De nieuwste RPG Pentiment van Obsidian Entertainment is uit! Hier is onze recensie!

Er zijn niet veel dingen in gaming die me zo enthousiast maken als de originele game van Obsidian Entertainment met zware RPG-elementen, geregisseerd en geschreven door Josh Sawyer. Je weet wel, de roem van Josh Sawyer van Fallout New Vegas en Pillars of Eternity. Dus ik wist al dat ik een traktatie te wachten stond toen ik er voor het eerst over hoorde. Maar wat anderen misschien op hun hoofd krabde, deed mij schuimbekken.

In Kloster

Een avonturenspel met een art direction die is beïnvloed door illustraties en prenten uit het late renaissancetijdperk, aan de vooravond van de Duitse reformatie.

Ik ben Duits! Ik ken deze dingen! Dus toen ik dit tijdperk tot leven zag komen in een videogame, gemaakt door een Amerikaanse studio, werd ik nog enthousiaster. Omdat je niet op dit specifieke moment in de tijd komt om een ​​videogame te maken, zonder op een vreemde manier geobsedeerd te zijn door het onderwerp dat aan de orde is. En nu ik het uit heb, kan ik stoutmoedig beweren dat dit spel zo overdreven toegeeflijk is geworden met zijn setting dat ik het niet anders kan dan bewondering hebben.

En Pentiment is ook niet precies wat je zou denken. Natuurlijk, het is een avonturenspel waarin een moordmysterie centraal staat, maar het is ook een perfect voorbeeld van hoe we de kracht van videogames kunnen gebruiken om de geschiedenis te verkennen. Dus laten we beginnen.

[Ingesloten inhoud]

Het is een oorlog in Maler

De speler kruipt in de huid van kunstenaar Andreas Maler uit Nürnburg; een aspirant-kunstenaar en drop-out van de universiteit die aan zijn meesterwerk werkte in de abdij die toezicht hield op het schilderachtige stadje Tassing ergens in de Beierse Alpen. Hier is hier al een tijdje, maar is meestal een vreemde voor de stad en haar mensen. Zijn dagen bestaan ​​uit gewekt worden door de schattige dochter van zijn gastgezin, werken, gezelligheid tijdens het avondeten, dagdromen over zijn toekomstige vrouw en het vooruitzicht een meesterkunstenaar te worden met zijn eigen werkplaats.

Dit duurt niet lang, want een moord schudt de hele stad door elkaar en een van Andreas' beste vrienden wordt ervan beschuldigd de schuldige te zijn. Andreas kan dat niet laten en gaat op onderzoek uit om de echte schuldige achter de moord te vinden.

En normaal gesproken zou dat het hele spel zijn, maar het verhaal van Pentiment is niet alleen deze moordzaak. Ik ga je hier een beetje verwennen, maar het eigenlijke verhaal van Pentiment speelt zich af in de loop van 25 jaar. Ik vertel je dit omdat de grootste kracht van Pentiment is hoe het inspeelt op het verstrijken van de tijd. Je acties hebben gevolgen en het zijn niet alleen kleine vertellingen tijdens de aftiteling die je laten zien hoe ieders verhaal is geëindigd. Je zult je beslissingen kunnen onderdrukken, er spijt van krijgen of blij zijn dat je de juiste hebt genomen. En ik stop hier omdat ik wil dat mensen het reilen en zeilen zelf ervaren.

spel van het leven

Laten we het nu hebben over de eigenlijke gameplay van Pentiment, hier zullen sommigen waarschijnlijk beweren dat Pentiment geen echte videogame is. En ik zou het ermee eens zijn als ik het grootste deel van mijn jaren niet had verspild aan het doorspitten van slecht vertaalde visuele romans.

Het grootste deel van de gameplay van Pentiment ligt in de dialoogkeuzes, de lichte RPG-elementen die ze beïnvloeden, en de mogelijkheid om die keuzes te zien uitkomen.

