Zephyrnet-logo

Generatieve data-intelligentie

LUCHT- EN RUIMTEVAART

De Peregrine-maanlander van Astrobotic beëindigt zijn missie met een vurige terugkeer

Heruitgegeven door Plato
Heruitgegeven door Plato

Datum:

Aantal keer bekeken: 55
De Peregrine-maanlander van Astrobotic vastgelegd door een camera die op zijn tweede dag in de ruimte aan boord van de lander was gemonteerd. Afbeelding: Astrobotisch

De eerste Amerikaanse lander die sinds 1972 op weg was naar de maan, is donderdag in de atmosfeer van de aarde verbrand. Het ongelukkige einde van het ruimtevaartuig van Astrobotic werd als de meest verantwoorde keuze beschouwd, aangezien de hoop om de maan te bereiken minder dan een dag na de lancering de grond in werd geboord.

Volgens Astrobotic zou de Peregrine-maanlander op donderdag 18 januari opnieuw de atmosfeer van de aarde zijn binnengekomen. Het bedrijf biedt voortdurend inzicht in de missie, waardoor het publiek de uitdagingen van de ruimtevaart tot in detail kan zien.

Astrobotic zei dat al het puin van de lander naar verwachting rond 4:04 uur EST (2104 UTC) in de Stille Zuidzee zou neerspatten rond een lengtegraad van 176.594 graden West en een breedtegraad van 23.087 graden Zuid, wat ten zuiden van Fiji ligt. Het bedrijf zei dat het, zoals verwacht, om 3 uur EST (50 UTC) de telemetrie van het ruimtevaartuig verloor.

De terugkeer markeerde het einde van de missie die op 8 januari werd gelanceerd aan boord van de eerste vlucht van de Vulcan-raket van United Launch Alliance (ULA).

Dit was de eerste lander die werd gelanceerd als onderdeel van NASA's Commercial Lunar Payload Services (CLPS) -programma. Het agentschap betaalde 108 miljoen dollar om plekken veilig te stellen voor vijf van zijn ladingen, van de in totaal twintig aan boord van de lander.

Wat ging er mis?

Uren na de lancering ondervond de Peregrine-lander een probleem met zijn voortstuwingssysteem. De dag nadat het aan zijn reis was begonnen, zei Astrobotic dat zijn voorlopige vaststelling was "dat een klep tussen het heliumdrukmiddel en het oxidatiemiddel er niet in slaagde zich opnieuw af te sluiten na activering tijdens de initialisatie."

“Dit leidde tot een stroom helium onder hoge druk die de druk in de oxidatietank tot boven de bedrijfslimiet deed stijgen en vervolgens de tank scheurde”, zei Astrobotic in een verklaring. “Hoewel dit een werktheorie is, zal er na voltooiing van de missie een volledig analyserapport worden opgesteld door een formele beoordelingsraad bestaande uit experts uit de industrie.”

In een volgende update merkte Astrobotic op dat de Vulcan-raket van ULA zijn werk deed en “Peregrine zonder problemen in het geplande translunaire traject plaatste.”

[Ingesloten inhoud]

Voorafgaand aan de lancering zei Sharad Bhaskaran, directeur van Peregrine Mission One, dat het verkrijgen van gegevens over het voortstuwingssysteem in de ruimte een van de belangrijkste onderdelen van deze missie was.

“Wat het pulseren van de motoren betreft, denk ik dat het iets is dat al eerder is ontwikkeld en dat we het gewoon implementeren met een andere architectuur. Maar uiteindelijk gaat het erom de technologie te bewijzen en te bewijzen dat het ruimtevaartuig succesvol kan opereren en zijn missie kan uitvoeren”, zei Bhaskaran in een gezamenlijk interview met Spaceflight Now en Ars Technica.

“Je kunt op de grond zoveel testen doen als je wilt, en je kunt alle simulaties doen, maar als je eenmaal in de ruimte bent, wordt alles bewezen.” 

Leden van de gemeenschap van de lucht- en ruimtevaartindustrie, waaronder Tory Bruno, CEO van ULA, boden hun technische ondersteuning en inzicht aan Astrobotic aan om te doen wat ze konden om de situatie te verzachten.

