Zephyrnet-logo

The Pride War: het decoderen van misleidende gelijkenis in de Blenders Pride v London Pride

Datum:


INLEIDING

In een recent handelsmerkgeschil tussen concurrerende whiskymerken weigerde het Hooggerechtshof van Madhya Pradesh een tijdelijk bevel uit te vaardigen tegen de makers van 'London Pride' wegens de vermeende handelsmerkinbreuk op geregistreerde handelsmerken van 'Blenders Pride' en 'Imperial Blue'. Het Hof oordeelde dat er geen sprake was eerste fractie geval van merkinbreuk.

Laten we, voordat we ons verdiepen in de zaak, eerst kort het concept van handelsmerk beschrijven, begrijpen wat bedrieglijke gelijkenis is en wat de factoren zijn die worden gebruikt om dit te bepalen. Deze blog onderzoekt de praktische toepassing van de “test van bedrieglijke gelijkenis” in de context van merkinbreuk, waarbij gebruik wordt gemaakt van een recente zaak over een handelsmerkgeschil tussen concurrerende whiskymerken.

WAT IS EEN HANDELSMERK?

In de huidige marktgestuurde economie, waarin bedrijven hevig concurreren, spelen handelsmerken een cruciale rol. Het helpt bij het concentreren van marktmacht door middel van advertenties en andere strategieën.

Een handelsmerk is in feite een teken of symbool dat de goederen en diensten van een bepaalde onderneming identificeert en deze onderscheidt van soortgelijke goederen of diensten van concurrenten in de branche.

BETEKENIS EN OMVANG VAN BEdrieglijke gelijkenis

Wanneer iemand zijn handelsmerk laat registreren, geniet hij waardevolle rechten om het handelsmerk te gebruiken in verband met de gespecificeerde goederen of diensten. In het geval dat er sprake zou zijn van inbreuk op zijn rechten door gebruik te maken van een merk dat identiek is aan of op bedrieglijke wijze lijkt op zijn handelsmerk, kan de eigenaar zijn merk beschermen door juridische stappen te ondernemen wegens inbreuk en om een ​​gerechtelijk bevel te verzoeken.

Het concept van “bedrieglijk vergelijkbaar” is vastgelegd in artikel 2(1)(h) van de Trade Marks Act, 1999[1] als de mate waarin twee merken op elkaar lijken wat betreft uiterlijk, geluid, connotatie of commerciële indruk.

CRITERIA VOOR HET BEPALEN VAN MISLEIDENDE GEMEENSCHAP

De factoren die de bedrieglijke gelijkenis tussen de twee merken bepalen, zijn lang geleden vastgesteld door het Hooggerechtshof van Hon'ble in de zaak Cadila Healthcare Ltd. versus Cadila Pharmaceuticals Ltd.[2]. Het oordeelde dat de volgende factoren in aanmerking moeten worden genomen bij het bepalen of een merk misleidend is:

a) De aard van de merken, dwz of de merken woordmerken, etiketmerken of samengestelde merken zijn

b) De mate van overeenstemming tussen de merken, fonetisch vergelijkbaar en dus qua idee vergelijkbaar.

c) De aard van de goederen

d) De gelijkenis in de aard, het karakter en de prestaties van de goederen van de rivaliserende handelaren

e) De klasse van kopers die waarschijnlijk de goederen zullen kopen met de kenmerken die zij nodig hebben, op basis van hun opleidingsniveau, intelligentie en de mate van zorg die zij waarschijnlijk zullen betrachten bij de aankoop of het gebruik van de goederen

f) De wijze waarop de goederen worden gekocht

g) Alle andere omgevingsomstandigheden die relevant kunnen zijn.

BLENDERS PRIDE / LONDON PRIDE: EEN UITGEBREIDE JURIDISCHE ANALYSE

ACHTERGROND VAN DE ZAAK

In een rechtszaak wegens handelsmerkinbreuk met de titel Pernod Ricard India Private Limited & Anr. v. Karanveer Singh Chhabra[3] waar de eisers, Pernod Ricard India en Pernod Ricard USA LLC, wijnen, likeuren en sterke dranken produceren en verkopen. Ze produceren en verkopen whisky onder de naam 'Blenders Pride' en 'Imperial Blue'. Aan de andere kant verkopen de beklaagden whisky onder de naam ‘London Pride’.

