Zephyrnet-logo

De DEA aanklagen om wiet te legaliseren – Hoe de DEA het spel heeft opgetuigd om cannabis de afgelopen 54 jaar illegaal te houden

Datum:

DEA aangeklaagd wegens legalisatie van marihuana

De Drug Enforcement Administration (DEA) wordt in de populaire media vaak afgeschilderd als een dappere politiemacht die zich inzet voor de bestrijding van drugskartels en het beschermen van onze straten tegen gevaarlijke illegale stoffen. Beelden van onverschrokken DEA-agenten die dramatische invallen en arrestaties uitvoeren, vullen films en tv-shows en vormen de publieke perceptie van deze machtige overheidsinstantie.

Achter deze zorgvuldig opgebouwde façade schuilt echter een verontrustender realiteit. De DEA fungeert als haar eigen quasi-regering en oefent enorme macht uit over de definitie van wat een illegale drug inhoudt. Met zijn eigen benoemde rechters en grotendeels ongecontroleerde autoriteit fungeert de DEA als de ultieme poortwachter en bepaalt welke stoffen worden aanvaardbaar geacht voor medisch onderzoek en die naar het schimmige rijk van de criminaliteit worden verwezen.

Onder het willekeurige planningssysteem van de DEA blijft cannabis stevig verankerd als een Schedule I-medicijn, wat duidt op “geen geaccepteerd medisch gebruik en een hoog potentieel voor misbruik.” Deze classificatie blijft bestaan ​​ondanks een groeiende hoeveelheid wetenschappelijk bewijs en talloze getuigenissen van patiënten die het therapeutische potentieel van marihuana voor een breed scala aan aandoeningen aantonen. De onverzettelijkheid van de DEA op dit gebied heeft een absurde situatie gecreëerd waarin biotechbedrijven dit proberen te doen legitiem onderzoek doen naar de medische toepassingen van cannabis, moeten een byzantijns bureaucratisch proces navigeren dat is opgezet door dezelfde instantie die koppig weigert de medicinale waarde van de plant te erkennen.

Maar zelfs voor die onverschrokken bedrijven die bereid zijn zich door de crisis heen te waden Het regelgevende moeras van DEAis de weg naar onderzoek naar deze ‘zeer gevaarlijke drug’ beladen met onverklaarbare vertragingen, ondoorzichtige besluitvorming en schijnbaar eindeloze obstakels. Het verhaal dat we vandaag gaan onderzoeken legt de ware aard en het doel van de DEA bloot, een agentschap dat meer geïnteresseerd lijkt in het bestendigen van de mislukte War on Drugs dan in het faciliteren van wetenschappelijke vooruitgang en medische vooruitgang. Naarmate het bewijsmateriaal zich opstapelt en de publieke opinie verandert, wordt het steeds duidelijker dat het misschien tijd is om de rol van de DEA in onze samenleving serieus te heroverwegen en of dit onverantwoordelijke instituut het verdient om zijn wurggreep over de toekomst van de geneeskunde te behouden.

Het geval van MMJ BioPharma Cultivation Inc. versus de Drug Enforcement Administration (DEA) dient als een aangrijpend voorbeeld van de obstructieve en contraproductieve benadering van medisch onderzoek door het agentschap. MMJ BioPharma, een biotech-farmaceutisch bedrijf uit Rhode Island, streeft ernaar om op cannabis gebaseerde medicijnen te ontwikkelen die mogelijk een revolutie teweeg kunnen brengen in de behandeling van slopende aandoeningen zoals multiple sclerose en de ziekte van Huntington. Deze inspanningen sluiten aan bij de groeiende trend van op cannabis gebaseerde geneesmiddelen, geïllustreerd door het baanbrekende, door de FDA goedgekeurde medicijn Epidiolex, dat hoop en verlichting heeft geboden aan talloze mensen. patiënten die lijden aan ernstige epilepsie.

Het nobele streven van MMJ BioPharma naar wetenschappelijke vooruitgang stuitte echter op een reeks onverklaarbare wegversperringen en bureaucratische obstakels die door de DEA waren opgeworpen. In 2018 vroeg het bedrijf plichtsgetrouw de benodigde licenties aan om marihuana te kweken voor onderzoeks- en ontwikkelingsdoeleinden, waarbij het reikhalzend uitkeek naar de mogelijkheid om klinische proeven te starten die levensveranderende behandelingen zouden kunnen opleveren. Maar ondanks het nauwgezet volgen van het ingewikkelde aanvraagproces van de DEA, kwam MMJ BioPharma vast te zitten in een schijnbaar eindeloze cyclus van vertragingen, verduistering en tegenwerking.

De rechtszaak van het bedrijf tegen de DEA schetst een verontrustend beeld van een bureau dat zich meer bezighoudt met het handhaven van zijn ijzeren greep op het drugsverbod dan met het faciliteren van wetenschappelijke vooruitgang. MMJ BioPharma beweert dat de DEA herhaaldelijk de wettelijke deadlines niet heeft gehaald, heeft nagelaten de aanvraag van het bedrijf binnen de vereiste termijn in te dienen bij het Federal Register en ontwijkende of tegenstrijdige antwoorden heeft gegeven op vragen over de status van hun registratie.

