Het verhaal van de voormalige UniEnergy Technologies in Mukilteo, Washington, waar belastingbetalers $ 15 miljoen besteedden aan onderzoek om een ​​baanbrekende batterij te bouwen. Toen gaf de Amerikaanse regering het aan China - ja, toen gaf het weg aan China.

Toen een groep ingenieurs en onderzoekers zich 10 jaar geleden verzamelden in een magazijn in Mukilteo, Washington, wisten ze dat ze iets groots op het spoor waren. Ze schoven tafels en stoelen bij elkaar, maakten ruimte op de parkeerplaats vrij voor experimenten en gingen aan de slag.

Ze waren een batterij aan het bouwen - een vanadium redox-stroombatterij - gebaseerd op een ontwerp gemaakt door twee dozijn Amerikaanse wetenschappers in een overheidslaboratorium. De batterijen waren ongeveer zo groot als een koelkast, bevatten genoeg energie om een ​​huis van stroom te voorzien en konden tientallen jaren worden gebruikt. De ingenieurs stelden zich voor dat mensen ze naast hun airconditioners neerploften, zonnepanelen erop bevestigden, en iedereen die nog lang en gelukkig leefde van het elektriciteitsnet.

"Het was niet te beloven", zegt Chris Howard, een van de ingenieurs die daar werkte voor een Amerikaans bedrijf genaamd UniEnergy. "We zagen het functioneren zoals het was ontworpen, zoals verwacht."

Het begon allemaal in de kelder van een overheidslaboratorium, drie uur ten zuidwesten van Seattle, genaamd Pacific Northwest National Laboratory. Het was 2006 en meer dan twee dozijn wetenschappers begonnen te vermoeden dat een speciale mix van zuur en elektrolyt ongebruikelijke hoeveelheden energie zou kunnen bevatten zonder degradatie. Ze bleken gelijk te hebben.

Het kostte de wetenschappers zes jaar en meer dan 15 miljoen dollar van de belastingbetaler om te ontdekken wat volgens hen het perfecte recept voor vanadiumbatterijen was. Anderen hadden soortgelijke batterijen gemaakt met vanadium, maar deze mix was twee keer zo krachtig en leek niet te verslechteren zoals batterijen van mobiele telefoons of zelfs autobatterijen doen. De onderzoekers ontdekten dat de batterijen wel 30 jaar konden opladen en opladen.

Een medewerker bekijkt een vanadiumstroombatterij in het Battery Reliability Laboratory van Pacific Northwest National Laboratory in 2021.

Andrea Starr/Pacific Northwest National Laboratory

Gary Yang, de hoofdwetenschapper van het project, zei dat hij enthousiast was om te zien of hij de batterijen buiten het laboratorium zou kunnen maken. Het lab moedigt wetenschappers aan om precies dat te doen, in een poging om cruciale nieuwe technologie op de markt te brengen. Het lab en de Amerikaanse overheid hebben nog steeds de patenten, omdat Amerikaanse belastingbetalers voor het onderzoek betaalden.

In 2012 vroeg Yang bij het ministerie van Energie een vergunning aan om de batterijen te produceren en te verkopen.

Het bureau verleende de licentie en Yang lanceerde UniEnergy Technologies. Hij huurde ingenieurs en onderzoekers in. Maar al snel kwam hij in de problemen. Hij zei dat hij geen Amerikaanse investeerders kon overhalen om aan boord te komen.

“Ik heb met bijna alle grote zakenbanken gesproken; geen van hen (wilde) investeren in batterijen', zei Yang in een interview, eraan toevoegend dat de banken hun investeringen sneller wilden terugverdienen dan dat de batterijen winst zouden maken.

Imre Gyuk (links), directeur van onderzoek naar energieopslag in het Office of Electricity van het Department of Energy, Washington Gov. Jay Inslee en Gary Yang van UniEnergy Technologies werken samen in 2015.

Kantoor van gouverneur Jay Inslee

Hij zei dat een collega-wetenschapper hem in verband bracht met een Chinese zakenman genaamd Yanhui Liu en een bedrijf genaamd Dalian Rongke Power Co. Ltd., samen met het moederbedrijf, en hij greep de kans om hen te laten investeren en zelfs te helpen bij het maken van de batterijen.

Aanvankelijk deed UniEnergy Technologies het grootste deel van de batterijmontage in het magazijn. Maar in de loop van de volgende jaren begon meer en meer van de productie en assemblage te verschuiven naar Rongke Power, zei Chris Howard. In 2017 formaliseerde Yang de relatie en verleende Dalian Rongke Power Co. Ltd. een officiële sublicentie, waardoor het bedrijf de batterijen in China kon maken.