De beste manier waarop ik het kan omschrijven is dat Pentiment als een gigantische puzzeldoos is. Je wordt gevraagd om de moord te onderzoeken en aanwijzingen en bewijs te vinden om aan een rechter te presenteren. Dit gebeurt in slechts een paar dagen en de tijd is kostbaar, dus je gaat rond en praat met de stedelingen en monniken op zoek naar antwoorden. Soms krijg je een hint over een doel of kun je wat tijd besteden aan het vooruitgaan van een van de verschillende plotthreads. Nog een kleine spoiler hier, je zult niet alle aanwijzingen kunnen vinden en elk advies kunnen opvolgen. Wanneer u enige vooruitgang boekt in uw onderzoek, zal de tijd vooruitgaan.

Onder het vuur van een timer zijn en nauwelijks een van de mensen en locaties kennen, maakt de eerste playthrough van Pentiment interessant. Hoewel de game je constant aanwijzingen geeft in briljant geschreven dialogen, weet je nooit waar je heen moet. Niet op een manier dat je verdwaald bent, je kunt altijd je logboek controleren, maar eerder dat er zoveel aanwijzingen zijn om op te volgen dat je nooit weet wat je prioriteit moet geven. En voor mij is dat wat het spel zo interessant maakt. Door de relatief open structuur raak je gemakkelijk in de mentaliteit van Andreas getrokken als je eenmaal in het verhaal bent geïnvesteerd en de game weet hoe hij die investering later moet bewapenen.

En tijdens de eerste dialoog kun je het personage van Andreas een beetje vormgeven. Je kunt zijn achtergrond op verschillende manieren definiëren die nieuwe dialoogpaden kunnen openen die mogelijk nieuwe oplossingen voor problemen kunnen openen. Ze kunnen ook in de weg zitten, want alleen jij bent erg onderlegd in sommige onderwerpen, het is misschien niet het beste idee om te buigen voor een klein boerenmeisje. Je krijgt een goede afwisseling door liefdevol gemaakte minigames waarin je brandhout moet hakken of koekjes moet bakken.

De game wordt uiteindelijk meer aan de relaxte kant van de dingen. Het dient vooral als een middel om de zeer gedetailleerde wereld te verkennen en om te gaan met de verschillende personages en dingen die je tegenkomt. Het enige probleem dat ik ooit heb gehad, was het geklungel met verschillende menu's. Omdat ze de logica volgen van het bladeren door pagina's met notities in een boek, moet je je spelbrein verwijderen dat gewend is aan modern comfort. Maar er was iets merkwaardig bevredigend en boeiends aan het bladeren door notities van enkele van de verschillende aanwijzingen, dus ik kan er niet eens boos op zijn.

Kunst is in Auge des Betrachters

Tijd om deze handige kleine recensie te laten ontsporen door een beetje over de kunststijl te gutsen. Het liefdevolle detail dat in elk opzicht van de troeven van deze game is verwerkt, blies me weg. Tegenwoordig verbazen zeer gedetailleerde weergaven en fotorealistische afbeeldingen me niet meer. Maar als je een spel maakt dat speelt en eruitziet alsof de pagina's van een oud boek tot leven komen, word ik super duizelig.

Dit alles begint met de prachtig getekende achtergronden met hun onjuiste perspectieven van objecten. Zelfs de kleuring heeft de kwaliteit van iemand die nauwgezet met een penseel op het perkament tikt om het niet te veel te laten weken. Dingen zo klein als de veranderende textuur op de inktstreken die het grootste deel van de geografie vormen; wanneer u een veer met inkt gebruikt en te veel druk uitoefent, krast u op het papier waardoor uw streek er ook inconsistent uitziet.

