Een MiG-29K straaljager stijgt op vanaf INS Vikramaditya in de Arabische Zee
In de eerste week van maart zelf heeft de Indiase marine een reeks capaciteitsuitbreidingen gezien, gericht op de maritieme doelstellingen op korte en lange termijn. De snelle vooruitgang zendt positieve signalen uit, maar er blijven uitdagingen bestaan
DE uitbreiding van de capaciteiten van de Indiase marine, aangekondigd in de eerste week van maart, duidt op een uitbreiding die aansluit bij de strategische ambities van New Delhi in de Indische Oceaan. Het is ook een indicatie van India's maritieme doelstellingen op korte en lange termijn.
Karwar in het noorden van Karnataka kreeg een grote infrastructuurboost en is nu de grootste marinebasis van het land. De nieuwste, technologisch geschikte helikopters voor de jacht op onderzeeërs, de MH-60R, werden in Kochi in gebruik genomen. Een nieuwe basis, INS Jatayu, kreeg de opdracht bij Minicoy in Lakshadweep. Het ligt dicht bij het '9 graden scheepvaartkanaal', de drukste zeeroute naar Europa en het Midden-Oosten in westelijke richting en onder meer China, Japan en Korea in het oosten.
Te midden hiervan voerde de marine gelijktijdige helikopter- en straalvliegoperaties uit vanaf beide vliegdekschepen – de INS Vikramaditya en INS Vikrant – voor minister van Defensie Rajnath Singh om de gereedheid te beoordelen. Er zijn in het verleden al twin-carrieroperaties uitgevoerd, waarvan de meest recente in juni vorig jaar. Deze keer is INS Vikrant echter volledig geïntegreerd met de rest van de vloot en wordt de laatste vluchtintegratie voltooid.
Ook heeft de Vikrant na juni vorig jaar een refit ondergaan en is in januari weer begonnen met zeilen. Er zijn grond-luchtraketten voor de middellange afstand Barak-8 en MF-STAR (multifunctionele surveillance-, volg- en geleidingsradar) gemonteerd. De MF-STAR detecteert bedreigingen vanuit de lucht, zoals vliegtuigen, anti-scheepsraketten en kruisraketten; de Barak-8-raket kan deze afschieten op een afstand van 80 km of meer.
Uitbreiding van Karwar-basis
Het heet Project Seabird, strekt zich uit over 25 km en wordt gefaseerd uitgevoerd. De eerste fase was ontworpen om plaats te bieden aan 10 schepen en werd in 2011 afgerond. Fase II-A kreeg in december 2012 toestemming van de Kabinetscommissie voor Veiligheid om het aanmeren van 32 schepen en onderzeeërs mogelijk te maken, samen met 23 scheepswerven.
Op 5 maart opende onder meer minister van Defensie Rajnath Singh een 550 meter lange pier – die in zee uitsteekt – zodat beide vliegdekschepen tegelijkertijd in Karwar konden aanmeren.
De INS Vikramaditya en INS Vikrant zijn de grootste oorlogsschepen in de vloot, elk met een gewicht van bijna 50,000 ton. De Vikramaditya is 284 meter lang, terwijl de Vikrant 262 meter lang is. De oorlogsschepen hebben een specifieke waterdiepte nabij de kust nodig, terwijl de lengte van de steiger en de pier bij hun afmetingen moeten passen wanneer ze aanmeren voor routineonderhoud.
Tot nu toe had Karwar de mogelijkheid om één vervoerder over te nemen. De Cochin-scheepswerf heeft een faciliteit om een ​​ander vervoerder aan te leggen, maar dat is geen marinefaciliteit.
Vice-admiraal Ravneet Singh (bd), voormalig plaatsvervangend hoofd van de marine, die vanaf 2018 bijna twee jaar lang directeur-generaal van Project Seabird was, zegt: “De zaken hebben snelle vooruitgang geboekt. Dit is de grootste basis voor de marine en zal de derde operationele basis aan de westkust zijn.”
Fase II-A beschikt over een ligplaats voor schepen en onderzeeërs met een gezamenlijke lengte van ongeveer 6 km. Deze steigers zijn voorzien van technische voorzieningen, elektrische onderstations, schakelapparatuur en ondersteunende nutsvoorzieningen.