Elk bedrijf kan ervoor kiezen om in China te produceren. Maar in dit geval zijn de regels vrij duidelijk. De oorspronkelijke licentie van Yang vereist dat hij een bepaald aantal batterijen in de VS verkoopt, en er staat dat die batterijen hier "substantieel vervaardigd" moeten zijn.

In een interview erkende Yang dat hij dat niet had gedaan. UniEnergy Technologies verkocht een paar batterijen in de VS, maar niet genoeg om aan de eisen te voldoen. Degene die het wel verkocht, inclusief in een exemplaar aan de Amerikaanse marine, werden gemaakt in China. Maar Yang zei dat in al die jaren noch het laboratorium, noch de afdeling hem ondervroegen of problemen aan de orde stelden.

Chris Howard is nu Director of Operations bij Forever Energy in Bellevue, Wash.

Jovelle Tamayo voor NPR

In 2019, zei Howard, verzamelden functionarissen van UniEnergy Technologies alle ingenieurs in een vergaderruimte. Hij zei dat supervisors hen vertelden dat ze vier maanden achter elkaar in China moesten werken bij Rongke Power Co.

"Het was onduidelijk, zeker voor mezelf en andere ingenieurs, wat het plan was", zegt Howard, die nu voor Forever Energy werkt.

Yang erkent dat hij wilde dat zijn Amerikaanse ingenieurs in China zouden werken. Maar hij zegt dat het was omdat hij dacht dat Rongke Power hen kritische vaardigheden kon bijbrengen.

Yang werd geboren in China, maar is een Amerikaans staatsburger en behaalde zijn Ph.D. aan de Universiteit van Connecticut. Hij zei dat hij de hele batterij in de VS wilde produceren, maar dat de VS niet de toeleveringsketen heeft die hij nodig had. Hij zei dat China geavanceerder is als het gaat om de productie en engineering van batterijen op schaal.

"Op dit gebied - productie, engineering - loopt China voor op de VS", zei Yang. "Velen zouden [het] niet geloven."

Hij zei dat hij de batterij en zijn ingenieurs niet naar het buitenland stuurde om China te helpen. Hij zei dat de ingenieurs in dat land zijn medewerkers van UniEnergy Technologies hielpen en hem hielpen bij het bouwen van zijn batterijen.

Maar uit de toenmalige nieuwsberichten bleek dat de bewegingen China hielpen. De Chinese regering lanceerde verschillende grote demonstratieprojecten en kondigde miljoenen dollars aan financiering voor grootschalige vanadiumbatterijen aan.

Toen het batterijwerk in China begon te werken, kreeg Yang meer financiële problemen in de VS. Dus nam hij een beslissing die zou voorkomen dat de technologie in de VS zou blijven

De EU heeft strikte regels over waar bedrijven producten maken

In 2021 heeft Yang de batterijlicentie overgedragen aan een Europees bedrijf gevestigd in Nederland. Het bedrijf, Vanadis Power, vertelde NPR dat het aanvankelijk van plan was de batterijen in China te blijven maken en vervolgens een fabriek in Duitsland zou opzetten, in de hoop uiteindelijk in de VS te produceren, zei Roelof Platenkamp, ​​de oprichter van het bedrijf.

Vanadis Power moest batterijen in Europa produceren omdat de Europese Unie strikte regels heeft over waar bedrijven producten produceren, zei Platenkamp.

"Ik moet een Europees bedrijf zijn, zeker een niet-Chinees bedrijf, in Europa", zei Platenkamp in een interview met NPR.

Gary Yang lanceerde UniEnergy Technologies nadat het ministerie van Energie hem een ​​licentie had verleend om de vanadiumbatterijen te produceren en te verkopen.

Jovelle Tamayo voor NPR

Maar de VS heeft ook dit soort regels. Elke overdracht van een licentie van de Amerikaanse overheid vereist goedkeuring van de Amerikaanse overheid, zodat de productie niet naar het buitenland wordt verplaatst. De VS hebben de afgelopen jaren aanzienlijke banen verloren in gebieden waar het voor het eerst vooruitgang boekte, zoals zonnepanelen, drones en telecomapparatuur. Maar toen UniEnergy om goedkeuring vroeg, had het blijkbaar geen moeite om het te krijgen.