Ik kan net zo liefdevol spreken over alle personageontwerpen, niet alleen zijn ze over de hele linie superconsistent, maar ze zien eruit en bewegen als oude, uitgesneden illustraties. Visueel kun je ze ook vrij gemakkelijk allemaal uit elkaar houden. Dit is vooral belangrijk als je een grote groep nonnen en monniken hebt die allemaal hetzelfde dragen. Maar iedereen onderscheidt zich op zijn eigen manier, hun uiterlijk is gemakkelijk te onderscheiden van een ander.

Dan is er de muziek. Er zit niet veel muziek in Pentiment omdat de game wil dat je naar de sfeer luistert; zoals het geluid van de natuur of de drukte van een drukke stad. Maar als het toeslaat, is het geweldig. Vooral de vocale tracks krijgen speciale liefde van mij; de meesten van hen zijn Duits of Latijn. Oh, nu we het er toch over hebben, kan ik me heel snel in alle illustraties in de boeken en hun kalligrafie verdiepen? Vooral omdat ze in hun respectieve talen zijn? En de variaties in stijl van verschillende leeftijden en plaatsen... kunnen daar voor altijd over verwonderen.

Ik verwelkom eigenlijk het gebrek aan muziek. Je voelt je meer aangetrokken tot een wereld als je kunt luisteren naar alle kleine geluiden die om je heen gebeuren. Het geratel van een windmolen in de verte, of de haastige echo's van trappen in het klooster. Vooral het geluid van dialogen die worden opgeschreven zoals karakters het zeggen. Dat is trouwens nog een bijzonder klein detail, het handschrift dat bij verschillende karakters hoort, verandert naarmate het perspectief van Andreas verandert. En ik hou ook van het kleine detail van degene die schrijft, soms iets verkeerd spellen en het wissen, of speciale woorden die achteraf in een andere kleur worden geschreven. Fantastisch!

Zwischenmenschliche Beziehungen

Het kostte me eerlijk gezegd tot het derde bedrijf om eindelijk te begrijpen waar Pentiment over ging. En hoewel het absoluut een boeiend moordmysterie is met een aantal verrassende wendingen, zijn de gameplay en het mysterie slechts een voertuig voor het grotere plan van Obsidian Entertainment. Het is een manier om een ​​tijd en plaats te verkennen die niet echt aandacht krijgen buiten een of andere saaie geschiedenisles. Maar er is ook veel meer aan de hand.

Gewoonlijk hebben games, films en romans de neiging om meer opwindende verhalen te kiezen. Begrijp me niet verkeerd Het verhaal van Pentiment is absoluut de moeite waard, maar het zit niet vol met het soort drama dat je van een game zou verwachten. Het speelt zich relatief rustig af en richt zich meer op hoe mensen elkaar beïnvloeden en hoe ze op hun beurt de plaatsen beïnvloeden waar ze wonen. Personages zijn waanzinnig diep, niemand is ooit één noot, en je weet nooit echt wat er in hun hoofd omgaat. De meeste personages proberen gewoon rond te komen, sommigen willen niet eens bij dingen betrokken raken.

En dat speelt zich af in veel verschillende dynamieken, zoals families die ruzie maken en het niet met elkaar eens zijn. Er zijn veel verschillende manieren waarop de mensen van Tassing elkaar beïnvloeden, en aangezien het spel zich over zo'n lange periode afspeelt, krijg je de rimpeleffecten van je acties te zien. Je kunt iemands liefdesleven beïnvloeden of misschien koesteren ze een langdurige wrok jegens jou omdat je ze eerder hebt gekruist. Dit klinkt voor sommigen misschien niet heel bijzonder, maar Pentiment gaat er zo gracieus mee om dat ik denk dat het lof verdient. Tegen het einde was ik echt betrokken bij deze stad en al zijn mensen en voelde ik een band met hen.

Elke game die me zo sterk heeft aangetrokken dat ik spijt heb van mijn keuzes op het moment dat ik ze maak, heeft een speciaal plekje in mijn hart. Maar dat is niet eens het aspect waardoor ik verliefd werd op het spel. Het was de stad en haar geschiedenis.