De eiser heeft een aanklacht wegens inbreuk op het handelsmerk ingediend tegen gedaagde en heeft gedaagde beschuldigd van inbreuk op intellectuele-eigendomsrechten door de volgende acties:

  • Dat de term 'Pride' wordt geïdentificeerd als het cruciale en onderscheidende element in het merk 'Blenders Pride', onderscheidende kenmerken bezit en aanzienlijke goodwill en reputatie heeft verworven in India. Bovendien gebruiken ze een ander merk, 'Imperial Blue', om whisky onder hetzelfde merk te verkopen in een onderscheidend label, verpakking en handelsopmaak. Eiser stelt dat gedaagde al deze merken imiteert.
  • Dat de whisky van gedaagde wordt verkocht door het etiket, de verpakking, de kleding en de handelskleding die bedrieglijk veel lijkt op Imperial Blue. Dus het beoefenen van een verkeerde voorstelling van zaken en fraude om de klanten te misleiden.
  • Dat betekent dat gedaagde inbreuk maakt op het handelsmerk, de goodwill en de reputatie van de handelsmerken van eiser en onwettige voordelen ontleent door hetzelfde te doen, waardoor enorme verliezen, verwondingen en schade voor eisers worden veroorzaakt.

ARGUMENTEN AANGEVOERD DOOR Eiser EN VERWEERDER

De eisers voerden aan dat London Pride-whisky een bedrieglijke gelijkenis vertoont met het handelsmerk Blenders Pride. Bovendien gebruiken ze een ander merk, 'Imperial Blue', om whisky onder hetzelfde merk te verkopen in een onderscheidend label, verpakking en handelsopmaak. Eiser stelt dat gedaagde al deze merken imiteert. Dus het beoefenen van een verkeerde voorstelling van zaken en fraude om de klanten te misleiden, en het verkrijgen van illegale voordelen.

In de bestreden beschikking van de rechtbank werd geoordeeld dat er over het geheel genomen geen gelijkenis wordt aangetroffen in het merk van de gedaagde, waarvan kan worden gezegd dat het een dergelijke imitatie is van de handelsmerken van de eiser. Het was tevreden dat de aanpak van de rechtbank zowel illegaal als onjuist was. Dat het volledige geregistreerde handelsmerk had moeten worden vergeleken met het handelsmerk van de gedaagde, zonder een van de handelsmerken te ontleden om de visuele, fonetische en structurele gelijkenis te beoordelen. Zij heeft echter het woord 'Pride' opgesplitst en vervolgens de vergelijking tussen de twee merken gemaakt. Het opsplitsen van een geregistreerd woord 'TM' is zelfs volgens artikel 28, lid 1, van de Merkenwet van 1999 niet toegestaan.[4].

De beklaagde stelde dat zij de rechten op 'London Pride' bezitten en geregistreerde auteursrechten bezitten voor het bijbehorende artistieke werk en andere gerelateerde intellectuele eigendommen. Zijn handelsmerk London Pride is qua naam en samenstelling geheel anders dan alle eerder geregistreerde handelsmerken. De gedaagde heeft het bestreden bevel gesteund en aangevoerd dat een grondig onderzoek van de handelsmerken van de eisers in vergelijking met die van de gedaagde aantoont dat er geen waarneembare gelijkenis bestaat die tot verwarring zou kunnen leiden bij de consument die een aankoop doet.

BESLUIT EN BEVINDINGEN

De Madhya Pradesh HC bevestigde het oordeel van de rechtbank dat er geen overeenstemming is gevonden in het merk van de gedaagde, waarvan kan worden gezegd dat het een zodanige imitatie is van het merk van de eiser dat de consumenten van de producten van de eiser zouden kunnen worden misleid. Het Hof oordeelde dat de bevindingen van de Trial Court rechtvaardig en legaal zijn, en weigerde een tijdelijk bevel uit te vaardigen tegen de makers van 'London Pride' wegens de vermeende inbreuk op het handelsmerk.

