Zephyrnet-logo

Arknights: Endfield technische testimpressies

Datum:

Arknights: Endfield komt in real-time uit gacha 3D RPG met strategische elementen van HYPERGRYPH. De game volgt de Endministrator, een hoog aangeschreven held onder de mensen van Talos II, een regio die wordt geteisterd door chaos door kwaadaardige wezens die bekend staan ​​als de Aggeloi. Nadat hij als unieke specialist samen met Endfield Industries had gevochten, bevond de Endministrator zich in een winterslaap. Na een reeks gebeurtenissen wordt de Endministrator echter opnieuw wakker in een onvolledige staat met geheugenverlies. Het is nu aan hen en andere agenten van Endfield Industries om een ​​manier te vinden om hun geheugenverlies op te lossen en een manier te vinden om de Aggeloi-dreiging op te lossen die Talos II teistert.


Een intrigerend maar langzaam verhaal

De Arknights: Endfield alpha-test is op de juiste manier een succes. Het spel begint door spelers langzaam kennis te laten maken met Talos II, waarbij een korte uiteenzetting wordt gegeven over de huidige staat, maar niet op een manier die te overweldigend wordt. De introductie voelde vooral geweldig voor iemand zoals ik die nog geen Arknights-game had gespeeld. 

Het eigenlijke verhaal verloopt zoals elke andere RPG. Spelers verplaatsen zich van de ene locatie naar de andere, vechten tegen steeds sterkere vijanden, ontmoeten personages en onthullen meer informatie over de wereld. Hoewel het verhaal verre van slecht was, is het grootste deel van het begin nogal oninteressant en zelfs alledaags. Tenminste totdat spelers later in de build interessantere personages gaan vinden. Voordien valt er niets echt op in het verhaal.

Bovendien, terwijl de alpha-build volledig ingesproken was, was de stemacteurs overal aanwezig. Sommige personages klinken zowel serieus als speels op momenten die daar niet om vragen. Sommige personages klinken ook alsof ze de compleet tegenovergestelde richting voor hun scène kregen, terwijl andere personages gewoon heel ongemakkelijk klonken, ongeacht wat ze zeiden.

Boeiende beelden

Afgezien daarvan heeft Arknights: Endfield echt unieke en aantrekkelijke beelden. De titel heeft een melancholische esthetiek met niveaus gevuld met ingewikkelde en mysterieuze sciencefictionobjecten. De modellen zijn gedetailleerd en de beelden zijn helder. Hoewel ik fan ben van de melancholische, saaie en humeurige esthetiek van de game, speelt de hele alfa zich af op één locatie met dezelfde esthetiek. Als zodanig wordt het vrij snel oud.

Qua gameplay biedt Arknights: Endfield spelers een verscheidenheid aan verschillende functies. Tijdens gevechtsmomenten verschuift de game de focus van het derde persoonsperspectief naar een isometrische weergave. Hoewel ik in elk spel de voorkeur geef aan een derdepersoonsperspectief, kunnen spelers dankzij de isometrische weergave veel gemakkelijker alle vijanden in hun omgeving bevechten. Spelers kunnen zowel basisaanvallen als speciale vaardigheden gebruiken in gevechten. Basisaanvallen hebben geen cooldown, maar zijn zwakker, terwijl speciale vaardigheden een cooldown hebben, maar veel sterker zijn. Bovendien ontgrendelen spelers verschillende krachtige vaardigheden naarmate ze verder komen in het spel, evenals elementaire aanvallen die verwoestende schade aan veel tegenstanders toebrengen.

Een gemengde gameplay-ervaring

Bovendien, zoals een gacha-spel, zullen spelers verschillende personages in hun groepen rekruteren, elk met verschillende vaardigheden en speelstijlen. Je kunt ook direct tussen deze personages wisselen. Dit zorgt voor meer strategievorming, en gelukkig, omdat elke vaardigheid een cool-down heeft, maakt het schakelen tussen personages de gevechten veel soepeler en naadloos. Personages kunnen vaardigheden wisselen en combineren voor maximale efficiëntie. Het is vermeldenswaard dat zonder partijleden de gevechten ongelooflijk muf en intimiderend worden, omdat het uitvoeren van solo-missies er alleen maar toe zal leiden dat gevechten veel langer duren en minder plezierig aanvoelen.

Buiten de gevechten bevatte de alfa andere gameplay-functies, waaronder functies voor het bouwen van basissen. Deze functies zorgen ervoor dat spelers faciliteiten bouwen met grondstoffen die over de hele wereld te vinden zijn. Deze faciliteiten variëren van machines die uitrusting voor operators maken, tot grote voorwerpen om doorheen te reizen, zoals zip-lijnen. Er zijn ook stroomvoorzieningen, knutselfaciliteiten om meer materialen te verzamelen, transportmiddelen en meer. De basisopbouwende elementen werken schokkend goed en maken de gameplay uniek en leuk zonder al te vervelend te zijn. Als zodanig maakt het de gameplay heel anders dan andere gacha-spellen.

Conclusie

Over het algemeen is Arknights: Endfield voorlopig een allegaartje. De alfa bevatte goede gameplay-elementen, maar een alledaags begin van het verhaal en een vreemde stemrichting. De algehele ervaring was verre van verschrikkelijk, maar de game heeft duidelijk nog veel te verbeteren.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img