Door: Juan Sebastián Chaves Gil

Het is bijna onmogelijk om beroemd te worden met het kweken van cannabis. Met de opmerkelijke uitzondering van bepaalde teeltwedstrijden en Cannabis Cups, is er momenteel weinig publieke erkenning voor degenen die de beste marihuanasoorten ter wereld kweken – een betreurenswaardige realiteit die grotendeels voortkomt uit de gedwongen anonimiteit die door het verbod wordt opgelegd.

Of je nu een cannabisclub bezoekt of bij een ondergrondse dealer koopt, de kans is veel groter dat je het type soort kent dan wie de zaden in de grond heeft gestopt of de teelt tot de volwassenheid heeft verzorgd. Op dezelfde manier weet je waarschijnlijk of de appel die je gaat eten een Golden Delicious of een Fuji is, maar je weet waarschijnlijk niet wie hem heeft verbouwd.

Het verschil tussen het kweken van echt goede cannabis en het kweken van bekroonde marihuana is de tijdsbesteding en aandacht voor detail die zeer zelden adequaat wordt beloond. Hoewel het zo zou moeten zijn. Cannabisconsumenten zijn te geobsedeerd door soorten en denken niet genoeg aan de kwekers. Maar zal dit altijd zo blijven? Misschien niet.

Denk eens aan wijn, waar we doorgaans details over krijgen: de druivensoort en de wijnmaker. Degenen die voornamelijk op prijs kopen, zullen op zoek gaan naar een goedkope Merlot of Chardonnay of eenvoudigweg ‘rood’ of ‘wit’ kiezen, ongeacht waar of hoe de druiven werden verbouwd en verwerkt. Terwijl degenen die hun beslissing baseren op kwaliteit of waarde zowel de variëteit als de wijngaard in overweging zullen nemen. Dat is de reden waarom twee verschillende flessen met daarin 750 ml wijn, gemaakt van dezelfde druivensoort in hetzelfde jaar en met een vrijwel identiek alcoholgehalte, ergens tussen de $ 2 en $ 250 of meer kunnen worden verkocht.

DE UITVINDER VAN SINSEMILLA

De term ‘sinsemilla’ verwijst naar een proces waarbij kwekers alle mannelijke planten zo vroeg mogelijk verwijderen, zodat alleen vrouwelijke planten volledig kunnen rijpen. Dit heeft twee functies: ten eerste produceren alleen vrouwelijke cannabisbloemen hars die rijk genoeg is aan THC, en ten tweede stoppen ze met het produceren van hars zodra ze worden bestoven door een mannelijke plant. Het verwijderen van mannelijke planten betekent dus meer ruimte voor de gewaardeerde vrouwtjes, en die vrouwtjes worden niet bestoven, zodat ze zoveel mogelijk hars kunnen produceren zonder zaden te produceren.

De folklore schrijft deze revolutionaire vooruitgang toe aan een onbekende kweker die in de uitgestrekte sativavelden van Mexico werkt, terwijl anderen beweren dat een kluizenaar in Humboldt County, VS, de techniek heeft ontwikkeld. Maar de vooraanstaande cannabisonderzoeker en journalist Fred Gardner zegt dat beide theorieën overtuigend bewijs over het hoofd zien dat de ‘sinsemilla’-teelt veel ouder is dan dat.

GEORGE VAN PATTEN (ook bekend als “JORGE CERVANTES”)

Sinds 1983 heeft George Van Patten (schrijvend onder het pseudoniem Jorge Cervantes) meer dan een miljoen boeken over de cannabisteelt verkocht, waarmee hij solide informatie en gedetailleerde instructies heeft gegeven aan talloze kwekers over de hele wereld. Hij is een man die duidelijk van marihuana houdt en van degenen die het verbouwen.

“Waarom zou je zo’n vaste, gehate baan hebben als je deze prachtige plant kunt kweken waar je zo dol op bent?” Jorge Cervantes

In feite vond de eerste versie van Jorge Cervantes' 'groeibijbel' zijn oorsprong in zijn eigen, zorgvuldig samengestelde veldnotities, gebaseerd op zijn vele jaren als teler in Mexico en Zuid-Californië. Nadat hij die gedetailleerde aantekeningen had gefotokopieerd en ze vele, vele keren met andere telers had gedeeld, drukte hij uiteindelijk een kleine batch zelfgepubliceerde boeken om zichzelf de moeite van het maken van kopieën te besparen, en ontdekte dat hij een eeuwige bestseller in handen had.

“Ik ben hieraan begonnen omdat ik het spannend vind om cannabis te kweken, en omdat ik er gewoon niet bij paste.” (Jorge Cervantes)

Hoewel de marihuanateelt is verschoven naar grote, professioneel beheerde productiefaciliteiten, blijft Van Patten zich concentreren op degenen die in een achtertuin, kelder of klein perceel kweken, of ze nu hun eigen medicijn willen verbouwen, de eindjes aan elkaar willen knopen, de hypotheek willen betalen of hun kinderen naar school laten gaan. Op cannabisconferenties en festivals over de hele wereld staan ​​kwekers in de rij om hem te bedanken voor zijn hulp.