Het staat niet ter discussie dat de twee namen Blenders Pride en London Pride worden gebruikt voor dezelfde omschrijving van de waren, namelijk whisky. In Carew Phipson Ltd. tegen Deejay Distilleries (P) Ltd.[5] het Hooggerechtshof van Bombay verklaarde dat, "Naar mijn mening, Wanneer een klant naar een winkel gaat om het product van de eiser te kopen, zal hij niet om 'Duet', 'Gin N Lime' of 'Gin N Orange' vragen, maar om een ​​'Blue Riband Gin N Lime' of 'Blue'. Riband Tango Gin N Orange'. Op dezelfde manier is het duidelijk dat wanneer een klant het product van de eiser gaat kopen, hij beslist niet om 'Pride' zal vragen, maar eerder om een ​​'Blenders Pride', nietwaar?

Het is ook relevant om op te merken dat de handelsmerken van de partijen betrekking hebben op 'premium' of 'ultra premium' whisky. De divisiebank van rechters Pranay Verma en SA Dharmadhikari merkten op dat: “Er kan met voldoende zekerheid worden aangenomen dat de consumenten van dergelijke producten grotendeels geletterd zijn en over een redelijke intelligentie beschikken om onderscheid te maken tussen de flessen Blenders Pride/Imperial Blue en die van London Pride. Zelfs als ze een gemiddelde intelligentie hebben en een onvolmaakt geheugen hebben, zouden ze onderscheid kunnen maken tussen de rivaliserende, concurrerende merken. Consumenten van Schotse whisky zijn opgeleid en onderscheidend. Het zijn geletterde personen die tot de welvarende klasse van de samenleving behoren.”

Een van de factoren om de bedrieglijke gelijkenis vast te stellen, is vastgelegd in Cadila Gezondheidszorg versus Cadila Pharmaceuticals[6] Het geval was om te bepalen welke categorie kopers de goederen waarschijnlijk zouden kopen, op basis van hun opleidingsniveau, intelligentie en de mate van zorgvuldigheid die zij waarschijnlijk zullen betrachten bij de aankoop of het gebruik van de goederen. De aard van de consumenten die de goederen zouden kopen, wordt ook als een relevante overweging beschouwd JR Kapoor versus. Microlx India[7] en Kaviraj Pandit Durga Dutt Sharma[8] waarin werd geoordeeld dat de klasse van kopers die waarschijnlijk de goederen zullen kopen met de door hen vereiste merken, hun opleiding, intelligentie en de mate van zorg die zij waarschijnlijk zullen betrachten bij de aankoop en/of het gebruik van de goederen een relevante factor zouden zijn voor het beslissen over de kwestie van bedrieglijke gelijkenis.

Over de bewering van eisers dat Pride het meest essentiële en onderscheidende bestanddeel is van hun merk 'Blenders Pride', dat zij sinds 1995 gebruiken vanwege de gemeenschappelijkheid van het woord 'Pride' in Blenders Pride- en London Pride-flessen. In die context constateert het Hof dat Pride dat wel is 'publici juris' gebruikelijk om te handelen met 48 varianten van handelsmerken in klasse 32 en 33 met het woord 'Pride'. De eiser kan geen exclusiviteit krijgen over de 'PRIDE' als onderdeel van het 'Blenders Pride'-merk. Het Hof redeneerde dat de bescherming die de Merkenwet biedt voor een geregistreerd merk alleen betrekking heeft op een 'volledig merk' en niet op een enkele term. De eisers hadden het woord 'Pride' afzonderlijk kunnen laten registreren op grond van de bepalingen van artikel 15 van de Trade Marks Act, 1999[9]. Trots is echter een zelfstandig naamwoord en wordt algemeen gebruikt en kan zelfs anders niet als een algemeen woord worden geregistreerd. Het kan niet worden beschouwd als onderscheidend of in staat het product van eisers te onderscheiden van dat van enige andere whiskyfabrikant.

