Labour heeft het onvermogen van de Spartaan om op slagvelden te landen benadrukt als een voorbeeld van wanbeheer van defensieprojecten door de vorige liberale federale regering.

De Albanese regering zei dat zij heeft vastgesteld dat ten minste 28 projecten in totaal 97 jaar achterlopen op schema, terwijl 18 ook het budget overschreden.

Het beweerde dat de kostenstijging 6.5 miljard dollar bedroeg en beloofde een reeks hervormingen om toekomstige complicaties te voorkomen.

Australië heeft momenteel 10 Spartans die worden bestuurd door No. 35 Squadron vanaf RAAF Base Amberley, dat zich nu richt op operaties in vredestijd, zoals zoek- en reddingsoperaties en luchtvaartmedische operaties.

De RAAF kocht het vliegtuig aanvankelijk als vervanging voor de Caribou, om tussen de Chinook en de grotere Hercules en C-17 Globemaster te passen.

Ondanks de eerste aankomst in 2015, zorgen problemen met het elektronische zelfbeschermingssysteem, ontworpen om het veilig te houden onder vuur, ervoor dat het Final Operational Capability (FOC) nog steeds niet is bereikt.

Air Vice-Marshal Catherine Roberts, die eerder leiding gaf aan de capaciteit van de luchtmacht, zei in 2019: "Het C-27J-programma was een uitdaging en ... er zijn aanzienlijke vertragingen opgetreden bij het bereiken van de capaciteitsresultaten die oorspronkelijk waren vastgesteld."

Ze voerde echter aan dat het vliegtuig nog steeds een "belangrijke rol" zou spelen in de verdedigingscapaciteiten van Australië.

Vorig jaar verwierf Defensie nog vier Chinooks om haar te versterken vermogen op slagvelden.

Andere door Labour genoemde zorgwekkende programma's waren onder meer:

• $ 44 miljard Hunter Class Frigate-programma - bouw vertraagd met vier jaar en verwachte kosten zijn $ 15 miljard hoger dan aanvankelijk verwacht;
• Offshore Patrol Vessel-project van $ 3.7 miljard — loopt een jaar achter op schema;
• $ 356 miljoen Evolved Cape Class patrouilleboten - loopt bijna een jaar achter op schema;
• Battlefield Command System van $ 970 miljoen — drie jaar achter op schema.

Volgens de Albanese regering zijn deze "significante en systemische problemen" het gevolg van wanbeheer door de voormalige regering-Morison.

“Er werd geld door het toilet gespoeld terwijl de voormalige regering zich tegoed deed aan hoeveel ze aan defensie uitgaf”, zei vicepremier en minister van Defensie Richard Marles.

“We worden geconfronteerd met de meest uitdagende strategische omstandigheden sinds de Tweede Wereldoorlog – dit, samen met de ernstige druk waarmee de economie wordt geconfronteerd, betekent dat we meer verantwoordelijk moeten zijn voor hoe we kritieke projecten beheren, vooral nu we recorduitgaven bereiken binnen Defensie als een percentage van het BBP.

"Het is niet zo dat we het slagveld kunnen betreden en onze tegenstander kunnen overweldigen door met een kopie van de begrotingspapieren in hun gezicht te zwaaien."

Om deze problemen aan te pakken heeft de regering beloofd:

• Opzetten van een zelfstandig projecten- en portfoliomanagementbureau binnen Defensie;
• Maandelijkse rapporten eisen over projecten die van belang zijn en projecten die van belang zijn voor de minister van Defensie en de minister van Defensie-industrie;
• Het opzetten van formele processen en criteria voor vroegtijdige waarschuwing voor het plaatsen van projecten op de lijsten van zorgwekkende en interessante projecten;
• Een cultuur bij Defensie bevorderen waarin de aandacht wordt gevestigd op opkomende problemen en waarbij vroegtijdige reacties worden aangemoedigd en mogelijk gemaakt;
• Geef problematische projecten extra middelen en vaardigheden; En
• Roep regelmatig ministeriële topconferenties bijeen om herstelplannen te bespreken.

Vicepremier Marles heeft zich ook gecommitteerd aan een “voorzichtig beheer van het defensiebudget” om te zorgen voor tijdige levering van belangrijke capaciteiten van de volgende generatie, waaronder de onder AUKUS beloofde kernonderzeebootvloot.

“Door dit te doen bouwen we aan een krachtige en capabele defensiemacht die ons land in de toekomst veilig zal houden”, zei hij.