Een bezoek aan het nieuwe herwilderingscentrum in Dundreggan zette me aan het denken over de keuzes die we hebben voor de toekomst van het landgebruik in de Schotse Hooglanden.

26% van de landmassa van Schotland wordt onderhouden voor commerciële sportdoeleinden en bestaat uit vele grote landgoederen, vaak in buitenlandse handen. In het oosten wordt heidegebied beheerd voor korhoenders; terwijl het westen meer gras heeft dat geschikt is voor het commercieel besluipen van herten. Het heidegebied wordt beheerd door stukken af ​​te branden om een ​​mix van nieuwe en oude heide voor korhoenders te creëren. Zelfs een groot deel van het 'beschermde' gebied van het Cairngorms National Park wordt beheerd voor het schieten op herten of korhoenders.

40% van Schotland, voornamelijk op armere gronden, wordt gehouden voor het laten grazen van schapen. Net als vee boeren schapen het broeikasgas methaan uit. Zelfs bij lage bezettingsdichtheden verhindert het grazen van schapen dat inheemse bomen zich regenereren. De schapenhouderij wordt gesubsidieerd, dus het zijn directe keuzes voor landgebruik die we maken.

23% van Schotland (er zal enige overlap zijn met bovenstaande percentages) is bedekt met bedekkingsveen, een veenlaag die is opgebouwd uit rottende vegetatie sinds de laatste ijstijd. Dit is een enorme opslag van koolstof (170 miljoen ton). De huidige landbeheerpraktijken, met name overbegrazing en ontwatering, zorgen ervoor dat de meeste van deze gebieden 'degraderen'. In plaats van nieuw veen te vormen en CO af te voeren₂ uit de atmosfeer 'erodeert' het veen en komt er CO vrij₂. 

De gevolgen gaan dieper. Kale heuvels leiden tot overstromingen en eroderen van veengebieden vermindert de zuiverheid van de rivieren. Door klimaatverandering warmen rivieren op. Zalm is in verval.

Ironisch genoeg wordt dit hooglandlandschap alom bewonderd en geromantiseerd. Bezoekers komen massaal om de open landschappen van de Hooglanden te zien en te fotograferen. Ze waren duidelijk niet opgeleid in ecologie! 

Het publiek is zich gewoon niet bewust van de ecologische verwoesting die door mensen wordt veroorzaakt. Schotland is gerangschikt 212e van 240 landen en gebieden wat betreft de intactheid van de biodiversiteit, dat is het percentage van de natuur dat is overgebleven van zijn ongerepte staat (Engeland is erger, gerangschikt als 233^rd).

Een alternatief landgebruik zijn grootschalige bosaanplantingen van sitkasparren, die ongeveer 10% van Schotland beslaan. Deze monocultuur is zeer 'efficiënt' voor het verbouwen van hout, en daar hebben we wat van nodig. Het dichte gebladerte verhindert echter dat licht de bosbodem bereikt, dus vanuit het oogpunt van biodiversiteit zijn deze bossen niet anders dan intensief gecultiveerd akkerland.

Een nieuwe vorm van landgebruik wint snel terrein. Misschien niet wat je zou verwachten? Dit is de semi-verlating van land. Deze gebieden worden vaak snel gekoloniseerd door invasieve soorten, met name rododendron ponticum. Nogmaals, ironisch genoeg genieten veel bezoekers in mei van hun roze bloemen. Ik kan de ernst van deze zich exponentieel ontvouwende ramp niet genoeg benadrukken. Rhododendron is overal waar je kijkt. Bijna elke vallei heeft er een, oorspronkelijk geplant rond landgoedhuizen. Het verspreidt zich eerst langzaam, dan snel langs wegbermen en kruipt dan de aangrenzende berghellingen op. Het wordt een ondoordringbare monocultuur en blokkeert licht en verhindert daardoor de groei van andere planten. Het is aanwezig in het Loch Lomond and Trossachs National Park en verspreidt zich bijzonder snel in het Argyll-gebied, waar het de weinige overblijfselen van het eens zo machtige Atlantische regenwoud verdringt - een groen landschap van loofbomen, mossen en korstmossen. Dit is geen toekomst die ik wil zien.

Een alternatieve (betere) toekomst?