Dit gedragspatroon suggereert een doelbewuste poging om onderzoek naar het therapeutische potentieel van cannabis te belemmeren en te ontmoedigen, in plaats van een poging te goeder trouw om het proces te reguleren en te overzien.

De acties van de DEA, of het gebrek daaraan, hebben niet alleen het vermogen van MMJ BioPharma om essentieel onderzoek uit te voeren belemmerd, maar hebben ook een diepgaande impact gehad op de levens van talloze patiënten die potentieel zouden kunnen profiteren van de ontwikkeling van deze innovatieve medicijnen.

De onverzettelijkheid van het agentschap heeft deze individuen effectief veroordeeld om te blijven lijden, waardoor hen de toegang wordt ontzegd tot potentieel levensveranderende behandelingen die hun levenskwaliteit zouden kunnen verbeteren en hoop kunnen bieden waar traditionele therapieën hebben gefaald.

Bovendien roepen de schijnbare minachting van de DEA voor het wetenschappelijke proces en het gebrek aan transparantie in de besluitvorming serieuze vragen op over de ware motieven van het agentschap.

In plaats van op te treden als een onpartijdige toezichthouder, geleid door bewijsmateriaal en het publieke belang, lijkt de DEA prioriteit te geven aan haar rol als poortwachter, waarbij ze angstvallig haar macht bewaakt om te dicteren welke stoffen aanvaardbaar worden geacht voor medisch gebruik. Deze aanpak remt niet alleen innovatie en belemmert de vooruitgang van de medische wetenschap, maar ondermijnt ook de fundamentele principes van een vrije en open samenleving.

Terwijl de juridische strijd van MMJ BioPharma tegen de DEA zich ontvouwt, fungeert deze als een microkosmos van de bredere strijd tussen degenen die het therapeutische potentieel van cannabis willen benutten en een diepgewortelde bureaucratie die de status quo wil handhaven. De grote vraag is: als de DEA de poortwachter is, wie is dan de eigenaar van het landhuis? Wie profiteert werkelijk van de onverzettelijkheid van het agentschap, en welke belangen dient het om de poorten van de medische vooruitgang zo stevig gesloten te houden?

De Drug Enforcement Administration (DEA) wordt vaak afgeschilderd als een nobele instantie die zich inzet voor de bescherming van het Amerikaanse publiek tegen de plaag van illegale drugs. Een dieper onderzoek van de geschiedenis en acties van het agentschap onthult echter een veel verontrustender realiteit. Om de ware rol van de DEA volledig te begrijpen, moeten we ons eerst verdiepen in de oorsprong ervan en het wetgevende kader dat haar zulke verreikende bevoegdheden verleende.

Vóór de invoering van de Controlled Substances Act (CSA) was de DEA een andere instantie die werd geleid door de beruchte Harry J. Anslinger, een man wiens naam synoniem is met de racistische en xenofobe wortels van het drugsverbod. De CSA, die in 1970 door president Richard Nixon tot wet werd ondertekend, codificeerde een systeem dat in wezen de ‘officiële farmaceutische industrie’ een monopolie verleende over de productie, distributie en vervaardiging van ‘goedgekeurde’ medicijnen. Elke stof die buiten deze enge definitie valt, wordt als ‘smokkelwaar’ beschouwd en onderworpen aan zware strafrechtelijke sancties.

Onder dit nieuwe regime kreeg de DEA twee hoofdfuncties: dienen als handhavers van de belangen van Big Pharma en optreden als poortwachter om hun monopolie te beschermen. Het agentschap kreeg de macht om de legale status van medicijnen te bepalen, door effectief te beslissen welke stoffen winst zouden mogen genereren voor farmaceutische bedrijven en welke naar de zwarte markt zouden worden gedegradeerd.

Bovendien was de DEA bewapend met wapens en had zij de autoriteit om degenen die het waagden dit monopolie aan te vechten, te achtervolgen en te arresteren, zodat geen enkele concurrent de dominantie van de gevestigde spelers kon bedreigen.

Het geval van MMJ BioPharma illustreert perfect de ware prioriteiten van de DEA. Dit biotech-farmaceutische bedrijf werkt onvermoeibaar aan de ontwikkeling van een op cannabis gebaseerd medicijn dat mogelijk de levens zou kunnen verbeteren van talloze patiënten die lijden aan aandoeningen zoals multiple sclerose en de ziekte van Huntington. Hun baanbrekende werk dreigt echter de winsten te ontwrichten van bepaalde farmaceutische fabrikanten die momenteel geneesmiddelen voor deze aandoeningen op de markt brengen.

In plaats van het potentieel voor medische vooruitgang te omarmen, heeft de DEA in plaats daarvan talloze bureaucratische wegversperringen opgeworpen en MMJ BioPharma begraven in een labyrint van administratieve rompslomp en administratieve hindernissen, ontworpen om innovatie te onderdrukken en de status quo te beschermen.