De nieuwste Scorpene-onderzeeërs krijgen een overdekte steiger om te voorkomen dat vijandelijke satellieten kunnen zien hoeveel onderzeeërs zich op de basis bevinden en hoeveel er op zee zijn. Een soortgelijke overdekte steiger bestaat aan de oostkust bij Visakhapatnam.
Een van de facetten van Karwar is een overdekte droge ligplaats, die op een hoogte van 75 meter staat, groter is dan de Qutub Minar in Delhi, en verspreid over 33,000 vierkante meter om gelijktijdig onderhoud van vier frontlinieschepen te vergemakkelijken.
Fase II-A zal ook vier townships omvatten met woonruimte, met ongeveer 10,000 woningen voor officieren, matrozen en burgerpersoneel. Het ziekenhuis wordt geüpgraded naar 400 bedden.
“Het komende greenfield Naval Air Station voor tweeërlei gebruik met een landingsbaan van 2.7 km zal luchtsteun bieden aan de marinevliegtuigen en de operaties van de commerciële luchtvaart vergemakkelijken”, voegt admiraal Ravneet Singh toe.
De marine hoopt het contract binnen een jaar af te ronden en is van plan over vier jaar een volledig operationeel vliegveld te hebben.
Ongeveer 90 procent van de materialen en apparatuur komt uit het binnenland. Bij de uitvoering van het project zijn Indiase infrastructuurleiders betrokken, zoals AECOM India Ltd, Larsen & Toubro, ITD Cementation India Ltd, Nagarjuna Construction Company, Navayuga Engineering Company Ltd en Shapoorji Pallonji Group.
De nieuwste helikopters
Het eerste MH-60R-squadron van de Indiase marine is in gebruik genomen als INAS 334 'Seahawks' bij INS Garuda, Kochi. Dit brengt transformationele anti-onderzeeër (ASW) en anti-oppervlakte oorlogsvoering (ASuW) capaciteiten naar de Indiase marine. China beschikt over een vloot van ongeveer zestig van zulke onderzeese onderzeeërs die vaak de Indische Oceaan bevaren.
De helikopters zouden de capaciteiten van de marine vergroten en het operationele bereik vergroten. Vice-admiraal Biswajit Dasgupta (bd), een voormalige commandant van de oostelijke marine, zegt: “De helikopters zullen de gevechtskracht van onze vloten de komende dagen aanzienlijk vergroten. Ze hebben een bewezen ontwerp en zullen de steunpilaar worden van de luchtoperaties vanaf schepen van de marine in oorlogsdomeinen zoals onderzeebootbestrijding, anti-scheepsoorlogvoering en surveillance, naast andere lagere rollen.”
De helikopter maakt gebruik van een op prestaties gebaseerd logistiek programma voor de Amerikaanse marine, waardoor de helikopter 95 procent vlieggereed en beschikbaar is – een percentage dat ongeëvenaard is door andere maritieme helikopters. De Amerikaanse marine en haar bondgenoten gebruiken dezelfde helikopter. Secundaire rollen voor de helikopter zijn onder meer oppervlaktevuursteun op zee, medische evacuatie, zoek- en reddingsacties, logistiek, speciale oorlogsvoering, inlichtingen, bewaking en verkenning.
MH-60R is gebouwd op basis van vier decennia operationele ervaring van het Amerikaanse bedrijf Lockheed Martin. India en de VS tekenden in februari 24 een contract voor 2020 helikopters voor een bedrag van bijna ₹ 14,000 crore in het kader van buitenlandse militaire verkopen. De levering van alle 24 helikopters staat gepland voor 2025.
De helikopter is de maritieme variant van de Blackhawk-helikopter die door Amerikaanse troepen wordt gebruikt. De Blackhawk werd beroemd door de VS gebruikt bij een luchtaanval in mei 2011 om Osama bin Laden in Abbottabad, Pakistan te vermoorden.
Upgrade boven Kamov
De Indiase marine gebruikt tot nu toe de Russische Kamov-28-helikopters voor anti-onderzeeërrollen. De Kamov beschikt over ruim dertig jaar oude technologie, maar is uitgerust met torpedo's, dieptebommen en de helikopters zijn al bijna 25 jaar bij de marine.