DR. MAHMOUD ELSOHLY

De enige plaats in de Verenigde Staten die ooit een federale DEA-vergunning heeft gekregen om cannabis te kweken, is een boerderij van 5 hectare en een binnenkweekfaciliteit aan de Universiteit van Mississippi. De boerderij, opgericht in 1968 en sinds de oprichting onder toezicht van het National Institute on Drug Abuse (NIDA), levert marihuana aan federaal goedgekeurde onderzoeksstudies. Een buitenkweekseizoen levert ruim 500 kg plantmateriaal op, terwijl een binnenseizoen ongeveer 10 kg oplevert.

In het verleden was het bekend dat NIDA elk onderzoek afwees dat de potentiële medicinale voordelen van de plant wilde onderzoeken, terwijl het slecht opgezette onderzoeken volledig steunde om de schade ervan te overdrijven. Onderzoekers hebben tientallen jaren zonder succes tegen de DEA gevochten in de hoop deze NIDA-blokkade te beëindigen.

Toen hem werd gevraagd wat er het meest veranderde tijdens zijn tijd als de enige volledig legale teler in de Verenigde Staten, zei Dr. ElSohly in wezen dat hij samen met alle anderen zijn spel moest verbeteren.

ED ROSENTHAL

Sinds de eerste uitgave in 1974 besteedde het tijdschrift High Times Ed Rosenthal aan de cannabisteelt, met speciale aandacht voor het groeiende aantal mensen dat ervoor kiest om voor de eerste keer zelf cannabis te kweken. Zijn adviescolumn – ‘Vraag het aan Ed: je vragen over marihuana beantwoord’ – maakte hem meteen tot een van de weinige erkende experts op een onderwerp dat de komende veertig jaar in het tijdschrift zou blijven staan.

De column loopt nog steeds en Rosenthal richtte Quick Trading Publishing op om zijn eigen boeken en het werk van een indrukwekkende lijst van collega-auteurs en cannabisonderzoekers te publiceren. Hij is ook een onvermoeibaar pleitbezorger en activist geweest voor de oorzaken van medische marihuana en legalisering.

In 1999 benoemde Rosenthals adoptiehuis in Oakland, Californië hem tot 'Officer of the City' en gaf hem de opdracht cannabis te kweken om lokale patiënten te voorzien. Drie jaar later vernietigde de federale overheid zijn oogst en arresteerde hem.

Volgens een rapport van de New York Times over de zaak riskeerde Rosenthal een mogelijke straf van “100 jaar gevangenisstraf en een boete van $4.5 miljoen”, maar federale rechter Charles Breyer veroordeelde hem tot slechts één dag gevangenisstraf. Rosenthal ging toch in beroep en in 2006 vernietigde het Ninth Circuit Court of Appeals zijn strafrechtelijke veroordeling.

“De volgende keer dat je iemand hoort praten over hoe ondernemers, politici of investeerders het voortouw nemen bij legalisering, onthoud dan dat dit allemaal niet mogelijk zou zijn zonder de campagne voor burgerlijke ongehoorzaamheid.” (Ed Rosenthal)

PROFESSOR AFGHAAN

Zonder het cannabisverbod zou het idee om binnenshuis marihuana te kweken waarschijnlijk nooit bij iemand opgekomen zijn. Waarom zou u tijd en geld besteden aan het nabootsen van de natuurlijke omgeving van de plant als u detectie niet probeert te voorkomen? Of, anders gezegd: heb je ooit gehoord van wijnmakers die binnen druiven telen, of van brouwerijen die binnen hop telen?

Zonder duidelijke modellen om te volgen moesten de eerste generaties binnenkwekers zich niet alleen aanpassen aan een leven zonder zon (of wind of regen), maar moesten ze ook manieren bedenken om deze met vallen en opstaan ​​te vervangen. De vroege systemen voor binnenkweek weerspiegelden deze pioniersgeest van doe-het-zelf, met planten in de grond, met de hand bewaterd en onder geïmproviseerde lampen. De cannabis die in dergelijke opstellingen werd gekweekt, was notoir schaars en weinig inspirerend.

De verschuiving naar meer geavanceerde hydrocultuursystemen in de jaren zeventig was een game-changer voor zelfteelt, maar met de geschiedenis van grondloze landbouw die teruggaat tot de beroemde Hangende Tuinen van Babylon, en veel van de moderne ontwikkelingen op dit gebied die zijn geboekt door NASA-wetenschappers, het is moeilijk om een ​​cannabiskweker te vinden om deze medaille aan te geven. Dus snel vooruit naar 1970, en de publicatie in High Times van een historisch artikel genaamd “The Million Dollar Growroom.”

“In deze overzichtelijke tuin werden rij na rij stekken geplant in emmers op bakken met daarin een voedingsoplossing, die naar de reservoirs druppelde”, meldt Danny Danko, de huidige teeltredacteur van het tijdschrift. “Dit was geen kast met een paar emmers, maar een laboratoriumopstelling waar echte productie mogelijk was. Het directe artikel van professor Afghani is een stap-voor-stap overzicht van de basisprincipes – van de eerste moederplanten en het bewortelen van klonen tot het bewateren van de bloeiruimte en ventilatie en CO2-verrijking om in één jaar tijd meer dan een miljoen dollar te kunnen oogsten.”

Professor Afghani heeft zijn ware identiteit nooit onthuld, zelfs niet aan zijn redacteuren, maar hij wilde zijn wijsheid over de cannabisteelt graag met de wereld delen. Door binnenkweek naar een nieuw niveau van verfijning en efficiëntie te tillen, heeft hij ongetwijfeld het spel veranderd.