Chemisch gebonden is een van die zeldzame spellen waarbij alles wat het doet en elke beslissing die het neemt, – althans voor mij – is alsof je spijkers over een schoolbord sleept. Ik weet niet zeker of iedereen dezelfde reactie zal hebben als ik, althans niet in deze ernst, maar man, was dit een ondraaglijk toneelstuk van een paar uur? 

Het klinkt onschuldig genoeg. Je speelt een student die je zelf een naam mag geven. Sociaal gezien is hij midden op de weg, niet enorm populair, maar ook geen outcast. Aan het einde van een schooldag, nadat hij wat heeft schoongemaakt, loopt hij een van de scheikundelaboratoria binnen en ontmoet Kiyoko, die hem lijkt te verwachten. Ze is onlangs een naschoolse Science Club begonnen, en – komedie van fouten! – zij denkt dat je solliciteert. Je wordt dus het enige echte Science Club-lid en begint een broederlijke relatie met Kiyoko die wel eens zou kunnen uitgroeien tot iets meer. 

De rimpel is dat hoewel Kiyoko misschien de bruisende, opvliegende wetenschapsnerd van de school lijkt, ze een wond verbergt. Dat wordt duidelijk omdat Naomi, de schoolsportkampioene, tsundere en 'mooiste meisje van de school' lijkt om haar te pesten. Je kunt een aantal gespannen interacties tussen hen observeren. Ze hebben eerder problemen gehad, en jij neemt het op jezelf om dat verleden te achterhalen en op te lossen. 

Het is een prima opzet voor een visuele roman. Er moet niet alleen een relatie worden opgelost tussen Naomi en Kiyoko, maar er zijn ook ontluikende relaties tussen jou en/of Kiyoko en Naomi. Het zijn leerboeken over romantiek voor studenten, en er is absoluut een plaats voor in een visueel nieuw formaat op de Xbox. Onze irritatie erover heeft niets te maken met het feit dat het een visuele roman is. 

Waar moet je dan beginnen? Nou, we beginnen niet bij de kunst. De kunst is prima. Geen van de karakterontwerpen is bijzonder uniek of karaktervol, en je zult deze archetypen al honderd keer eerder hebben gezien (hoewel we Ken Takahashi wel leuk vonden, een jock die altijd moet worden aangesproken met zowel namen, en slentert door de school met zijn buikspieren uitgerekt). De karakterkunst is redelijk gepolijst en niet onaantrekkelijk. Ook de achtergronden zijn prima, alhoewel Chemically Bonded dat wel is vastbesloten dat het zich afspeelt in Wales, waar alles heel duidelijk Japans is. 

We beginnen vrijwel overal elders. Het schrijven in Chemically Bonded laat veel te wensen over. Het voelt alsof het is geschreven door een AI die een tussenjaar nodig had om dichter te worden. Het heeft de vage contouren van kunstzinnigheid en mikt zeker hoog, maar als je het tot in de kleinste details ondervraagt, valt het uit elkaar. Laten we u enkele voorbeelden geven. 

"Terwijl ik door de kamer tuur, bewegen mijn ogen en kijken rond om te zien of ik een glimp van Kiyoko kan opvangen”. Laten we tellen hoe vaak er sprake is van ogen of zicht: ja, dat is zo vijf in één zin wanneer men dat zou hebben gedaan. Dat is een hele prestatie. 

Of wat dacht je van “de geluiden van clubactiviteiten die nog steeds sterk door het terrein klinken, zorgen voor subtiele afleiding als mijn voeten de grond raken en schaduwen werpen in het avondzonlicht”. Er is iets aan de scènesetting in Chemically Bonded waardoor mijn ogen er volledig overheen gaan, maar er tegelijkertijd hoofdpijn van krijgen. Als je dat kunt lezen terwijl je het begrijpt, of er zelfs van geniet, dan is dat een steun voor je. 

Het schrift is niet alleen buitengewoon moeilijk te lezen, maar het is ook kronkelig. Er gebeurt nauwelijks iets in Chemically Bonded. Dus, hoe vult het zijn drie tot vier uur? Het wordt aangevuld met voortdurend herhaalde gesprekken – Kiyoko vraagt ​​de hoofdpersoon vaker of hij naar de volgende Science Club-sessie komt dan ik ooit zou kunnen tellen – en de hoofdpersoon heeft een van de meest irritante innerlijke monologen die we ooit zijn tegengekomen op. Hij wringt mentaal zijn handen en vraagt ​​zich af of hij de meisjes leuk vindt, of hij zich bij hun geschil moet bemoeien en of hij bij de club moet blijven. En hij doet het keer op keer, terwijl hij over zoveel oude grond stapt dat hij een loopgraaf heeft gemaakt. 

Chemically Bonded voelt duidelijk dat het Shakespeariaans is. De bron van het conflict tussen de twee meisjes wordt in tranen besproken, met dramatische, stijgende muziek op de achtergrond. De hoofdpersoon draait de situatie als een Rubiks kubus om en probeert een oplossing te vinden. Het is het einde van de wereld voor alle betrokkenen, en dat is in zekere zin ook zo: we waren allemaal overdreven dramatisch op school. Maar Sweet Doki Doki het is overspeeld. De situatie is zo klein, iets dat je als volwassene schouderophalend zou wegwuiven. Het is moeilijk om het serieus te nemen als het zo dramatisch is als het verliezen van je sleutels. 

Maar de echte spijkers op het schoolbord? De stemacteurs. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en het geluid gedempt. Kiyoko wordt ingesproken door een volwassene die de opdracht heeft gekregen om 'het schattig te spelen en ongeveer vijf jaar oud'. We huiveren als we eraan denken. Het is de stem die een volwassene aanneemt als hij een baby koestert, uitgestrekt over ongeveer vijftig procent van de chemische binding. We hadden daadwerkelijke, fysieke pijn.

Chemically Bonded heeft onze zwakke plek gevonden en heeft er drie uur lang vingernagels in gestoken. We kunnen ons niet voorstellen dat het voor iedereen zo pijnlijk zal zijn: je zult misschien een grotere weerstand hebben tegen wat wij vonden als doelloze beschrijvingen, onsamenhangende plots en vreselijke stemacteurs. Maar recensies zijn meningen, en wij zijn van mening dat je vrijwel elke andere visuele roman willekeurig zou kunnen kiezen en je minder gekweld zou voelen dan in Chemically Bonded.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/chemically-bonded-review/