Door Piers Ridyard, CEO van RDX Works

De bearmarkt van 2018-19 zag de ontwikkeling van de MetaMask-portemonnee, de gedecentraliseerde uitwisseling Uniswap, de OpenSea NFT-marktplaats en alternatieve Layer 1's zoals Solana. Alleen met dit soort kerninfrastructuur werd de daaropvolgende hausse in DeFi en NFT’s in 2021 mogelijk gemaakt.

Een soortgelijk verhaal speelt zich vandaag af. Uit het puin komen twee concurrerende visies naar voren die strijden om de kerninfrastructuur van de volgende cyclus te worden:

Het gevestigde Ethereum en zijn ecosysteem van Laag 2 (L2) schaalbare netwerken, zoals Arbitrum en Veelhoek waarop de Ethereum Virtual Machine (EVM) draait.

Een nieuw cohort Layer 1's (L1's) heeft doelbewust de EVM vermeden en streeft naar een verbeterde portemonnee-gebruikerservaring, applicatie-ontwikkelomgeving en schaalbaarheid, waarbij netwerken zoals Aptos, Radix en Sui de belangrijkste voorbeelden zijn.

EVM-laag 2: schaalvergroting van de gevestigde exploitant

De EVM is tegenwoordig het dominante platform in Web3, goed voor ~95% van alle DeFi-activa onder beheer (AUM), ~80% van de actieve adressen en ~40% van alle Web3-ontwikkelaars.

Dit succes heeft geleid tot de congestie en hoge transactiekosten van Ethereum. De bijna universeel geaccepteerde oplossing: L2-schaalnetwerken.

L2's zijn afzonderlijke netwerken die hun eigen grootboek, tokens en gedecentraliseerde applicaties (dApps) aanbieden. Hun bepalende kenmerk is dat ze periodiek samenvattingen van hun transacties terugsturen naar de L1, Ethereum, en meeliften op de L1 om te garanderen dat transacties niet doorgaan. rug.

Deze L2's bieden dezelfde applicatie-ontwikkelomgeving als Ethereum, de EVM. Hierdoor kan elke dApp die op Ethereum is gebouwd eenvoudig worden gekopieerd naar een L2. Van DEXen tot leningen aan NFT's, gekopieerde dApps kunnen profiteren van een nieuw netwerk dat een hogere doorvoersnelheid en lagere kosten heeft, maar toch een deel van de veiligheid van Ethereum zelf erft.

Maar er zijn problemen met deze aanpak.

Ten eerste blijven de beveiliging en de ervaring van ontwikkelaars een groot probleem. Van de oorspronkelijke hack van The DAO in 2016 tot de miljarden dollars die jaarlijks verloren gaan 2021-2022heeft de EVM keer op keer bewezen dat dApps die ermee zijn gebouwd, het geld van gebruikers niet kunnen veiligstellen.

Ten tweede is de UX nog lang niet mainstream-ready. De EVM legt een hoge technische last op voor zijn gebruikers, waaronder “blind ondertekenen” – wat overeenkomt met het ondertekenen van een blanco cheque voor elke transactie; “seedphrases” – een wachtwoord dat veilig moet worden bewaard, anders kunt u al uw bezittingen kwijtraken; of de noodzaak om op uw hoede te zijn voor “kwaadwillige tokens” die uw bezittingen zouden kunnen stelen.

De vereiste om achterwaartse compatibiliteit te behouden betekent dat oplossingen vaak additief zijn, waardoor de complexiteit en risico's toenemen in plaats van de diepgewortelde veranderingen aan te brengen die nodig zijn om problemen op de juiste manier op te lossen. Een voorbeeld hiervan is ERC-4337 Account Abstraction, de oplossing van Ethereum voor het voorkomen van zaadzinnen, die een geheel nieuwe “mempool” voorstelt waarlangs transacties moeten worden gerouteerd.

Ten derde lossen L2’s het probleem van de schaalbaarheid slechts voor de helft op, omdat elk nieuw netwerk als een nieuw eiland is met zijn eigen dApps en liquiditeit, en niet ‘samenstelbaar’ is met het Ethereum-vasteland of andere L2’s. Om deze reden zullen we projecten blijven zien die prioriteit geven aan Ethereum, of in het scenario dat een L2 voldoende grip krijgt om een ​​aantrekkelijk alternatief te bieden, zal deze uiteindelijk zelf overbelast raken, waardoor we terug bij af zijn.

