Het is meer dan tien jaar geleden de eerste Outlast-game uitgebracht op pc, gevolgd door die van consoles iets later.

Dat originele spel speelde als een first-person horroravontuur dat je gevechtsvaardigheden wegnam en je in een eng ex-ziekenhuis plaatste als journalist, gewapend met alleen een camera, waarbij je het beste uit nachtzicht en licht haalt. Het was een van die games die zowel door critici als door het publiek zeer goed werd ontvangen. Het werd zelfs een favoriet bij fans op de streamingmarkt, waar mensen een hele livestream doorschreeuwden. 

Nu hebben we The Outlast Trials, een voornamelijk multiplayer-ervaring die je nog steeds alleen kunt spelen. Zullen we nog steeds schreeuwen?

Het verhaal van de serie speelt zich af in het Amerika van de jaren vijftig, in de tijd van de Koude Oorlog. De openingsscènes vormen het uitgangspunt waarbij daklozen, ongelukkige mensen in vervallen steden folders vinden waarin werk wordt aangeboden in een wetenschappelijk experiment. Het punt is dat dat experiment vreselijk is en dat mensen die de Outlast-franchise kennen, vanaf het begin niet verbaasd zullen zijn over de gruwel. Elke persoon of aanvrager krijgt nachtkijkers die pijnlijk op hun hoofd zijn geënt, voordat ze in proefarena's worden gegooid om taken uit te voeren, terwijl ze worden achtervolgd door allerlei soorten kwaad. 

Na de tutorial, die je alle gameplay laat zien en een verwrongen verhaal geeft over een familie-eenheid, maken we kennis met een angstaanjagend personage, een pop in de hand, die vrolijk aan het moorden is. Het is er wanneer we in het hoofdspel worden gegooid. En wat een hoofdspel; briljant gemaakt door de ontwikkelaars die gruwelijke werelden van marteling hebben gecreëerd, een rottende samenleving die grondig verwrongen is. The Outlast Trials stelt niet teleur en hoewel het qua verhaal misschien niet zo bevredigend is als andere singleplayer-ervaringen, slaagt het er wel in om visueel en sfeervol een wereld te creëren. 

Na de tutorial wordt je in een centrale hub geplaatst, met een eigen kamer en een wachtruimte in een ziekenhuis. In je eigen kamer kun je je kamer aanpassen naarmate je verder komt, terwijl je in de wachtruimte andere ongelukkigen tegenkomt die in de online wereld rondhangen, wachtend op de volgende proef. Terwijl je wacht, kun je upgrades of verbeteringen voor de beproevingen kopen en deelnemen aan een minigame armworstelen of schaken. 

Je kunt een proefperiode kiezen uit de aangeboden aanbiedingen, terwijl jij en drie andere vrienden of vreemden in je gezelschap gaan proberen deze te voltooien. Tijdens de proef heb je een ander algemeen doel, maar wat dat betekent is dat je een hele reeks minidoelstellingen moet voltooien om je hoofddoel af te vinken. Het is een lange proef zonder enige aggro, maar aggro krijg je in de vorm van een menselijk monster dat op je jaagt en iemand die je besproeit met halogeenmedicijnen om de zaken nog erger te maken. Er is geen gevecht, afgezien van het wegduwen van de vijand of het gooien van een steen naar hem/haar om af te leiden, maar er zijn een heleboel puzzelelementen, die zich in kluisjes schuilhouden en verstoppen. 

U kunt The Outlast Trials in de singleplayer, maar door met vrienden of vreemden te spelen, komt het spel tot leven. In de singleplayer zat ik voortdurend op mijn hurken, langzaam de wereld verkennend voordat ik wegrende en me verstopte, herhalend tot ik me verveelde. In de multiplayer zijn de zaken veel chaotischer, waarbij spelers nieuw leven ingeblazen moeten worden, monsters chaos veroorzaken en proberen samen te werken om puzzels en doelstellingen op te lossen. Dit is waar de lange levensduur van het spel ligt, denk ik. 

Wat het visuele aspect betreft, zijn er enkele briljante lichteffecten gaande in The Outlast Trials, vooral als je van de normale toestand naar de nachtkijker gaat; iets wat de Outlast-games zo goed doen. Maar het is het ontwerp van alles, van de kamers waar de proeven plaatsvinden tot de Saw-filmvibes die opwinden. De monsters en gestoorde mensen zijn een geweldig staaltje horror, een terreur die je botten doet rillen.

En verder is de soundtrack dreigend, beangstigend en compleet met een vreselijk gruwelijke, maar goed uitgevoerde, bijpassende voice-over. 

Je mist misschien de ongecompliceerde singleplayer-ervaring van eerdere Outlast-games, maar in The Outlast Trials voelt de coöperatieve multiplayer-ervaring origineel en goed doordacht aan. Leuk om met vrienden te spelen, het kan heel eng zijn, maar mocht het allemaal te veel worden, dan kun je tenminste een pauze nemen en wat schaken door die nachtkijker die in je hoofd is geschroefd. 

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/the-outlast-trials-review/