Admiraal Ravneet Singh vergelijkt de MH-60R met Kamov-28: “Vergeleken met de MH-60R blijft de Kamov in zijn huidige configuratie achter wat betreft operationele effectiviteit, aangezien zijn uitrusting nu onder vintage technologie valt. De Kamov kan vanwege zijn omvang en gewicht worden bestuurd vanaf een zeer beperkt aantal frontlijnschepen. De beschikbaarheid van reserveonderdelen en het onderhoud waren een uitdaging. Het heeft niet de mogelijkheid om 's nachts sonars op zee te dunken, wat een grote capaciteitskloof is.”
De technische levensduurverlenging van de Kamov vindt plaats in Rusland en wordt geüpgraded met een geavanceerde maritieme missiesuite in India. Het moderniseringspakket omvat de integratie van geavanceerde missiesystemen, sensoren en luchtvaartelektronica, anti-scheepsraketten en andere wapens, en ook de mogelijkheid om 's nachts sonar te dompelen.
Scheepvaartroutes kijken
Het Minicoy-eiland is het meest zuidelijke eiland van Lakshadweep, gelegen op een afstand van 398 km ten zuidwesten van Kochi. De Minicoy ligt ten zuiden van het vaarkanaal van 9 graden. De Malediven liggen slechts 130 km verder ten zuiden van Minicoy.
De INS Jatayu, in opdracht van marinechef admiraal Hari Kumar, beschikt over geavanceerde surveillancemogelijkheden. Er zullen nieuwe steigers, een vliegveld en BrahMos supersonische kruisraketten worden toegevoegd.
De BrahMos-raketten, waarvan de nieuwste versies een bereik van 500 km kunnen bereiken, zullen het vermogen van India vergroten om potentiële bedreigingen af ​​te schrikken en vitale scheepvaartroutes te beschermen.
De oprichting van een marinebasis in Minicoy zal de connectiviteit met het vasteland vergroten, waarbij de nadruk zal liggen op de alomvattende ontwikkeling van de eilanden.
Versterk de maritieme veiligheid
De ontwikkeling van onze eilanden voor maritieme veiligheid had decennia geleden moeten plaatsvinden. De VS en Frankrijk hebben sterke eilandbasissen zoals respectievelijk Hawaï en Réunion. Als India de vele eilanden van de Andamanen en Nicobaren niet versterkt en Lakshadweep en Minicoy niet snel ontwikkelt om de maritieme veiligheid te versterken, zou het het strategische voordeel van de geografie weggooien. Vice-admiraal Biswajit Dasgupta (bd)
Admiraal Dasgupta zegt: “We moeten een snelle ontwikkeling van staging- of turnaround-faciliteiten voor marineschepen en vliegtuigen met zich meebrengen. Alleen dan zal het voordelen bieden op het gebied van voorwaartse surveillance, aanwezigheid en groter bereik.”
Gewoonlijk zijn de vliegvelden van de Indiase marine vernoemd naar roofvogels. Je zou dus verwachten dat er snel een vliegveld bij Minicoy zou ontstaan, waar de marine haar patrouille- en op afstand bestuurde vliegtuigen zou kunnen exploiteren, aldus admiraal Dasgupta.
Hoe de MH-60R functioneert
Het volledig geïntegreerde missiesysteem verwerkt gegevens van sensoren aan boord om een ​​compleet situatiebeeld van het oceaanoppervlak en onder zee op te bouwen.

De kennis waarover de piloten beschikken maakt het mogelijk de dreiging aan te pakken.

Het kan een sonar in zee dompelen en de aanwezigheid van onderzeeërs onder water scannen.

De bemanning kan schepen of onderzeeërs volgen, targeten en aanvallen.

Wapens zijn onder meer torpedo's en lucht-grondraketten zoals 'Hellfire'.

Piloten zijn uitgerust met een nachtkijker voor nachtvluchten. Overdag is het display van de piloot ondanks zonlicht goed leesbaar.

Geavanceerde digitale sensoren waarschuwen voor naderende raketten en locatie van vijandelijke radars.

Elektro-optische en infraroodcamera's zullen gebruikmaken van beveiligde dataverbindingen om real-time beelden te leveren aan basisstations en oorlogsschepen.