Zephyrnet-logo

De punten verbinden | HAPS-ongelukken voorkomen

Datum:

Terwijl breedbandconstellaties in een lage baan een steeds dominantere kracht worden in de satellietindustrie, komen stratosferische platformstations op grote hoogte (HAPS) dichterbij het commercialiseren van connectiviteit vanaf hoogten die veel dichter bij de aarde liggen.

Na vorig jaar te zijn afgesplitst van de Europese ruimtevaartgigant Airbus, is Aalto van plan zijn eerste permanente basis voor stratosferische vliegtuigen in Kenia op te zetten, met de belofte het land terug te brengen naar de voorhoede van de HAPS-commercialisering na het verlies van Google's Loon-ballononderneming drie jaar geleden.

Kenia is de plek waar Loon in 2020 voor het eerst commerciële connectiviteit aanbood met tientallen ballonnen uitgerust met ladingen die zendmasten nabootsten, maar de plannen barstten een jaar later los omdat het geen duurzaam bedrijf voor de lange termijn kon creëren.

HAPS worden vaak omschreven als pseudo-satellieten omdat ze ook connectiviteit en teledetectiediensten van hoog willen bieden – ongeveer 20 kilometer, onder de ruimte en boven het gereguleerde luchtruim en, kritisch gezien, nog steeds boven het weer.

Het vroege succes van Loon onderstreept de vraag naar connectiviteit vanuit de stratosfeer die kan worden ingezet over aanhoudende dekkingstekorten of snel om de communicatie na een natuurramp te herstellen, zei Samer Halawi, CEO van Aalto, maar hun aanpak slaagde er niet in om de capaciteiten op één lijn te brengen met de economie.

Halawi trad in juli 2022 in dienst bij Aalto na een lange geschiedenis in de commerciële ruimtevaartindustrie, waaronder functies als Chief Commercial Officer bij LEO-constellatieprovider OneWeb en geostationaire vlootbeheerder Intelsat, en als hoofd van de in de VAE gevestigde regionale satellietoperator Thuraya.

Hij verdeelt HAPS in ontwikkeling in twee kampen: lichter dan lucht zoals Loon en zwaardere platforms zoals Aalto's Zephyr, een drone met vaste vleugels van 25 meter breed waar al meer dan twintig jaar aan wordt gewerkt.

De ballonnen van Loon waren niet zo stationair als de Zephyrs Aalto zich voorstelde, en Halawi zegt dat de businesscase van de onderneming in duigen viel omdat er uiteindelijk meerdere ballonnen nodig waren om een ​​specifiek gebied te bestrijken.

Toch heeft Aalto betrouwbare toegang tot de stratosfeer nodig om zijn lichtgewicht zweefvliegtuig van de grond te krijgen, en hoewel dit nergens gegarandeerd is, zegt Halawi dat Kenia toevallig een van de betere klimaten heeft om HAPS in te zetten.

De onderneming is ook van plan een eindassemblagelijn onder te brengen bij een Keniaanse luchthaven.

Volgens Halawi zou het maximaal tien dagen duren voordat Zephyr vanuit Kenia naar een servicepunt waar ook ter wereld zou vliegen. Aalto hoopt een netwerk van luchthavens te hebben, oftewel Aaltoports, om ervoor te zorgen dat Zephyrs constant aanwezig kunnen zijn in missiegebieden. Brazilië is de volgende op de lijst.

Volgens Halawi heeft Zephyr tijdens tests een recordaantal van 64 dagen in de stratosfeer doorgebracht, wat volgens hem langer is dan andere HAPS-bedrijven die zwaarder zijn dan lucht, zoals het Britse BAE Systems en Softbank uit Japan.

Hij zegt dat beter presterende batterijen een van de vele elementen zijn die pas sinds kort samenkomen om van HAPS een commerciële realiteit te maken. De huidige batterijen gaan 90 oplaadcycli mee, maar zullen volgend jaar worden uitgebreid tot 200 cycli, waardoor de limiet die Zephyr in de lucht kan houden op 200 dagen komt te liggen.

Uiteindelijk zou het vliegtuig moeten worden vervangen door een andere Zephyr, zodat het kan landen om de batterijen te vervangen. Dit maakt ook deel uit van het voordeel ten opzichte van systemen in de ruimte, zegt Halawi, omdat hardware eenvoudig kan worden geüpgraded of er snel een overheidslading kan worden toegevoegd voor een responsieve missie.

Er zijn vliegproeven met vliegtuigen en lading aan de gang, maar Halawi zei dat het ontwerp van Zephyr bijna klaar is en op schema ligt om tegen eind 2025 met commerciële diensten te beginnen.

Naast het finaliseren van ontwerpen moet het bedrijf via toezichthouders samenwerken om toestemming te krijgen om commercieel te opereren.

De eerste hoepel waar we doorheen moeten springen is bij de Civil Aviation Authority in het Verenigd Koninkrijk, waar Aalto is gevestigd en waar het bedrijf op zoek is naar een 'typecertificaat' dat de luchtwaardigheid van Zephyr zou aanduiden volgens het fabricageontwerp.

Typecertificering is echter slechts een van de vele obstakels op de weg naar het creëren en reguleren van een nieuwe industrie die wil opereren in het tot nu toe ongereguleerde luchtruim.

Aalto ziet ook een groeiende kans in de jonge direct-to-smartphone-markt waar satellietoperatoren naar op zoek zijn, te midden van pogingen om voor het eerst niet-terrestrische connectiviteit op te nemen in gestandaardiseerde terrestrische netwerkprotocollen.

Net als Loon kon Zephyr ladingen herbergen die dienst deden als zendmasten in de lucht.

Terwijl de initiële direct-to-smartphone-diensten die worden aangeboden via Globalstar, Lynk Global en anderen in de maak, bedoeld zijn voor toepassingen met een lage bandbreedte, zoals SOS-waarschuwingen en sms-berichten, streeft Aalto ernaar om vanaf het begin een breder scala aan mogelijkheden te bieden. “De vuistregel is dat je 100,000 mensen bedient met één vliegtuig,” zei Halawi, “en je bedient hen met volledige 5G.”

Starlink ontwikkelt een direct-to-smartphone-bedrijf met behulp van een LEO-constellatie die momenteel breedband biedt met een latentie van ongeveer 25 milliseconden. Volgens Halawi zou Aalto connectiviteit kunnen bieden met een latentie ergens tussen de vijf en tien milliseconden van de stratosfeer – als het de eerste HAPS-onderneming kan worden die technologie op één lijn brengt met de economie.


Dit artikel verscheen voor het eerst in het maartnummer van het tijdschrift SpaceNews.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img