En dus tot herbebossing, landschapsherstel; noem het wat je wilt, het maakt niet echt uit. Er zijn tal van kleine initiatieven die tot doel hebben het milieu te herstellen voor natuur en mens.  duncreggan, nabij Loch Ness, is het eerste 'rewilding' bezoekerscentrum in Schotland – een bemoedigend teken des tijds. Het wordt beheerd door een liefdadigheidsinstelling Trees for Life. Ze hebben het aantal herten verminderd en sommige gebieden omheind zodat het bos kan regenereren. Op sommige plaatsen gebeurt dit vanzelf, op andere moeten nieuwe bomen worden geplant. Ze hebben hun eigen boomkwekerij om ervoor te zorgen dat de jonge boompjes lokaal en winterhard zijn. Een wandeling door het bos is een eye-opener. In tegenstelling tot de kale hellingen voelt het landschap 'levend' aan en zijn je zintuigen alert op het geluid van vogelgezang. Meer bomen, meer vogels, meer insecten, bloemen en mossen. Het bezoekerscentrum biedt mogelijkheden voor vrijwilligerswerk, betrokkenheid van de gemeenschap, professionele training en informele educatie van de passerende bezoeker. Er worden nieuwe banen gecreëerd.

Er zijn veel gebieden van rewilding gaande in Schotland. De gemeenschap van Langholm heeft een landgoed van 10,000 hectare in de Borders gekocht met als doel het land te regenereren en lokale banen te creëren. De Argaty-boerderij heeft rode vliegers en bevers opnieuw geïntroduceerd en is een populaire bezoekersattractie geworden.

Op grotere schaal is Cairngorms Connect een samenwerkingsverband van naburige landbeheerders met een oppervlakte van 600 km². Ze hebben een 200-jarige visie om het landschap te herstellen, voornamelijk door middel van bosregeneratie, veenherstel en herstel van natuurlijke uiterwaarden. Ze hebben het aantal herten verminderd. Edelherten zijn een inheems dier dat vroeger in harmonie met het bos leefde in een tijd dat ze werden opgejaagd door wolven, beren en lynxen. Bij verminderde hertenbezetting begint het bos op natuurlijke wijze te regenereren. Ondertussen worden de overgebleven herten gezonder en groter. Tijdens strenge winters sterven er minder mensen van de honger. Het stalken gaat door, waarbij hertenvlees wordt verkocht aan lokale slagers en hotels.

Natuurlijk zou een echt herontwikkeld landschap zware grazende dieren vereisen, zoals zwijnen, bizons en runderen, gecontroleerd door grote toproofdieren. Voor velen is dit een stap te ver en dat debat laat ik aan een andere dag over.

Hoe zit het met banen?

De basislijn is extreem laag. Het houden van schapen op hooglanden van slechte kwaliteit, het besluipen van herten en het schieten van korhoenders zijn uitgebreide landgebruiken met weinig vaste banen. Rewilding creëert banen in het planten van bomen, landgoederen en bezoekersbeheer. Bezoekers bieden vervolgens bredere economische voordelen voor hotels en restaurants. Als het verstandig wordt beheerd, kan het besluipen van herten worden voortgezet op hersteld land, zal de visserij er baat bij hebben en is houtproductie mogelijk, vaak gericht op ambachtelijk gebruik van hogere waarde.

Als je wilt steunen of meer wilt weten over rewilding, ga dan naar Schotland: het grote plaatje

Als je deze blog leuk vindt, deel hem dan met je vrienden en op sociale media.

Koolstofkeuzes

Mis mijn toekomstige blogs niet! Stuur me een e-mail op Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. en ik zal je elke nieuwe blog sturen zodra ik ze publiceer.

Je zou ook kunnen genieten van mijn boek, Carbon Choices over de gezond verstand oplossingen voor onze klimaat- en natuurcrises. Rechtstreeks bij mij verkrijgbaar hier. Ik doneer een derde van de winst aan rewilding-projecten.

Volg mij:

@koolstofchoicesuk (X) @koolstofkeuzes (Facebook) @koolstofkeuzes (Instagram)

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoAiStream. Web3 gegevensintelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• De toekomst slaan met Adryenn Ashley. Toegang hier.
• Koop en verkoop aandelen in PRE-IPO-bedrijven met PREIPO®. Toegang hier.
• Bron: http://www.carbonchoices.uk/index.php/blog/blog-45