Terwijl de teams in staat waren de oriëntatie van het ruimtevaartuig te stabiliseren en de zonnepanelen op de zon te richten om de batterijen op te laden, zei Astrobotic dat het drijfgaslek de stuwraketten van het Attitude Control System (ACS) van de lander dwong om buiten hun beoogde parameters te werken.

Ondanks de hindernissen kon de lander op 238,000 januari de maanafstand bereiken (zo'n 12 kilometer van de aarde), een datum waarop de maan zich niet op die locatie bevond. Volgens het oorspronkelijke plan zou de lander vervolgens een katapult rond de aarde maken en op de 15e dag van de missie synchroniseren met de maan.

Aan het einde van de missie, toen het drijfgaslek aanzienlijk vertraagde, kon Astrobotic een brandwond van 200 milliseconden uitvoeren, wat volgens het bedrijf “aangaf dat Peregrine over een voortstuwingsvermogen van de hoofdmotor zou kunnen beschikken.”

“Vanwege de anomalie ligt de verhouding tussen brandstof en oxidatiemiddel echter ver buiten het normale werkingsbereik van de hoofdmotoren, waardoor langdurige gecontroleerde verbranding onmogelijk wordt”, aldus Astrobotic.

Maar op basis van de resterende mogelijkheden van de lander besloten Astrobotic en NASA dat het de meeste verantwoordelijkheid was dat de lander terugkeerde naar de aarde, waar hij bij terugkeer uit elkaar zou vallen.

Om terug te keren voerde Peregrine eerst een reeks van 23 korte brandwonden uit met behulp van de vijf hoofdmotoren. Dat werd gevolgd door het aanpassen van de houding om deze in lijn te brengen met een plons in de Stille Zuidzee.

Zilveren voeringen

Hoewel het doel om de eerste particuliere lander veilig de maan te laten bereiken niet werd bereikt, kon Astrobotic waardevolle gegevens verzamelen, zowel voor zijn toekomstige landers als voor zijn klanten.

Minder dan een dag na de lancering kon het zijn eerste foto in de ruimte terugsturen, waarop een verstoorde Multi-Layer Insulation (MLI) op de voorgrond te zien was. Astrobotic zei dat dit een visuele aanwijzing was die een back-up maakte van gegevens die erop wezen dat de lander een probleem met het voortstuwingssysteem had ondervonden.

Op 11 januari zei NASA in een blogpost dat het vier van zijn vijf ladingen kon inschakelen:

  • NSS (neutronenspectrometersysteem)
  • LETS (lineaire energieoverdrachtspectrometer)
  • PITMS (Peregrine Ion Trap-massaspectrometer)
  • NIRVSS (nabij infrarood vluchtig spectrometersysteem)

Het vijfde instrument, de Laser Retroreflector Array (LRA), is een passief instrument en hoefde dus geen handelingen uit te voeren.

"Metingen en operaties van de door NASA geleverde wetenschappelijke instrumenten aan boord zullen waardevolle ervaring, technische kennis en wetenschappelijke gegevens opleveren voor toekomstige CLPS-maanleveringen", zegt Joel Kearns, adjunct-adjunct-administrateur voor verkenning bij het Directoraat Wetenschapsmissies van NASA, in een verklaring.

NASA voegde eraan toe dat NSS en LETS ook waarnemingen konden doen aan de straling tussen de aarde en de maan.

“De twee instrumenten meten verschillende componenten van het stralingsspectrum, die complementaire inzichten verschaffen in de galactische kosmische stralingsactiviteit en het ruimteweer als gevolg van zonneactiviteit”, aldus NASA in een verklaring. “Deze gegevens helpen bij het karakteriseren van de interplanetaire stralingsomgeving voor mensen en elektronica.”

Andere commerciële ladingen, zoals de IRIS-rover van de Carnegie Mellon University, waren ook in staat om communicatie terug te sturen naar hun missiecontroleteams op aarde.

NASA en Astrobotic zullen op vrijdag 19 januari om 1 uur EST (1800 UTC) een teleconferentie organiseren over deze eerste CLPS-missie.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img

Copyright @ 2024 Plato Technologies Inc.