Supergeleiding bij hoge temperaturen haalde dit jaar op spectaculaire wijze de krantenkoppen na een reeks resultaten die zogenaamd een ‘heilige graal’ van onderzoek naar gecondenseerde materie bereikten. We hadden een ‘zomer van speculatie’ over het materiaal LK-99, waarin een team van onderzoekers in Zuid-Korea beweerde dat een gemodificeerde vorm van loodapatiet elektriciteit kon geleiden zonder weerstand bij omgevingsdruk en temperaturen. Uiteindelijk kostte het andere onderzoekers amper een paar weken om vast te stellen dat het om LK-99 ging toch geen supergeleider op kamertemperatuur bij omgevingsdruk. Maar dan blijven de controversiële beweringen van een paar maanden eerder over Ranga Dias aan de Universiteit van Rochester en collega's of supergeleiding nabij omgevingstemperatuur in met stikstof gedoteerde lutetiumhydride onopgelost.

De saga begon in oktober 2020 toen Dias en zijn team een ​​artikel publiceerden in NATUUR (586 373), waarin zij beweerde ontdekt te hebben supergeleiding bij een zwoele 15 °C in een waterstofsulfidemateriaal onder hoge druk. Er werden echter al snel zorgen geuit over deze bevinding, wat leidde tot weerleggingen en tegenweerleggingen in peer-reviewed publicaties en op de arXiv preprint-server die soms op de grens van het onprofessioneel stond. Er zijn zelfs suggesties dat advocaten ‘cease and desist’-brieven naar arXiv en rivaliserende wetenschappers hebben gestuurd. Na zorgen over het waterstofsulfidepapier werd het in september 2022 ingetrokken door de redactie van NATUUR (hoewel Dias en collega's volhouden dat ze achter hun werk staan).

Het lot van het recente lutetiumhydridepapier, ook gepubliceerd in NATUUR (615 244), is onbekend. Vreemd genoeg bevat het artikel een ongebruikelijke ethische verklaring die open toegang intrekt tot de informatie die nodig is om de exacte stappen van de auteurs te reproduceren. Hoewel de onbewerkte gegevensbestanden van Dias openbaar zijn gemaakt, is arXiv overspoeld met rapporten van onderzoekers die er niet in zijn geslaagd de supergeleiding bij kamertemperatuur met hun eigen monsters te reproduceren. Enkele maanden later kwam er echter een team onder leiding van Russell Hemley van de Universiteit van Illinois beweerde te hebben waargenomen bewijs voor supergeleiding in de omgeving van de omgeving in een monster geleverd door Dias.

Complexe situatie

Kritiek en scepticisme zijn uiteraard van vitaal belang voor de vooruitgang van de wetenschap. Maar als wetenschappers publiekelijk hun wantrouwen in andere wetenschappers uiten, schaadt dat juist het vertrouwen dat we van het publiek nodig hebben om wetenschappelijk werk te financieren. Dergelijke kritiek leidt onderzoekers er ook van af om legitieme ontdekkingen te doen, terwijl ze hun tijd besteden aan het repliceren of analyseren van wat nepresultaten zouden kunnen zijn. Omdat ik zelf een beginnende natuurkundige ben, is het navigeren door dit mijnenveld complex. Hoe kunnen we de nalatigheid bewijzen van mensen in invloedrijke posities die hun status gebruiken om financiering voor hun universiteit of instituut te blijven aantrekken? Waar moeten we heen als we zorgen hebben over de wetenschappelijke integriteit? Hoe kunnen we onze zorgen aan de gemeenschap melden als het maanden duurt voordat de peer review is doorlopen?

