Zephyrnet-logo

De directe familie | Skin In The Game – Nieuwe studioreleaserecensie – VintageRock.com

Datum:

De directe familie | Skin In The Game – Nieuwe studioreleaserecensie - VintageRock.com

De term ‘supergroep’ wordt in de muziekwereld vaak gebruikt. Het enige dat je echt hoeft te doen, is qua naam herkenbaar zijn en vervolgens samenwerken aan een project met drie of vier andere muzikanten die ook in het verleden succes hebben gehad, en ook jij kunt deze perswaardige status bereiken. Sommige werken, andere niet. Helaas staan ​​ego's en dit soort kwesties meestal vooruitgang en creativiteit in de weg, en de bandleden gaan hun eigen weg of gaan samen. Het is talloze keren gebeurd in de rock-'n-roll.

Voor de leden van De directe familie, die een tweede album hebben uitgebracht, getiteld Huid in het spel, de bovengenoemde status is van toepassing, maar het is bijzaak. Ze lieten de muziek voor zichzelf spreken. De spelers - ervaren gitaristen Danny Kortchmar en Waddy Wachtel, bassist Leland Sklar en drummer Russ Kunkel, vergezeld door zanger en gitarist Steve Postell - hebben samengewerkt om geweldig materiaal te creëren voor de hedendaagse rockliefhebbers.

De plaat begint met de toepasselijk getitelde 'Whole Lotta Rock and Roll', een crashende, beukende barrocker die Wachtel's zinderende gitaarloopjes en krassende zang in de kijker zet. Sklar en zijn stevige baslijnen en de zang van Kortchmar brengen de funky blues van “24/7/365” naar een duizelingwekkende groove. Postell neemt de leadzang op zich voor een bewerking van Russell en Ron Mael's 'The Toughest Girl In Town', de eerste single van het album, die een enorme bocht naar links is ten opzichte van de originele versie uit 1988 van Sparks. Stel je voor dat een artiest als Nils Lofgren een Devo-nummer op zich zou nemen. Als dat zo is, krijg je het beeld. Het is vreemd, maar het werkt, en ik juich de band toe omdat ze zich dit eigen hebben gemaakt.

Huid in het spel wisselt af tussen satirische ravotten als 'Party At The Graveyard' en mooie melodieën als 'Catch You On The Other Side'. Dit laatste doet denken aan de hit van Jackson Brown uit 1982, 'Somebody's Baby', die mede werd geschreven door Kortchmar en waarop hij en Kunkel op de opname staan. Het is een zeer diverse reeks nummers, en het feit dat het vocaal is opgesplitst in het trio Kortchmar, Wachtel en Postell is een bewijs van hoeveel vertrouwen de spelers in elkaar hebben als eenheid. Iedereen brengt iets op tafel.

“Lost In The Shuffle” is precies dat: een rockende shuffle geleid door de fantastische ritmesectie van Sklar en Kunkel, waardoor het een woordenspel wordt op de maat van het nummer. Het feit dat deze heren meespelen op zoveel opnames die ik bezit, maakt zo’n beetje alles op Huid in het spel klinkt huiselijk en vertrouwd.

Mijn twee favoriete nummers op de plaat – Kortchmars “Too Many Irons In The Fire” en Wachtels hilarische “High Maintenance Girlfriend”, waarmee het album wordt afgesloten – nemen populaire termen en verwerken deze op ingenieuze wijze in de muziek. Dit is wat grote songwriters doen. Uiteraard is de instrumentatie eersteklas, en het tovert een grote glimlach te voorschijn bij degenen onder ons die fan zijn van het werk van alle vijf de leden, zowel vroeger als nu.

~ Junkman

Bookmark and Share

spot_img

VC Café

VC Café

Laatste intelligentie

spot_img