Dat valt niet te ontkennen Blond op blond, het eerste dubbelalbum van rock, was een cruciale stap voorwaarts voor Bob Dylan. Met Alles terug naar huis brengen en Snelweg 61 opnieuw bezochthad Dylan zijn nieuwe rotsachtige richting duidelijk gedefinieerd; Blond op blond maakte het gewoon officieel. Ondersteund door een groot en gek ensemble van muzikanten, waaronder leden van zijn nieuwe begeleidingsband, de Hawks, oftewel de Band, kon Dylan zijn liedjes nieuw leven inblazen: briljante arrangementen gekruid met humoristische, introspectieve en vaak aangrijpende teksten. Elk van de veertien nummers lijkt te resoneren en te klinken binnen hun eigen onderscheidende domein.

De toon wordt gezet door de feestelijke ‘Rainy Day Women #12 & #35’, die schokgolven door heel Amerika veroorzaakten. Met het refrein waarin werd aangedrongen op ‘iedereen moet stoned worden’, wezen de opgezette overhemden al snel met een boosaardige vinger naar de dader. Blijkbaar hebben ze de grap gewoon niet begrepen. Voor het grootste deel is de mix van blues en folk op het album, verzacht door een gestaag ritme en een assortiment van dreunende en dreunende versieringen, geen lachertje. Je kunt de verschroeiende kracht van zoiets als “Visions of Johanna” of “Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again” niet ontkennen; je kunt de innemende groove van "I Want You" of "Leopard-Skin Pill-Box Hat" niet negeren. Dan draait Dylan de rollen om en laat zich van zijn tedere kant zien met ‘Just Like A Woman’, ‘4th Time Around’ en ‘Sad Eyed Lady Of The Lowlands’.

Opgenomen in Nashville, Blond op blond is misschien wel een van de mooiste momenten van Bob Dylan. Twee maanden na de release in mei 1966 veranderde de loop van Dylans carrière dramatisch toen hij zijn nek brak bij een motorongeluk. Bijgevolg sloot hij het decennium in een tamelijk kalme gemoedstoestand af. Hij zou pas halverwege de jaren zeventig weer volledig in vorm komen, toen hij uitviel Planet Waves en Bloed op de sporen. Sindsdien heeft Dylan een reeks hits en missers uitgedeeld, afhankelijk van zijn humeur en filosofisch temperament. Maar het is veilig om te zeggen dat de carrière van Dylan een marginaal soepele rit is geweest en dat er schijnbaar geen einde in zicht is.

~ Shawn Perry