Verder werd geoordeeld dat bij onderzoek van de merken van eisers met het merk van gedaagde in zijn geheel er geen visuele, fonetische of structurele gelijkenis bestaat tussen de dozen of flessen van eisers en die van de dozen of flessen van gedaagde.

Pernod Ricard India Pvt Ltd. heeft nu een verzoekschrift ingediend bij het Hon'ble Supreme Court tegen het vonnis van de Madhya Pradesh HC. Tijdens de gerechtelijke procedure werden beide flessen bij de rechtbank tentoongesteld. Wat de vorm van de fles betreft, herinnerde CJI aan zijn uitspraak van het Hooggerechtshof van Bombay over wodkaflessen: Gorbatschow Wodka Kg tegen John Distelleries Ltd.[10]. De rechtbank onder leiding van het CJI was van mening dat de fles van de verdachte een andere vorm had dan die van de eiser. Verder werd gezegd dat de term ‘Trots’ een algemeen woord is.

Wat betreft het aspect van bedrieglijke gelijkenis illustreerde de raadsman gevallen van bedrieglijke gelijkenis waarbij de geschillen zijn ontstaan ​​tussen verschillende merknamen, waaronder Koninklijk hert-Indisch hert, keizerlijk blauw-keizerlijk goud, Johnny Walker-kapitein Walker, en anderen. De zaak is nu in behandeling bij het Hon'ble Supreme Court voor verdere hoorzitting. Blijf ons volgen voor meer updates!

CONCLUSIE

In gevallen van handelsmerkgeschillen varieert het proces voor het beslechten van dergelijke geschillen van geval tot geval, op basis van de unieke omstandigheden van het onderhavige geschil. Er zijn verschillende rechterlijke uitspraken waarin rechtbanken de bedrieglijke gelijkenis hebben bepaald op basis van de feiten en specifieke details die inherent zijn aan elke zaak.

De vergelijking tussen twee merken omvat een kritische analyse van de mate van overeenstemming tussen de merken en hun respectieve producten, en van het gevaar voor verwarring dat dit bij de consument kan veroorzaken. Om inbreuk met betrekking tot een geregistreerd merk vast te stellen, is het essentieel om aan te tonen dat het inbreukmakende merk identiek is aan of op bedrieglijke wijze overeenstemt met het geregistreerde merk. Het gebruik van het merk moet de potentie hebben om misleiding of verwarring te creëren.

Tot slot benadrukt de uitspraak het belang van het in aanmerking nemen van de algemene indruk van de merken, de aard van de consument en het onderscheidend vermogen van de elementen in kwestie bij de beoordeling van geschillen over handelsmerken. Door het belang van een algehele beoordeling te benadrukken, versterkt de uitspraak het concept dat een alomvattend begrip van de handelsmerken en hun impact op consumenten cruciaal is om tot een eerlijke en rechtvaardige beslissing te komen in handelsmerkgeschillen.


[1] Handelsmerkenwet, 1999, S 2(1)(h)

[2] Cadila Healthcare Ltd. versus Cadila Pharmaceuticals Ltd. (2001) 5 SCC 73

[3] Pernod Ricard India Private Limited & Anr. tegen Karanveer Singh Chhabra, [2023]MISC. BEROEP nr. 232 van 2021

[4] Handelsmerkenwet, 1999, S 28(1)

[5] Carew Phipson Ltd. tegen Deejay Distilleries (P) Ltd. LUCHT 1994, bom 231

[6] Cadila Gezondheidszorg versus Cadila Farmaceutische producten (2001) 5 SCC 73

[7] JR Kapoor versus. Microlx India, (1994) Supp (3) SCC 215

[8] Kaviraj Pandit Durga Dutt Sharma versus Navaratna farmaceutische laboratoria LUCHT 1965 SC 980

[9]  Handelsmerkenwet, 1999, S 15

[10] Gorbatschow Wodka KG tegen John Distilleries Limited, [2011] (47) PTC 100 (Bom)

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img