Niet-EVM L1's: The Challengers

In plaats van te herhalen op de EVM, brengt een nieuwe batch L1's hun eigen pad in kaart, beginnend vanaf nul met hun eigen aangepaste stapels.

Ten eerste onderscheiden ze zich door de eindeloze hacks en exploits aan te pakken via een verbeterde ontwikkelaarservaring. Om dit te bereiken hebben sommige projecten bijvoorbeeld slimme contracten met activa omgezet in fysieke objecten die tussen eigenaren kunnen worden ‘verplaatst’, met functies om de veiligheid van tokens en slimme contracten te verbeteren.

Tegelijkertijd hebben andere protocollen het objectmodel nog een stap verder gebracht, waarbij alle assets native worden beheerd door een ‘DeFi Engine’. Vergelijkbaar met hoe Game Engines het aantal bugs terugdrong en de productiviteit van game-ontwikkelaars verbeterde door gedragingen zoals natuurkunde en zwaartekracht van nature te beheersen, wordt ditzelfde concept nu toegepast op de financiële wereld.

In feite is het feit dat assets eigen zijn aan het grootboek niet alleen een voordeel voor ontwikkelaars. Het is een voorwaarde voor een verbeterde gebruikerservaring. Door activa van nature te begrijpen, kunnen deze platforms gebruikers voor mensen leesbare transacties bieden die garanderen wat de transactie gaat doen.

Dit lost de 'blinde ondertekening'-transacties op met blanco cheques die de EVM en zijn L2's architectonisch niet kunnen oplossen, omdat ze geen garanties kunnen bieden op iets dat ze van nature niet begrijpen.

Wat betreft schaalbaarheid (het probleem waarvoor L2's zijn gebouwd om het op te lossen), beloven nieuwe benaderingen 'lineaire schaalbaarheid' te bieden zonder de allerbelangrijkste composabiliteit in gevaar te brengen.

Dit omvat ‘intra-validator sharding’, waardoor elke computer die transacties valideert feitelijk uit veel verschillende onderliggende computers kan bestaan, of ‘multi-shard consensus’.

Dit maakt parallellisatie van de verwerking over meerdere groepen computers mogelijk. In elk van deze gevallen zorgt het toevoegen van meer computers aan het netwerk ervoor dat er meer transacties kunnen worden verwerkt, vergelijkbaar met hoe het internet zelf schaalt.

Het gevecht vooruit

Ondanks de technische voordelen die de nieuwste L1's bieden, draait het bij gedecentraliseerde netwerken allemaal om gemeenschap en momentum. De EVM en zijn L2's hebben een aanzienlijke voorsprong op het gebied van publieke bewustwording, ontwikkelaarsgemeenschap en algemene tooling en infrastructuur.

Ontwikkelaars een nieuwe taal laten leren en gebruikers een nieuwe keten laten adopteren tussen al het lawaai is niet eenvoudig en hangt af van hoe goed de waardepropositie van die nieuwe keten kan worden gepropageerd.

Maar als we een stapje terug doen: DeFi en Web3 zijn goed voor slechts 0.01% van de mondiale financiële activa, 0.1% van de internetgebruikers en 0.1% van de mondiale ontwikkelaars. De reis die voor ons ligt is lang en er zijn nog steeds voldoende mogelijkheden voor nieuwere platforms met radicaal verschillende benaderingen en aanzienlijk minder technische schulden om voor de resterende 99.9% te vechten.

Auteur bio

Pieren Ridyard is de CEO van RDX-werken, een openbaar protocol en grootboek voor DeFi. Piers begon met crypto toen hij begin 2015 begon met het minen van het genesisblok van Ethereum, investeerde in “The DAO” en verdiepte zich in alles, van speltheorie tot voorspellingsmarkten. Dit leidde er uiteindelijk toe dat hij Surematics oprichtte en verliet, een YCombinator-bedrijf dat in 2017 gedecentraliseerde dealroomsoftware voor verzekeringsmaatschappijen bouwde. Piers werd in 2017 CEO van RDX Works, voegde zich bij de oprichter Dan Hughes en bouwde het team uit tot meer dan 75 mensen over de hele wereld. wereld. Zijn achtergrond omvat financiën, recht, elektronica en wiskunde. Hij heeft ook twee diploma's, één in Chinees en Bedrijfskunde en een tweede in Rechten, en heeft tevens zijn niveau 1 Chartered Financial Analyst-titel behaald.