Op 7 juli 2021 mailde een topfunctionaris bij UniEnergy Technologies een overheidsmanager in het laboratorium waar de batterij is gemaakt. De UniEnergy-functionaris zei dat ze een deal sloten met Vanadis, volgens e-mails die door NPR werden beoordeeld, en de licentie zouden overdragen aan Vanadis.

"We werken aan een deal met Vanadis Power en zijn ervan overtuigd dat ze de juiste mix van technische expertise hebben", aldus de e-mail van UniEnergy Technologies. "Onze transactie met Vanadis is klaar om te gaan in afwachting van uw goedkeuring ..."

De regeringsmanager antwoordde dat hij bevestiging nodig had voordat de licentie werd overgedragen en stuurde een e-mail naar een tweede medewerker van UniEnergy. De tweede medewerker reageerde anderhalf uur later en de licentie werd overgedragen aan Vanadis Power.

Of de manager of iemand anders in het laboratorium of het Department of Energy dacht tijdens dat anderhalf uur of daarna te controleren of Vanadis Power een Amerikaans bedrijf was, of dat het van plan was om in de VS te produceren, is onduidelijk. Vanadis' eigen website zei dat het van plan was de batterijen in China te maken.

Als reactie zeiden afdelingsfunctionarissen dat ze elke overdracht op naleving beoordelen en zeiden dat de nieuwe regels die afgelopen zomer door de Biden-administratie zijn ingevoerd, mazen in de wet zullen dichten en meer productie hier zullen behouden.

Maar functionarissen van het agentschap erkenden dat hun beoordelingen vaak afhankelijk zijn van "te goeder trouw onthullingen" door de bedrijven, wat betekent dat als bedrijven zoals UniEnergy Technologies niets zeggen, de Amerikaanse regering het misschien nooit zal weten.

Joanne Skievaski zei dat zij en anderen van het bedrijf herhaaldelijk functionarissen van het ministerie van Energie waarschuwden dat de UniEnergy-licentie niet in overeenstemming was.

Jovelle Tamayo voor NPR

Dat is een probleem dat het departement al jaren plaagt, volgens overheidsonderzoekers.

In 2018 heeft het Verantwoordingsbureau van de Rijksoverheid gevonden dat het ministerie van Energie niet over middelen beschikte om zijn licenties goed te controleren, vertrouwde op verouderde computersystemen en geen consistent beleid had in zijn laboratoria.

In dit geval was het een Amerikaans bedrijf, Forever Energy, dat meer dan een jaar geleden zijn zorgen over de licentie bij UniEnergy uitte. Joanne Skievaski zei dat zij en anderen van het bedrijf herhaaldelijk afdelingsfunctionarissen waarschuwden dat de UniEnergy-licentie niet in overeenstemming was. In e-mails die NPR heeft beoordeeld, vertelden afdelingsfunctionarissen hen dat dit het geval was.

"Hoe komt het dat het nationale laboratorium geen Amerikaanse productie nodig had?" vroeg Skievaski. "Het is niet alleen een schending van de vergunning, het is een schending van ons land."

Nu het ministerie van Energie de licentie heeft ingetrokken, zei Skievaski dat ze hoopt dat Forever Energy deze zal kunnen verwerven of een vergelijkbare licentie kan krijgen. Het bedrijf is van plan om volgend jaar een fabriek in Louisiana te openen en met de productie te beginnen. Ze baalt van het idee dat Amerikaanse ingenieurs de uitdaging niet aankunnen.

'Dat is onzin,' zei ze. "We zijn klaar om met deze technologie aan de slag te gaan."

Toch zegt ze dat het voor elk Amerikaans bedrijf op dit moment moeilijk zal zijn om de achterstand in te halen. Industrie handel meldt vermeldt momenteel Dalian Rongke Power Co. Ltd. als de grootste fabrikant van vanadium-redoxstroombatterijen wereldwijd. Skievaski maakt zich ook zorgen of China zal stoppen met het maken van batterijen zodra een Amerikaans bedrijf het recht krijgt om ze te gaan maken.

Dat is misschien onwaarschijnlijk. Chinese nieuwsberichten zeggen dat het land op het punt staat een van de grootste batterijparken ter wereld online te zetten. De meldt stel dat de hele boerderij bestaat uit vanadium redux-stroombatterijen.

Dit verhaal is een samenwerking met NPR's Station Investigations Team, dat lokale onderzoeksjournalistiek ondersteunt, en het Northwest News Network, een samenwerking van openbare radiostations die uitzenden in de staat Oregon en Washington.