bestaat uit een tik op de A-knop of een beweging van de analoge stick in één richting. Zelfs voor dit merk van My First Simulation is het vrij van complicaties.

Ook zijn er vrijwel geen keuzes te maken. Je stelt de diagnose niet zelf, en je kiest ook geen medicijnen uit een overvloed aan mogelijkheden. Het is onmogelijk om te falen, en je volgt slechts een proces. Toegankelijkheid voor alle leeftijden is hier duidelijk het mantra. De prioriteit van Animal Hospital is ervoor te zorgen dat niemand achterblijft. 

De lakmoesproef voor die aanpak is kinderen laten spelen. Onze achtjarige probeerde het en gaf het na ongeveer twintig minuten op. Het was te gemakkelijk voor haar. In haar woorden 'het is steeds weer hetzelfde', en ze heeft geen ongelijk. Er schuilt namelijk nog een derde verrassing in deze behandelingen: hoewel je misschien roos, hartziekten of snijwonden behandelt, zijn de acties en knoppen die je voor elke behandeling indrukt allemaal opmerkelijk vergelijkbaar.

Het contrapunt is dat het iets rustgevends heeft om deze processen te volgen. Ze zijn misschien niet betrokken of gevarieerd, maar ze zijn hersenloos, en dat kan tot een trance-achtige toestand leiden terwijl je alpaca na alpaca geneest. We komen nog steeds terug naar het Dierenziekenhuis om nog een paar donzige patiënten te genezen, en we hebben eigenlijk geen ander excuus dan 'het is ontspannend'.

Wij waren minder gecharmeerd van de overnachtingen. Meer zieke of getraumatiseerde dieren zullen op een van uw afdelingen moeten verblijven, en – om het grote geld te verdienen – moet u ervoor zorgen dat er goed voor ze wordt gezorgd. Je moet ze wassen, water geven, behandelen, voeren en knuffelen om volle sterren te krijgen, en dat moet per dier gebeuren. Als je aan het einde van het spel vier afdelingen hebt, is het een hele klus. Niet dat we een luiaard met droevige ogen niet wilden helpen: het werd gewoon elke dag na de vierde saai.

Er zijn enkele vreemde eigenaardigheden aan deze overnachtingen die in toekomstige patch-opmerkingen kunnen worden gladgestreken. Als een dier naar een afdeling verhuist waar eerder een ander dier heeft gehuisvest, krijgt het dier ook zijn eten voorgeschoteld. Je kunt het eten niet weggooien, dus blijft een maki achter met hondenvoer in zijn bakje, terwijl er voorheen bijvoorbeeld een poedel in zat. Je krijgt één ster voor het goed voeren van het dier, en daar kun je niets aan doen.

Missies maken je af en toe wakker en vragen je om deel te nemen aan de uiterst beperkte aanpassingssystemen van de game (met hotspots kun je boekenkasten en vloerkleden neerlaten). Deze missies brengen je naar een hoger niveau, waardoor meer kamers en patiënten worden ontgrendeld. Binnenkort ga je röntgenfoto's en echo's maken van steeds vreemdere dieren. We weten niet zeker waar het ziekenhuis zich bevindt, als het net zo waarschijnlijk is dat luiaards en pony's opduiken voor een doorntrek.

Deze aanvullende systemen stellen niet veel voor. Het is mogelijk om het terrein te verkennen om munten en pakjes medicijnen te vinden (oh geweldig, we hebben wat antibiotica achter de hyacinten gevonden!), maar het duurt te lang en is niet lonend genoeg om het de moeite waard te maken. De aanpassingen zijn puur cosmetisch en de missies houden nauwlettend in de gaten wat je wel of niet kunt ontgrendelen. Het draait dus allemaal om die patiëntenloopband. Ga door en blijf genezen.

We zijn in conflict over Animal Hospital. We zouden zeggen dat onze dochter de kerngroep was, maar ze liet zich daar vrijwel onmiddellijk van afbrengen. Het is te timide, bang dat de jongere spelers tegen een muur botsen en eruit stuiteren, waardoor alle obstakels worden verwijderd. Het resultaat betekent een gebrek aan variatie, strategie of interesse. Het is bijna onvergeeflijk dat een wolf met een hartziekte vrijwel op dezelfde manier wordt behandeld als een kitten met roos.

We zijn in conflict omdat we het ding blijven spelen. Ondanks zijn gebreken en verlegenheid vinden we het gezellig. We zetten het af en toe op, omdat we te maken hebben met de rijen dieren, in een poging de wachttijden van de NHS te verslaan. Misschien zaten we gewoon vastgelijmd aan waar het eigenzinnige verhaal vervolgens naartoe ging.

Beschouw het als een waarschuwing: als je op zoek bent naar een diepgaande simulatie, of iets dat beginnende dierenartsen aan een boekje gekluisterd houdt, dan zal Animal Hospital je niet tevreden stellen. Maar als jij het soort speler bent dat verdwaalt in eenvoudige routines en urenlang bezig is met eenvoudige processen, dan is er iets op onverklaarbare wijze verslavend aan Animal Hospital. Misschien wij zijn degenen die behandeling nodig hebben.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/animal-hospital-review/