Ik heb deze kwesties onlangs aan natuurkundigen voorgelegd tijdens de laatste sessie van de Gordon-conferentie over supergeleiding, dat van 30 april tot en met 5 mei werd gehouden in Les Diablerets in Zwitserland. Mijn vragen werden echter beantwoord met wat leek op een muur van verbijsterde stilte. Uiteindelijk gingen de handen omhoog en mensen wezen erop dat er geen goed wetenschappelijk platform bestaat om onderzoek waar men vraagtekens bij heeft ter discussie te stellen. Sommige onderzoekers hebben gesprekken gevoerd op Reddit of PubPeer – een website die anoniem commentaar op wetenschappelijke artikelen mogelijk maakt – maar dit mag niet worden beschouwd als een weg voor serieus wetenschappelijk discours. NATUUR heeft een sectie 'opmerkingen' onder de HTML-versie van een artikel, maar opmerkingen worden schijnbaar niet behandeld door redacteuren.

Een precaire optie is het indienen van een formeel geval van academisch wangedrag bij de redactie van tijdschriften of bij de instituten waar de onderzoekers gevestigd zijn. Maar dit brengt enorme risico’s met zich mee

Wat arXiv betreft, het is een essentiële informatiebron, die snelle publicatie van niet-peer-reviewed preprints mogelijk maakt. Maar de focus ligt eenvoudigweg op het bieden van een platform voor nieuw en origineel onderzoek. Hoewel reacties niet ongewoon zijn, is de arXiv-website niet geschikt voor een open debat of voor mensen om hun zorgen te uiten – en degenen die dat wel doen, kunnen uiteindelijk worden uitgesloten van de moderators van de site. Natuurlijk is het mogelijk om zorgen te uiten in een formeel artikel dat wordt ingediend bij een peer-reviewed tijdschrift, maar dat kan lastig zijn. Peer review kan maanden duren (terwijl zorgen onmiddellijke actie vereisen), terwijl het vinden van het juiste tijdschrift voor een weerwoord niet eenvoudig is. Het oorspronkelijke tijdschrift waarin controversieel werk verscheen, wil misschien geen controverse veroorzaken, terwijl een rivaliserend tijdschrift eenvoudigweg niet betrokken wil raken bij de zaken van een andere publicatie.

LK-99: maak kennis met een materiaalwetenschapper die de bewering over supergeleiding bij kamertemperatuur op de proef heeft gesteld

Een nog precairder optie is om een ​​formele zaak van academisch wangedrag in te dienen bij de redactie van tijdschriften of bij de instituten waar de onderzoekers gevestigd zijn. Maar dit brengt enorme risico’s met zich mee. Voor een junior onderzoeker die nog steeds naam maakt in de wetenschap, kan dit hem zijn carrière kosten. Voor een senior onderzoeker kan dit een gevestigde reputatie schaden. Tijdschriften zullen uiteraard hun besluit verdedigen om zeer citeerbare artikelen te publiceren, terwijl onderzoeksinstituten hun werknemers zullen willen verdedigen. Door een oogje dicht te knijpen kunnen daders alleen maar gefinancierd blijven worden, beschermd door hun werkgevers.

Deze kwesties moeten worden aangepakt. Redacteuren van tijdschriften moeten de geloofwaardigheid van auteurs controleren voordat ze een spraakmakend resultaat publiceren dat aandacht kan krijgen van de media over de hele wereld. Onderzoeksinstituten moeten een onbevooroordeeld, open en grondig onderzoek ondernemen naar aanleiding van beschuldigingen van wangedrag. Wetenschappers moeten ondertussen de discussies professioneel houden en vermoedelijk vals spel melden en niet bang zijn voor de gevolgen als ze dat toch doen.

De huidige situatie op het gebied van hydridesupergeleiding kent geen eenvoudige oplossing. Het wordt ingewikkelder gemaakt omdat Dias dat heeft gedaan een patent ingediend op een lutetiumhydridemateriaal dat bij omgevingsdruk blijkbaar een supergeleider bij kamertemperatuur is. Toch moeten we iets vinden dat werkt als we het vertrouwen in de wetenschap willen behouden. Hoewel de wetenschap vol spanningen en concurrentie kan zijn, vormen we één gemeenschap en moeten we allemaal samenwerken om onze normen op het gebied van onderzoek en academische integriteit te behouden.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://physicsworld.com/a/science-will-suffer-if-we-fail-to-preserve-academic-integrity/