Waterkracht, van oudsher een van Afrika's belangrijkste elektriciteitsbronnen, zal snel aan belang afnemen en zijn positie afstaan ​​aan zonne-energie. De aantrekkelijkheid van nieuwe waterkrachtcentrales neemt snel af, zowel vanwege het toenemende economische concurrentievermogen van zonnepanelen als vanwege de steeds onzekerder wordende effecten van klimaatverandering op rivierstromen. Het merendeel van de nieuwe dammen die in heel Afrika worden voorgesteld, zou daarom waarschijnlijk nooit gebouwd moeten worden, suggereert een nieuwe studie gepubliceerd in Wetenschap.

Overvloedige regenval, enorme kloven, enorme watervallen: de geografie van Afrika heeft alle elementen voor het produceren van elektriciteit uit rivierstromen. Decennia lang vertrouwen veel Afrikaanse landen op waterkracht voor de opwekking van elektriciteit, inclusief projecten die evenveel ontzag als controverse wekken. Denk maar aan het Voltameer in Ghana, het grootste kunstmatige meer ter wereld; de Grand Ethiopische Renaissance Dam, het vlaggenschipproject van Ethiopië om miljoenen burgers toegang tot elektriciteit te bieden; of de droom van DR Congo om de Grand Inga-fabriek te bouwen, waarvan sommigen beweren dat deze “heel Afrika zou kunnen verlichten”. En de stemmen die pleiten voor meer van hetzelfde zijn krachtig: naar schatting heeft Afrika nauwelijks 10% van zijn waterkrachtpotentieel benut.

Maar is het een slim idee om plannen te maken voor honderden nieuwe waterkrachtdammen in heel Afrika? Uit een nieuw onderzoek van wetenschappers uit Italië, Oostenrijk, Ethiopië en België blijkt dat dit misschien niet het geval is. De studie maakte gebruik van een gedetailleerd energiemodel om te onderzoeken welke combinatie van energiebronnen het meest kosteneffectief zou zijn voor Afrikaanse landen om tot 2050 aan hun stijgende vraag te voldoen – waarbij waterkracht wordt vergeleken met zonne-energie, windenergie, steenkool, aardgas, kernenergie en andere. Met ongekende details heeft de studie elke mogelijke toekomstige waterkrachtcentrale in Afrika individueel bekeken – met zijn eigen opslaggrootte, rivierstromingsprofiel en wisselwerking met andere waterkrachtdammen.

“Het unieke aan onze studie is dat we elke afzonderlijke waterkrachtcentrale in Afrika individueel modelleren – zowel bestaande als toekomstige kandidaten”, legt Dr. Angelo Carlino, hoofdauteur van de studie, uit. “Op deze manier kan ons model vaststellen welke centrales een slimme investering zouden kunnen zijn en welke waarschijnlijk niet gebouwd zouden moeten worden.”

Als we alle cijfers bij elkaar optellen, ontstaat er een ontnuchterend beeld van de toekomst van waterkracht in Afrika. Uit het onderzoek blijkt dat tot 67% van de mogelijke toekomstige waterkrachtcentrales in Afrika de investering misschien niet waard is. Dit komt vooral omdat waterkracht binnenkort grotendeels niet meer in staat zal zijn om economisch te concurreren met zonne-energie en (in mindere mate) windenergie, waarvan de kosten de afgelopen tien jaar met ongekende snelheid zijn gedaald.

Bovendien zouden de effecten van langdurige droogtes op waterkracht, die waarschijnlijk zullen verergeren als gevolg van de klimaatverandering, moeten worden verzacht door middel van extra investeringen. “Dit is nog een reden waarom zonne-energie op de lange termijn de aantrekkelijkere technologie zal worden”, zegt Dr. Matthias Wildemeersch, onderzoeker aan het International Institute for Applied Systems Analysis (IIASA) in Oostenrijk en co-auteur van het onderzoek. .

Betekent dit dat het “game over” is voor waterkracht? Niet helemaal, zoals de studie uitlegt: op de korte termijn zouden sommige nieuwe waterkrachtcentrales nog steeds goedkope stroom kunnen leveren aan landen in nood, en ze zouden ook flexibel kunnen worden gebruikt om de integratie van zonne- en windenergie, waarvan de productie voortdurend fluctueert, te bevorderen.

“Ons model laat zien welke specifieke waterkrachtcentrales op de korte termijn nog steeds kosteneffectief zouden zijn”, zegt professor Andrea Castelletti, hoogleraar Natural Resources Management aan de Politecnico di Milano en senior auteur van het onderzoek. “Vooral in de Congo-, Niger- en Nijlbekkens zijn er bepaalde projecten die de moeite waard zouden zijn, zolang ze goed gepland zijn en de schadelijke gevolgen voor het milieu tot een minimum worden beperkt.”

Maar op de lange termijn zou zonne-energie naar voren komen als een kristalheldere technologie die de voorkeur zou genieten van de meeste Afrikaanse landen, in navolging van de bewering van het Internationaal Energieagentschap uit 2020 dat zonne-energie binnenkort de nieuwe “koning” van de elektriciteitsmarkten wereldwijd zou worden.

“Het venster waarin waterkracht in Afrika een haalbare investering kan zijn, wordt zeer snel kleiner”, zegt professor Sebastian Sterl, hoogleraar energiemeteorologie aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB), België, en senior wetenschapper bij het World Resources Institute (WRI). Addis Abeba, Ethiopië. De studie suggereert dat na 2030 slechts een zeer beperkt aantal waterkrachtcentrales in heel Afrika aantrekkelijke investeringen zou blijven. “Afgezien van de kosteneffectiviteit is dit over het algemeen goed nieuws voor het milieu: het betekent dat veel rivieren niet afgedamd hoeven te worden en hun natuurlijke loop kunnen behouden”, besluit Sterl.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. Automotive / EV's, carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• ChartPrime. Verhoog uw handelsspel met ChartPrime. Toegang hier.
• BlockOffsets. Eigendom voor milieucompensatie moderniseren. Toegang hier.
• Bron: https://envirotecmagazine.com/2023/08/24/the-swansong-of-african-hydropower-a-new-study-recommends-it/