Deze flagrante belemmering van de wetenschappelijke vooruitgang legt de ware loyaliteit van de DEA bloot. In plaats van prioriteit te geven aan de gezondheid en het welzijn van het Amerikaanse volk, lijkt het agentschap zich meer bezig te houden met het veiligstellen van de belangen van Big Pharma.

Door bedrijven als MMJ BioPharma de mogelijkheid te ontzeggen om potentieel levensveranderende medicijnen te onderzoeken en te ontwikkelen, ontzegt de DEA patiënten feitelijk de toegang tot veiligere, effectievere behandelingen die hun levenskwaliteit dramatisch zouden kunnen verbeteren.

Het wordt steeds duidelijker dat de rol van de DEA als “beschermer” van de volksgezondheid weinig meer is dan een façade. Achter gesloten deuren opereert het agentschap als een verlengstuk van de farmaceutische industrie en gebruikt het zijn enorme bevoegdheden om een ​​monopolie in stand te houden dat winst boven mensen stelt.

Terwijl Amerikanen blijven worstelen met de verwoestende gevolgen van de opioïdenepidemie en de beperkingen van de momenteel beschikbare behandelingen, is het tijd om zich af te vragen of de DEA werkelijk de belangen van het publiek dient of slechts optreedt als bewaker van de financiële belangen van een bevoorrechte groep. . Alleen door deze ongemakkelijke realiteit onder ogen te zien kunnen we hopen een gebroken systeem te hervormen en ervoor te zorgen dat het welzijn van patiënten, en niet het bedrijfsresultaat van farmaceutische bedrijven, de drijvende kracht achter het geneesmiddelenbeleid in de Verenigde Staten is.

Het geval van de juridische strijd van MMJ BioPharma tegen de DEA dient als een grimmige herinnering aan de ware aard van het agentschap en de verraderlijke rol die het speelt bij het in stand houden van een gebroken systeem dat de belangen van Big Pharma voorrang geeft boven de gezondheid en het welzijn van het Amerikaanse volk. Door eindeloze bureaucratische barrières op te werpen en pogingen om het therapeutische potentieel van cannabis te onderzoeken tegen te houden, heeft de DEA laten zien dat zij geen beschermer van de volksgezondheid is, maar eerder een bewaker van een monopolistische industrie die profiteert van het lijden van patiënten.

De acties van de DEA, of beter gezegd, haar passiviteit, in het licht van veelbelovende wetenschappelijke vooruitgang, roepen serieuze vragen op over de legitimiteit van de DEA en haar plaats in een samenleving die trots is op de principes van vrijheid en individuele autonomie. Als burgers niet vrij zijn om weloverwogen beslissingen te nemen over welke stoffen ze in hun eigen lichaam kunnen stoppen, wordt het concept van persoonlijke vrijheid betekenisloos. Wanneer een niet-gekozen overheidsinstantie de macht heeft om te dicteren welke medicijnen aanvaardbaar zijn en welke verboden zijn, oefent zij feitelijk het eigendom uit over de lichamen en de gezondheid van het Amerikaanse volk.

Er is een woord voor een systeem waarin individuen de controle over hun eigen lichaam wordt ontzegd, waarin hun fysieke autonomie wordt onderworpen aan de grillen van degenen die aan de macht zijn: slavernij. Hoewel het hyperbolisch lijkt om een ​​dergelijke beladen term te gebruiken, is de realiteit dat de acties van de DEA neerkomen op een vorm van medische slavernij, waarbij patiënten het recht wordt ontzegd op toegang tot potentieel levensveranderende behandelingen en hen wordt gedwongen te vertrouwen op een beperkt aantal vaak ontoereikende behandelingen. of gevaarlijke farmaceutische producten.

In een werkelijk vrije samenleving zouden de huidige vorm en functie van de DEA een gruwel zijn. Het is tijd dat Amerikanen een einde eisen aan dit tirannieke agentschap en het onderdrukkende systeem dat het in stand houdt. Alleen door de DEA en haar wurggreep op medisch onderzoek en persoonlijke keuze te ontmantelen kunnen we hopen een toekomst te creëren waarin de gezondheid en autonomie van individuen worden gerespecteerd, en het potentieel van de wetenschap om het lijden te verlichten volledig wordt gerealiseerd. De kern van de zaak is dat de DEA, zoals die nu bestaat, onverenigbaar is met de fundamentele principes van vrijheid en rechtvaardigheid. Het is een overblijfsel van een mislukte War on Drugs, een monument voor de corrumperende invloed van speciale belangen, en een verraad aan het vertrouwen van het Amerikaanse volk. De tijd is gekomen om ons lichaam, onze gezondheid en onze vrijheid terug te winnen uit de klauwen van dit onderdrukkende instituut.

Daag de DEA uit wegens onkruidwetten, LEES VERDER...

Daag de DEA aan wegens onkruid

DEA HEEFT NOG EEN RECHTSPRAAK OVER CANNABIS LEGALISERING!

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img