Zeitlose Heimat

Wat me het meest verbaasde over Pentiment en zijn wereld, is hoe echt het voelde. Afgezien van het moordmysterie, de setting en de mensen voelden zich zo diep doordrenkt met referentiemateriaal dat ik zou zweren dat het een echte plek was. Dat is het niet, maar door de kleine festiviteiten en rituelen die je tijdens de speelduur van het spel te zien krijgt, kreeg ik heimwee naar een huis waar ik nog steeds woon. aangezien de speler gewoon doorloopt en het spel moet gebeuren.

Maar Pentiment maakte de keuze om zijn hoofdpersonage niet alleen de door de speler bestuurde Andreas te maken, maar de stad Tassing als geheel. Het is een plek die voelt alsof het er altijd al is geweest met een lange ingewikkelde geschiedenis die niemand goed kan begrijpen. Iedereen heeft zijn eigen iets andere interpretaties van gebeurtenissen die worden doorgegeven aan hun kinderen. Lokale verhalen die zo vaak opnieuw zijn verteld dat ze in mythe verdwijnen.

Dit is alleen iets dat u kunt doen als u uw instelling beperkt tot slechts één kleine plaats. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een game heb gespeeld of een verhaal heb gelezen dat waanzinnig gedetailleerd ging over de geschiedenis van een van de gebouwen. Of de kleine rituelen van de stad, zoals de festivals, lijken een beetje bizar in hun tradities. Maar ik heb dit soort dingen in mijn dagelijks leven gezien. Ik woon in een stad waar tijdens het oogstfeest vrouwen zich verkleden als heksen en kinderen snoep geven. En die traditie is gebaseerd op een lokale mythe die niemand kan verklaren, het is gewoon iets wat mensen hier doen.

En dat was de energie die ik kreeg van Pentiment. De liefde voor niet alleen de tijd waarin het zich afspeelt, maar ook de hoeveelheid moeite die is besteed aan het uitwerken van de mooie stad en geschiedenis. En aangezien het een spel is, scrol je niet zomaar door een Wikipedia-artikel. Je woont maar een paar dagen in die stad en krijgt kleine glimpen van de mensen en hun problemen. Dat verdient extra krediet.

9/10 Eine Klasse voor Sich

Pentiment is een raar spel om over te praten of te verkopen aan iemand die er nog niet mee bezig is. Op papier denk ik niet dat het vooruitzicht om een ​​schilder te zijn in het Duitsland van de 1500e eeuw die te maken heeft met gierige monniken en eigenwijze boeren, voor de gemiddelde persoon niet leuk klinkt. Ik begrijp het volkomen als iemand het niet snapt of zich verveelt na een uur spelen. Dit is een spel voor iemand die erg verliefd is op geschiedenis en het vooruitzicht om daarin een rollenspel te kunnen spelen.

Alles in deze game is uitzonderlijk, van de kunst en het schrijven tot hoeveel moeite er in het kleinste detail is gestoken. Het vertelt niet alleen een boeiend verhaal met veel elementen die de speler kan beïnvloeden, maar het laat je ook het gewicht van je keuzes voelen. Het is iets waar veel games moeite mee hebben om fatsoenlijk te doen, maar Pentiment blinkt erin uit. Je keuzes doen er altijd toe, op grote en kleine manieren, en je zult waarschijnlijk uiteindelijk weglopen van het spel, veel zelfbewuster van je eigen manier van omgaan met mensen. Ik zou graag meer van dit soort games willen zien.

Pentiment is beschikbaar op pc, Xbox One en Xbox Series X/S via Steam of de Xbox Game Pass.

Voor meer gamerecensies, nieuws en het laatste nieuws over Esports, kun je ons hier bekijken op ESTNN

• Coinsmart. Europa's beste Bitcoin- en crypto-uitwisseling.Klik Hier
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://estnn.com/review-pentiment/